-
ArtykułyTeatr Telewizji powraca. „Cudzoziemka” Kuncewiczowej już wkrótce w TVPKonrad Wrzesiński4
-
ArtykułyCzytamy w weekend. 17 maja 2024LubimyCzytać352
-
Artykuły„Nieobliczalna” – widzieliśmy film na podstawie książki Magdy Stachuli. Gwiazdy w obsadzieEwa Cieślik3
-
Artykuły„Historia sztuki bez mężczyzn”, czyli mikrokosmos świata. Katy Hessel kwestionuje kanonEwa Cieślik15
Biblioteczka
2015-07
2015-06
Moim zdaniem doskonała książka. Nie mogę się zgodzić, że książka sugeruje wyleczenie kogokolwiek w tydzień. Autorzy na pewno nie uważają, że depresja jest jak katar. Leczenie każdego schorzenia wymaga czasu, a rozwinięte przez nich podejście poznawczo-behawioralne zdecydowanie przyspiesza sukces terapii. Dużą nowością książki jest pokazanie, że cierpienie jest nieodłącznym elementem życia człowieka, a każdy kto próbuje się go pozbyć cierpi jeszcze bardziej. Książka jest pełna ćwiczeń i owszem są w niej tabelki, ale ich zadaniem jest obserwacja ewaluacji procesu terapeutycznego. Książka jest napisana językiem prostym, jako popularyzacja podręcznika do ACT wydanego przez UJ.
Przeczytałem dziesiątki książek samopomocowych, a ta moim zdaniem, obok "Pułapki szczęścia" jest najlepsza. Napisałem również o niej krótką recenzję: http://grubynietakt.pl/?p=743
Moim zdaniem doskonała książka. Nie mogę się zgodzić, że książka sugeruje wyleczenie kogokolwiek w tydzień. Autorzy na pewno nie uważają, że depresja jest jak katar. Leczenie każdego schorzenia wymaga czasu, a rozwinięte przez nich podejście poznawczo-behawioralne zdecydowanie przyspiesza sukces terapii. Dużą nowością książki jest pokazanie, że cierpienie jest nieodłącznym...
więcej mniej Pokaż mimo to
Bardzo dobra książka Myśliwskiego, choć według mnie nie tak doskonała jak pozostałe, ba, w mojej hierarchii książek Myśliwskiego ta byłaby na samym końcu, choć i tak niejeden pisarz nigdy nie zbliży się do poziomu, jaki przedstawił Myśliwski. Gdyby wszyscy pisali tak jak Myśliwski, czytelnik nie wiedziałby za jaką pozycję się w ogóle zabrać.
Historia Piotra, od narodzin, aż do dorosłego życia. Przy okazji cała plejada bohaterów, z najbliższą rodziną, przyjaciółmi, przypadkowo spotkanymi osobami, koleżanką z dzieciństwa, czy wreszcie wielkimi postaciami historii. Jak zawsze Myśliwski toczy piękny monolog, który wciąga czytelnika i nie pozwala się oderwać od treści. Po przeczytaniu wszystkich książek Myśliwskiego jednego jestem pewien - nikt tak nie opisuje życia, jak autor "Ostatniego rozdania" - precyzyjnie, dosadnie, bez żadnych upiększeń. Polecam gorąco.
Moja recenzja: http://grubynietakt.pl/?p=729
Bardzo dobra książka Myśliwskiego, choć według mnie nie tak doskonała jak pozostałe, ba, w mojej hierarchii książek Myśliwskiego ta byłaby na samym końcu, choć i tak niejeden pisarz nigdy nie zbliży się do poziomu, jaki przedstawił Myśliwski. Gdyby wszyscy pisali tak jak Myśliwski, czytelnik nie wiedziałby za jaką pozycję się w ogóle zabrać.
więcej Pokaż mimo toHistoria Piotra, od narodzin,...