Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niezwykła książka, udowadniająca, że cuda są nie tylko możliwe, ale i całkiem prawdopodobne. Wszystko zależy od nas i naszej wizji świata.
Autor tańczy na krawędzi parapsychologii, ogólnikowo fizyki kwantowej i medycyny. Aby rozważyć niektóre tezy autora trzeba mieć naprawdę otwarty umysł.

Niezwykła książka, udowadniająca, że cuda są nie tylko możliwe, ale i całkiem prawdopodobne. Wszystko zależy od nas i naszej wizji świata.
Autor tańczy na krawędzi parapsychologii, ogólnikowo fizyki kwantowej i medycyny. Aby rozważyć niektóre tezy autora trzeba mieć naprawdę otwarty umysł.

Czy zmierzamy obecnie ku katastrofie tak jak w latach 1935-1939?
Mało jest książek, które wzbudzają we mnie takie emocje jak „Polityka Becka” Stanisława Cat-Mackiewicza. Z każdą kolejną stroną czułem upokorzenie i wstyd. Tak jakby to o mnie rozprawiało, a nie o ministrze polskiego rządu. Wspomnę tylko, że wcześniej nie śledziłem dokładnie wydarzeń z lat 30 XX wieku. Siedziały mi w głowie fałszywe mity. Dlatego ta książka dla mnie jest bardzo odkrywcza.
Książka opisuje jak można słabą polityką, kierowaniem się emocjami w dyplomacji, małostkowością doprowadzić naród do śmierci. Obecnie mówi się nawiązywaniu do drugiej Rzeczpospolitej i nawiązuje się… niestety. Niestety do ostatnich lat drugiej i próżnej Rzeczpospolitej.
Beck był uczniem Piłsudskiego – słabym uczniem. Piłsudski ostrzegał aby robić wszystko by do wojny wejść ostatnim. Polska weszła pierwsza.
Józef Beck reprezentował typowe polskie przywary. Próżny, przykładał uwagę do honorów, które (w jego odczuciu) mu się należą, lubił być doceniony. Straszny przykład próżności, gdy 1938 roku w czasie kryzysu monachijskiego nie zaproszono go do Monachium, w ramach żałosnego krzyku zagroził Czechom wojną jeśli nie oddadzą nam Śląska Cieszyńskiego.
Nie lubił francuzów, bo ichniejszy minister go nie przywitał na peronie. Ale za to Niemcy czy Anglicy, to byli profesjonaliści. Przykładem niech będzie wizyta Becka w Niemczech, gdzie ważniejsze od ustaleń, omówienia tematu Gdańska, negocjacji z Hitlerem (naówczas bardzo przychylnym Polsce) był fakt, że żołnierze widzieli w nim oficera. Anglicy - mistrzowie dyplomacji, znając małostkowość Becka, w dniu jego przyjazdu do Anglii (w celu podpisania wyroku śmierci, czyli gwarancji niepodległości) rozłożyli przed nim czerwony dywan.
Dlaczego? Anglia wiedziała, że Hitler chce ich zaatakować najpierw. Każdy wiedział, że pierwsze uderzenie Hitlera będzie śmiercionośne. Dlatego robili wszystko aby wejść do wojny ostatni. Anglia chciała skierować atak na Rosję, no i Polska w tym planie Anglii pomogła. Cytat: „Gwarancja więc niepodległości Polski dana przez Anglię nie tylko nie była żadną gwarancją naszej niepodległości, lecz wręcz przeciwnie, byłą spekulacją na jak najprędsze zlikwidowanie tej niepodległości. Anglia nie tylko chciała aby Polska poszła na pierwszy ogień wojny z Niemcami, ale chciała, jeszcze, aby Polska w tej wojnie była możliwie bezbronna, aby możliwie prędko tę wojnę przegrała.” Potem mieli zaatakować Rosję, nie Anglię.
Do tego czasu roku Hitler nie miał w planie ataku na Polskę. Na pewno nie w pierwszej kolejności. Atak późniejszy, siłami zmęczonymi wojną z Zachodem nie byłby tak śmiertelny. W momencie kiedy Beck spacerował po czerwonym dywanie obowiązywał w Niemczech już „Fall Weiss”, czyli plan uderzenia na Polskę.
Angielska dyplomacja ukazuje się jako niezrównana. Niech Angielską politykę opisują cytaty: „Anglia nie prowadzi inaczej wojen jak w koalicji”, dalej: „będzie prowadzić ją koalicja, w której ona, Anglia, będzie doradcą, ideologiem, natchnieniem, ogólnym kierownictwem i tak mało uczestnikiem, jak się tylko da”. Nic się w tej kwestii nie zmieniło.
Z książki wysuwa się ponury obraz polskich polityków: małostkowych, pragnących splendoru i chwały. W imię tej „chwały” gotowi poświęcić interes narodu. Dlatego też wielokrotnie byliśmy rozgrywani. Pytanie czy wiele się zmieniło? Czy dla dobrych słów polskojęzyczni politycy nie są gotowi na wszelkie ustępstwa i „gwarancje”? Czy nie wystarczy połechtanie słowami, że za wolność waszą i naszą przelewali krew, że Pułaski, Kościuszko, Jan Paweł II? Czy to nie wystarczy aby ryzykować istnieniem narodu?
Na koniec cytat:
„Wojny nigdy – moim zdaniem – ryzykować nie wolno. Minister, który decyduje się na wojnę, musi mieć pewność, że ją wygra, inaczej jest zbrodniarzem.”

Czy zmierzamy obecnie ku katastrofie tak jak w latach 1935-1939?
Mało jest książek, które wzbudzają we mnie takie emocje jak „Polityka Becka” Stanisława Cat-Mackiewicza. Z każdą kolejną stroną czułem upokorzenie i wstyd. Tak jakby to o mnie rozprawiało, a nie o ministrze polskiego rządu. Wspomnę tylko, że wcześniej nie śledziłem dokładnie wydarzeń z lat 30 XX wieku....

Bembergowanie bembergiem w berg!
"Kosmos" choć całkiem różny od "Ferdydurke" czy "Trans-atlantyk" podobnie jak ww. daje do myślenia. Powieść pokazuje jak łatwo oszukać swój umysł. Wytworzyć drugi świat, choć wewnętrznie spójny i logiczny, a jakże nielogiczny i pełen sprzeczności. Na bazie nic nieznaczących poszlak, można zbudować nawet najbardziej niezwykłą teorię spiskową... tak popularną obecnie. Pytanie czy, naprawdę spisową?

Bembergowanie bembergiem w berg!
"Kosmos" choć całkiem różny od "Ferdydurke" czy "Trans-atlantyk" podobnie jak ww. daje do myślenia. Powieść pokazuje jak łatwo oszukać swój umysł. Wytworzyć drugi świat, choć wewnętrznie spójny i logiczny, a jakże nielogiczny i pełen sprzeczności. Na bazie nic nieznaczących poszlak, można zbudować nawet najbardziej niezwykłą teorię...