Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najlepsza książka Christie jaką dotychczas czytałam. Morderczo wciągająca ;)

Najlepsza książka Christie jaką dotychczas czytałam. Morderczo wciągająca ;)

Bardzo szybko wciągnął mnie wykreowany przez autorkę świat. Akademik, codzienne problemy bohaterów tak bardzo zbliżone do problemów moich i moich przyjaciół, imprezy, poznańskie knajpy, pragnienie miłości, akceptacji, studia, mniej lub bardziej udane próby odnalezienia swojego miejsca w otaczającej rzeczywistości. Świetnie przedstawione postaci - każdy ze swoimi wadami i zaletami, do bólu realni. A potem to wszystko nagle łupnęło. Świat, który był światem każdego z nas, nagle rozszerzył się o intrygę Katarzyny z próbą zabójstwa i szpital psychiatryczny. I to co więcej taki, w którym można spotkać kilku znajomych. To nagle i boleśnie wyciągnęło mnie z wykreowanej rzeczywistości. Zresztą nie tylko mnie, bo swego czasu żywo omawialiśmy tę książkę ze znajomymi i wszyscy mieli dokładnie takie samo odczucie. A szkoda, bo zapowiadało się świetnie.
Nadal 8 gwiazdek, bo pierwsza połowa porwała mnie niesamowicie. Plus dla autorki za świetną obserwację rzeczywistości, co miało widoczne odbicie w konstrukcjach charakterów postaci i ich doświadczeń życiowych.

Bardzo szybko wciągnął mnie wykreowany przez autorkę świat. Akademik, codzienne problemy bohaterów tak bardzo zbliżone do problemów moich i moich przyjaciół, imprezy, poznańskie knajpy, pragnienie miłości, akceptacji, studia, mniej lub bardziej udane próby odnalezienia swojego miejsca w otaczającej rzeczywistości. Świetnie przedstawione postaci - każdy ze swoimi wadami i...

Chyba najbardziej wciągająca powieść Christie, jaką do tej pory czytałam. Trzyma w napięciu i zaskakuje dokładnie w momencie, gdy wszystko wydaje się już jasne.

Chyba najbardziej wciągająca powieść Christie, jaką do tej pory czytałam. Trzyma w napięciu i zaskakuje dokładnie w momencie, gdy wszystko wydaje się już jasne.

Książka bardzo naturalistyczna, co, w mojej opinii, jest jej wielką zaletą. Odradzam osobom bardzo wrażliwym na odrażające sceny ;)

Książka bardzo naturalistyczna, co, w mojej opinii, jest jej wielką zaletą. Odradzam osobom bardzo wrażliwym na odrażające sceny ;)

Tych co przeczytali, z pewnością rozbawi fakt, że dostałam ją w nagrodę za konkurs z matematyki w liceum :D
A co do samej książki - nie porwała mnie. Coraz to mocniejsze zboczenia seksualne bohaterów sprawiały, że była coraz bardziej zagmatwana, więc jedyne co mnie trzymało przy chęci dalszego czytania to odkrycie, o co chodzi w tytule. No i gdy się dowiedziałam, że sypianie na zmianę z kobietami i mężczyznami za aprobatą partnera i romans szesnastolatki z sześćdziesięciolatkiem są tłumaczone właśnie "matematyką miłości, która nie jest prosta jak arytmetyka" to zrezygnowałam z dalszego czytania ;) Ale miałam wtedy 18 lat, więc może kiedyś, siedząc na starość w bujanym fotelu, wrócę do niej i uznam za bardziej wartościową... ;)

Tych co przeczytali, z pewnością rozbawi fakt, że dostałam ją w nagrodę za konkurs z matematyki w liceum :D
A co do samej książki - nie porwała mnie. Coraz to mocniejsze zboczenia seksualne bohaterów sprawiały, że była coraz bardziej zagmatwana, więc jedyne co mnie trzymało przy chęci dalszego czytania to odkrycie, o co chodzi w tytule. No i gdy się dowiedziałam, że...

Przeczytałam zachęcona rewelacyjnym "Chłopcem z latawcem", ale niestety ta mnie tak nie wciągnęła. Co nie zmienia faktu, że była dość dobra. Szczególnie podobała mi się pierwsza połowa, gdzie były opisywane czasy dawnego Afganistanu oraz historia oczami Nabiego. Później książka zaczęła mi się bardzo dłużyć, nowe postacie dochodziły tylko na chwilę i w sumie za bardzo nie wiedziałam co nowego wnoszą do fabuły (wątek greckiej wyspy i dziewczynki pogryzionej przez psa)... Za to do myślenia bardzo skłonił mnie krótki fragment o bratanku Adbullaha, który opowiada o ich życiu w obozie dla uchodźców. Obrazuje on niestety trochę to, czego właśnie Europa obawia się w związku z napływem i obowiązkowymi kwotami uchodźców - zupełnie inną mentalność, która może być mocną przeszkodą. Podsumowując - pomysł na książkę fajny i bardzo dobrze czyta mi się o "starym" i "nowym" Afganistanie w wydaniu Hosseini'ego, więc na pewno chętnie sięgnę po kolejną książkę (a może nawet książki?), ale czasy paryskie zostały zdecydowanie gorzej opisane od afgańskich, może ze względu na większą więź autora z rodzimym krajem.

Przeczytałam zachęcona rewelacyjnym "Chłopcem z latawcem", ale niestety ta mnie tak nie wciągnęła. Co nie zmienia faktu, że była dość dobra. Szczególnie podobała mi się pierwsza połowa, gdzie były opisywane czasy dawnego Afganistanu oraz historia oczami Nabiego. Później książka zaczęła mi się bardzo dłużyć, nowe postacie dochodziły tylko na chwilę i w sumie za bardzo nie...