Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trochę przedłużam sobie świąteczny czas, czytając książki właśnie takie jak ta. Dodatkowo pasuje idealnie do styczniowego wyzwania LC.
To książka dla dzieci, ale porusza trudniejsze tematy, takie jak śmierć, czy przechodzenie przez żałobę. Co za tym idzie jest smutna, ale bardzo ładnie napisana. Ma spokojny, ale nieco mroczny klimat. Piękne ilustracje robią wrażenie i oglądałam je z przyjemnością podczas czytania. Minusem jest dla mnie końcówka, która zadziała się trochę zbyt szybko i idealnie, ale zdaję sobie sprawę, że to książka dziecięca i w dodatku świąteczna, więc tak musi być.

Trochę przedłużam sobie świąteczny czas, czytając książki właśnie takie jak ta. Dodatkowo pasuje idealnie do styczniowego wyzwania LC.
To książka dla dzieci, ale porusza trudniejsze tematy, takie jak śmierć, czy przechodzenie przez żałobę. Co za tym idzie jest smutna, ale bardzo ładnie napisana. Ma spokojny, ale nieco mroczny klimat. Piękne ilustracje robią wrażenie i...

Mam wrażenie, że wszyscy już dawno przeczytali "Millennium" i to po kilka razy, tylko nie ja. Nastrajałam się do tego, nie wiedzieć czemu bardzo bardzo długo.
Ale w końcu mamy to! Pierwsza część za mną i muszę przyznać, że to jest coś co lubię. Grubaśny kryminał z dobrze zarysowanym tłem, ciekawymi postaciami i decyzjami, które nie są jednoznaczne.
Przez cały czas czytania książki czułam, że autor ogarnia wszystko co się tutaj dzieje, ma na to plan i wie do czego zmierzają różne sytuacje. Nie obawiałam się, że coś pójdzie w mocno "przedobrzoną" stronę.
Nie będę zapewne oryginalna jeśli napiszę, że uważam Lisbeth Salander za bardzo udaną, nietuzinkową postać. Były takie momenty, kiedy jej wątek czytało mi się ciekawiej niż ten poświęcony głównemu bohaterowi. Od razu dodam, że do Mikaela Blomkvista też nic nie mam i świetnie obserwowało mi się jego śledztwo.
Dwie kolejne części już czekają na stosiku z książkami wypożyczonymi z biblioteki.

Mam wrażenie, że wszyscy już dawno przeczytali "Millennium" i to po kilka razy, tylko nie ja. Nastrajałam się do tego, nie wiedzieć czemu bardzo bardzo długo.
Ale w końcu mamy to! Pierwsza część za mną i muszę przyznać, że to jest coś co lubię. Grubaśny kryminał z dobrze zarysowanym tłem, ciekawymi postaciami i decyzjami, które nie są jednoznaczne.
Przez cały czas czytania...

Po przeczytaniu tego reportażu mam mieszane uczucia. Czuję się jakbym dowiedziała się czegoś, a jednocześnie nie dowiedziała za bardzo niczego. Wszystko przez sposób w jaki książka została napisana. Sprawia on, że nie wiem czy niektóre informacje w niej zawarte to powielane stereotypy czy rzeczywiście tak jest. Moim zdaniem za mało jest tam głosu oddanego Finom.

Po przeczytaniu tego reportażu mam mieszane uczucia. Czuję się jakbym dowiedziała się czegoś, a jednocześnie nie dowiedziała za bardzo niczego. Wszystko przez sposób w jaki książka została napisana. Sprawia on, że nie wiem czy niektóre informacje w niej zawarte to powielane stereotypy czy rzeczywiście tak jest. Moim zdaniem za mało jest tam głosu oddanego Finom.

To chyba nie jest książka dla mnie. Dużym plusem jest sposób w jaki została tu opisana przyroda. Na każdym kroku czuć ten duszny gorący klimat. Bardzo mi się to podobało. Niestety reszta już tak sobie. Sam początek był naprawdę całkiem całkiem, ale im dalej tym gorzej. Nie potrafiłam wczuć się w narrację głównej bohaterki. Nie zawsze muszę lubić bohaterów i rozumieć ich wybory, ale tutaj ten zgrzyt miałam zbyt duży.

To chyba nie jest książka dla mnie. Dużym plusem jest sposób w jaki została tu opisana przyroda. Na każdym kroku czuć ten duszny gorący klimat. Bardzo mi się to podobało. Niestety reszta już tak sobie. Sam początek był naprawdę całkiem całkiem, ale im dalej tym gorzej. Nie potrafiłam wczuć się w narrację głównej bohaterki. Nie zawsze muszę lubić bohaterów i rozumieć ich...