Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobra książka Myśliwskiego, choć według mnie nie tak doskonała jak pozostałe, ba, w mojej hierarchii książek Myśliwskiego ta byłaby na samym końcu, choć i tak niejeden pisarz nigdy nie zbliży się do poziomu, jaki przedstawił Myśliwski. Gdyby wszyscy pisali tak jak Myśliwski, czytelnik nie wiedziałby za jaką pozycję się w ogóle zabrać.
Historia Piotra, od narodzin, aż do dorosłego życia. Przy okazji cała plejada bohaterów, z najbliższą rodziną, przyjaciółmi, przypadkowo spotkanymi osobami, koleżanką z dzieciństwa, czy wreszcie wielkimi postaciami historii. Jak zawsze Myśliwski toczy piękny monolog, który wciąga czytelnika i nie pozwala się oderwać od treści. Po przeczytaniu wszystkich książek Myśliwskiego jednego jestem pewien - nikt tak nie opisuje życia, jak autor "Ostatniego rozdania" - precyzyjnie, dosadnie, bez żadnych upiększeń. Polecam gorąco.
Moja recenzja: http://grubynietakt.pl/?p=729

Bardzo dobra książka Myśliwskiego, choć według mnie nie tak doskonała jak pozostałe, ba, w mojej hierarchii książek Myśliwskiego ta byłaby na samym końcu, choć i tak niejeden pisarz nigdy nie zbliży się do poziomu, jaki przedstawił Myśliwski. Gdyby wszyscy pisali tak jak Myśliwski, czytelnik nie wiedziałby za jaką pozycję się w ogóle zabrać.
Historia Piotra, od narodzin,...

Moim zdaniem doskonała książka. Nie mogę się zgodzić, że książka sugeruje wyleczenie kogokolwiek w tydzień. Autorzy na pewno nie uważają, że depresja jest jak katar. Leczenie każdego schorzenia wymaga czasu, a rozwinięte przez nich podejście poznawczo-behawioralne zdecydowanie przyspiesza sukces terapii. Dużą nowością książki jest pokazanie, że cierpienie jest nieodłącznym elementem życia człowieka, a każdy kto próbuje się go pozbyć cierpi jeszcze bardziej. Książka jest pełna ćwiczeń i owszem są w niej tabelki, ale ich zadaniem jest obserwacja ewaluacji procesu terapeutycznego. Książka jest napisana językiem prostym, jako popularyzacja podręcznika do ACT wydanego przez UJ.
Przeczytałem dziesiątki książek samopomocowych, a ta moim zdaniem, obok "Pułapki szczęścia" jest najlepsza. Napisałem również o niej krótką recenzję: http://grubynietakt.pl/?p=743

Moim zdaniem doskonała książka. Nie mogę się zgodzić, że książka sugeruje wyleczenie kogokolwiek w tydzień. Autorzy na pewno nie uważają, że depresja jest jak katar. Leczenie każdego schorzenia wymaga czasu, a rozwinięte przez nich podejście poznawczo-behawioralne zdecydowanie przyspiesza sukces terapii. Dużą nowością książki jest pokazanie, że cierpienie jest nieodłącznym...