Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety skokami narciarskimi interesuję się dość krótko, więc nie dane było mi oglądać zmagań Thomasa Morgensterna. Mimo to postanowiłam sięgnąć po książkę. I nie żałuję ani trochę. Lektura nie tylko trzyma w napięciu, ale również wzrusza. Autor opowiada o swoim życiu i karierze sportowej w poruszający, trafiający do czytelnika sposób. Podoba mi się, że Thomas opisuje również swoje przemyślenia i odczucia towarzyszące mu w trudnych chwilach. Dzięki temu można naprawdę zżyć się z nim oraz zrozumieć, jakie są blaski i cienie bycia sławnym sportowcem. Można nauczyć się wiele z jego postawy i podejścia do życia. Wiem, że jeszcze nie raz sięgnę po tą książkę, bo naprawdę warto.

Niestety skokami narciarskimi interesuję się dość krótko, więc nie dane było mi oglądać zmagań Thomasa Morgensterna. Mimo to postanowiłam sięgnąć po książkę. I nie żałuję ani trochę. Lektura nie tylko trzyma w napięciu, ale również wzrusza. Autor opowiada o swoim życiu i karierze sportowej w poruszający, trafiający do czytelnika sposób. Podoba mi się, że Thomas opisuje...

Inspektor McLean musi rozwiązać dwie sprawy. Pierwszą z nich jest śmierć bardzo bogatego, znanego polityka, który morduje całą swoją rodzinę, a następnie popełnia samobójstwo. Druga to martwy, nagi mężczyzna znaleziony w rzece. Całe jego ciało jest pokryte spiralnymi, czarnymi tatuażami. Obydwaj panowie mają poparzone usta. Co łączy te dwie sprawy?
Wydaje się ciekawe. No właśnie, wydaje się. Książka nudna jak flaki z olejem. Bardzo przewidywalna. Zero zaskakujących wydarzeń i zwrotów akcji. Samo zakończenie też nie powala. Przeczytałam ją do końca tylko dlatego, że była to lektura szkolna. Gdyby było inaczej, pewnie nie doszłabym nawet do połowy.

Inspektor McLean musi rozwiązać dwie sprawy. Pierwszą z nich jest śmierć bardzo bogatego, znanego polityka, który morduje całą swoją rodzinę, a następnie popełnia samobójstwo. Druga to martwy, nagi mężczyzna znaleziony w rzece. Całe jego ciało jest pokryte spiralnymi, czarnymi tatuażami. Obydwaj panowie mają poparzone usta. Co łączy te dwie sprawy?
Wydaje się ciekawe. No...

Przyznam szczerze, że jestem pozytywnie zaskoczona. Dwie poprzednie części były kiepskie, ale ,,Miasto Niebiańskiego Ognia" jest genialnym zakończeniem opowieści o przygodach Clary. Moje serce skradł bardzo długi epilog, w którym wszystko jest świetnie wytłumaczone i można poznać losy bohaterów po wydarzeniach opisanych w całej serii. Jedyne co mnie zastanawia to wprowadzenie wątku Emmy, Juliana i jego rodzeństwa. Po co? Moim zdaniem historia tych dzieci niczego konkretnego nie wnosi do książki.
Z drugiej strony cieszę się, że to już koniec. Mam wrażenie, że kolejne tomy byłyby coraz nudniejsze i monotonne. A tak przynajmniej zapamiętam ,,Dary Anioła" jako książki, do których warto powrócić po latach.

Przyznam szczerze, że jestem pozytywnie zaskoczona. Dwie poprzednie części były kiepskie, ale ,,Miasto Niebiańskiego Ognia" jest genialnym zakończeniem opowieści o przygodach Clary. Moje serce skradł bardzo długi epilog, w którym wszystko jest świetnie wytłumaczone i można poznać losy bohaterów po wydarzeniach opisanych w całej serii. Jedyne co mnie zastanawia to...