Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dałabym solidną dziesiątkę - książka napisana w przystępny sposób. Przekazuje dużo informacji o kotach, choć raczej na dość podstawowym poziomie (osobiście wyniosłam z niej jedynie pojedyncze informacje, ale od 10 lat staram się być świadomym właścicielem).
Dwie gwiazdki odejmuję jednak za podanie kilku niewłaściwych informacji o psach (z którymi w kilku akapitach porównywane są koty). Główne, co zapamiętałam, to:
- merdanie ogonem jako sygnał szczęścia u psa - podczas gdy jest ono wyrazem silnych emocji, nie zawsze pozytywnych
- stwierdzenie, że psy uderzają łapami o ziemię jako zachęta do zabawy, a koty, jeśli już, jako sygnał dystansujący - pies również może w ten sposób dystansować drugie zwierzę, wszystko zależy od kontekstu sytuacji i ustawienia całego psiego ciała
- stwierdzenie, że psy zaprzyjaźniają się natychmiast - to bardzo rzadka sytuacja. Psia komunikacja jest nieco odmienna od naszej i to, że psy pozwalają sobie podejść na bliską odległość, obwąchać się czy czasem trochę poganiać (co bardzo rzadko jest zabawą dla nieznających się psów!), nie oznacza wcale, że się lubią ani że czują się w tej sytuacji komfortowo.

Dałabym solidną dziesiątkę - książka napisana w przystępny sposób. Przekazuje dużo informacji o kotach, choć raczej na dość podstawowym poziomie (osobiście wyniosłam z niej jedynie pojedyncze informacje, ale od 10 lat staram się być świadomym właścicielem).
Dwie gwiazdki odejmuję jednak za podanie kilku niewłaściwych informacji o psach (z którymi w kilku akapitach...

Zawiodłam się i to mocno. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Jadowskiej (i zapewne ostatnie). Sądząc po popularności serii o Dorze Wilk, spodziewałam się czegoś co najmniej przeciętnego. Niestety dostałam coś, co nawet na Wattpadzie można by uznać za historię niskich lotów. Nie mam w zwyczaju pisać recenzji, ale tutaj naprawdę muszę upuścić parę.

Zakończenie wątków kryminalnych co najwyżej słabe.

Świat przedstawiony nie jest w żaden sposób nowatorski czy odkrywczy, zwykły kogel-mogel postaci z różnych systemów wierzeń czy nurtów fantastyki.

Główna bohaterka to typowa Mary Sue, która irytowała mnie za każdym razem, gdy jakiekolwiek słowa przemknęły jej przez myśl czy wyszły z jej ust.

Najgorsze było chyba jednak zbytnie przeseksualizowanie całej książki. Nie żebym uważała wątki czy seksualne aluzje za coś złego, dobrze poprowadzone potrafią rozpalić zmysły czytelnika czy wprowadzić element humorystyczny. Nasza protagonistka myśli jednak o seksie częściej niż przeciętny gimnazjalista - serio, napisanie strony bez wspomnienia o seksualności, często takie "żarciki" są wepchnięte zupełnie na siłę. No i oczywiście nasza główna bohaterka jest tak piękna i seksowna (i ma duży biust, co też podkreśla w książce ze 40 razy), że każdy, ale to każdy, musi chcieć ją przelecieć.

Dawno się tak nie zawiodłam na książce.

Zawiodłam się i to mocno. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Jadowskiej (i zapewne ostatnie). Sądząc po popularności serii o Dorze Wilk, spodziewałam się czegoś co najmniej przeciętnego. Niestety dostałam coś, co nawet na Wattpadzie można by uznać za historię niskich lotów. Nie mam w zwyczaju pisać recenzji, ale tutaj naprawdę muszę upuścić parę.

Zakończenie...