Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Czy to prawda, że podniosłeś głos na profesor Umbridge? - Tak. - I że zarzuciłeś jej kłamstwo? - Tak. - I powiedziałeś jej, że Ten, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać powrócił? - Tak. Profesor McGonagall usiadła za biurkiem i spojrzała na niego srogo. Potem powiedziała: - Weź sobie ciasteczko, Potter.

- Czy to prawda, że podniosłeś głos na profesor Umbridge? - Tak. - I że zarzuciłeś jej kłamstwo? - Tak. - I powiedziałeś jej, że Ten, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać powrócił? - Tak. Profesor McGonagall usiadła za biurkiem i spojrzała na niego srogo. Potem powiedziała: - Weź sobie ciasteczko, Potter.

- Gotowa, Gwendolyn? - zapytał w końcu. Uśmiechnęłam się do niego. - Gotowa, jeśli i ty jesteś gotów.

- Gotowa, Gwendolyn? - zapytał w końcu. Uśmiechnęłam się do niego. - Gotowa, jeśli i ty jesteś gotów.

Musimy żyć. Żyć tak, by później nikogo nie musieć prosić o wybaczenie.

Musimy żyć. Żyć tak, by później nikogo nie musieć prosić o wybaczenie.

Nie ufaj nikomu i niczemu. Nawet własnym uczuciom.

Nie ufaj nikomu i niczemu. Nawet własnym uczuciom.

- Miecz. Na plecach. Dlaczego masz na plecach miecz? - Bo wiosło mi ukradli.

- Miecz. Na plecach. Dlaczego masz na plecach miecz? - Bo wiosło mi ukradli.

- Czytałeś książki z serii? - Widziałem filmy. Cath tak mocno wywróciła oczami, że aż ją zabolało.

- Czytałeś książki z serii? - Widziałem filmy. Cath tak mocno wywróciła oczami, że aż ją zabolało.

Nie drwij z cudzej religii, ani to ładne, ani grzeczne, ani... bezpieczne.

Nie drwij z cudzej religii, ani to ładne, ani grzeczne, ani... bezpieczne.

Pomyliłaś się. Pomyliłaś niebo z gwiazdami odbitymi nocą na powierzchni stawu.

Pomyliłaś się. Pomyliłaś niebo z gwiazdami odbitymi nocą na powierzchni stawu.

- Po co piszemy? – powtórzyła profesor Piper. Cath spojrzała na swój notatnik. „Żeby zniknąć”.

- Po co piszemy? – powtórzyła profesor Piper. Cath spojrzała na swój notatnik. „Żeby zniknąć”.

Pamiętaj: naprawdę niczego nie daje pogrążanie się w marzeniach i zapominanie o życiu.

Pamiętaj: naprawdę niczego nie daje pogrążanie się w marzeniach i zapominanie o życiu.

Czekałam tu, w oberży, nie wypadało mi przecież iść tam, dokąd ty się udałeś, do owego przybytku wątpliwej rozkoszy, a niewątpliwej rzeżączki.

Czekałam tu, w oberży, nie wypadało mi przecież iść tam, dokąd ty się udałeś, do owego przybytku wątpliwej rozkoszy, a niewątpliwej rzeżączki.

- Nic mi nie jest. Wróciłem do gry. - Co jest tą grą? - Życie.

- Nic mi nie jest. Wróciłem do gry. - Co jest tą grą? - Życie.

Żeby być prawdziwym nerdem, trzeba preferować światy wymyślone nad rzeczywistość.

Żeby być prawdziwym nerdem, trzeba preferować światy wymyślone nad rzeczywistość.

,,Bohatera od przestępcy dzielą jedynie zbiegi okoliczności i niuanse.

,,Bohatera od przestępcy dzielą jedynie zbiegi okoliczności i niuanse.