Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest po prostu tragiczna. Stek bzdur i manipulacji tekstem biblijnym, którego można się jedynie powstydzić. Do perełek należy zaliczyć czytanie przykazania miłości Boga i bliźniego tak, aby wydobyć z niego ukrytą przemocowość. Że miłość Boga jest wymieniona jako pierwsza, a miłość bliźniego jako druga w kolejności, więc rzekomo chodzi o to, że tak naprawdę miłuje się tego, kto ma Boga w sercu, a resztę ludzi należy wedle prawideł logiki nienawidzić. To już nie jest nawet kwestia religii. To po prostu robienie z czytelnika idioty. Tym bardziej, że podobnych perełek jest w tym arcyważnym, dającym do myślenia dziele znacznie więcej.

Pozycja ma oczywiście określony cel: dostarczenie paszy tym, którzy chcą w ten czy inny sposób uderzyć w kulturę katolicką. Nie jest ważne, czy uczciwie, czy nie. Czy rzuca się kamieniem, czy może brudną skarpetą - to nieistotne. Liczy się przecież praktyczny skutek i siła retoryki. Pod tym względem pozycja być może sprawdza się znakomicie. Jednak jako książka o treści merytorycznej, jest to najzwyczajniej cyniczny twór.

Oczywiście książka pełni także jeszcze jedną funkcję, a mianowicie uskuteczniania szantażu emocjonalnego i brania pod włos katolików, którzy słusznie mogą poczuć się obrażeni kilkuset stronami manipulacji. A przynajmniej mają prawo do tego, aby czuć się obrażonymi, bo dlaczego nie. Żyjemy przecież w społeczeństwie, które przyzwala na różne emocje. Przyzwala, nie wypiera. Ale taki to właśnie twór, nastawiony na bycie pałką na tych, którzy nie doceniają wspaniałości tego wybitnego dzieła. Każdy, kto wystawia książce ocenę poniżej przeciętnej, musi być tępym katolem, zupełnie tym samym, który rozpala stosy pod blokiem i rzuca różańcami w okna spokojnych mieszkańców; rzecz to oczywista.

Naprawdę, chciałem dać książce inną ocenę aniżeli 1. Choćby dlatego, żeby uwiarygodnić uczciwość mojego podejścia do tego tworu. Niemniej, właśnie uczciwość nie pozwala mi dać jej wyższej oceny. Nawet styl wypowiedzi jest na niskim poziomie. Językowo kiepsko, sucho i chaotycznie, brnie się przez to z trudem. Edycyjnie też nie najlepiej.

Książka po prostu miała zafunkcjonować społecznie, jako podpórka dla tych, którzy chcieliby "myśleć niezależnie", ale się szczególnie intelektualnie nie napracować. A przede wszystkim może dla tych, którzy hodują antyreligijny (antykatolicki) resentyment i potrzebują w tym celu jakiejś butelki z benzyną. Zawsze wypada się lepiej, przed innymi i przed sobą samym, kiedy nie rzuca się cegłą, ale książką. Wcześniej trzeba tylko nabić jej hype, nieszczególnie ważąc jej treść merytoryczną (w tym przypadku bez wątpienia nędzną). A więc książka narzędzie. W tej roli się sprawdzi, stąd jedna gwiazdka. A ponieważ pogardzam książkami-narzędziami, to innych gwiazdek nie przyznałem.

Książka jest po prostu tragiczna. Stek bzdur i manipulacji tekstem biblijnym, którego można się jedynie powstydzić. Do perełek należy zaliczyć czytanie przykazania miłości Boga i bliźniego tak, aby wydobyć z niego ukrytą przemocowość. Że miłość Boga jest wymieniona jako pierwsza, a miłość bliźniego jako druga w kolejności, więc rzekomo chodzi o to, że tak naprawdę miłuje...

Jedna z najpiękniej napisanych powieści, jakie czytałem przez ostatnie kilka lat. Patrząc na niektóre na pewno zbyt niskie oceny i opinie trudno mi zrozumieć, dlaczego nie została ona bardziej doceniona. Prawdziwy majstersztyk, aczkolwiek narracja wymaga od czytelnika wejścia w niepowtarzalny świat Amosa Oza. Proza sensualna, operująca subtelnościami zamiast nazywać rzeczy wprost, człowiek, który zada sobie trud zrozumienia tej szczególnej wrażliwości, doceni kunszt autora.

Jedna z najpiękniej napisanych powieści, jakie czytałem przez ostatnie kilka lat. Patrząc na niektóre na pewno zbyt niskie oceny i opinie trudno mi zrozumieć, dlaczego nie została ona bardziej doceniona. Prawdziwy majstersztyk, aczkolwiek narracja wymaga od czytelnika wejścia w niepowtarzalny świat Amosa Oza. Proza sensualna, operująca subtelnościami zamiast nazywać rzeczy...

Warto chociażby ze względu na subtelny, poetycki styl autorki. Książka pozostawia po sobie poczucie obcowania z utworem pięknym, refleksyjnym w tym starym, nieco już zapomnianym stylu.

Warto chociażby ze względu na subtelny, poetycki styl autorki. Książka pozostawia po sobie poczucie obcowania z utworem pięknym, refleksyjnym w tym starym, nieco już zapomnianym stylu.