Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) bo dla mnie prawdziwymi ludźmi są szaleńcy ogarnięci szałem życia, szałem rozmowy, chęcią zbawienia, pragnący wszystkiego naraz, ci, co nigdy nie ziewają, nie plotą banałów, ale płoną, płoną, płoną, jak bajeczne race eksplodujące niczym pająki na tle gwiazd, aż nagle strzela niebieskie jądro i tłum krzyczy „Oooo!”

(...) bo dla mnie prawdziwymi ludźmi są szaleńcy ogarnięci szałem życia, szałem rozmowy, chęcią zbawienia, pragnący wszystkiego naraz, ci, co nigdy nie ziewają, nie plotą banałów, ale płoną, płoną, płoną, jak bajeczne race eksplodujące niczym pająki na tle gwiazd, aż nagle strzela niebieskie jądro i tłum krzyczy „Oooo!”

Moje słowa nie odpowiadają moim myślom, a to poniża owe myśli.

Moje słowa nie odpowiadają moim myślom, a to poniża owe myśli.

Jeśli pracuje się w zakładzie pogrzebowym, lepiej nie pytać o zdrowie. Ludzie pomyśleliby, że szukamy potencjalnych klientów.

Jeśli pracuje się w zakładzie pogrzebowym, lepiej nie pytać o zdrowie. Ludzie pomyśleliby, że szukamy potencjalnych klientów.

Byłeś kiedyś zakochany? To okropne, prawda? Sprawia, że robisz się taki wrażliwy. Otwiera twoją pierś i twoje serce, a to znaczy, że ktoś może wniknąć wgłąb ciebie i okropnie cię zranić. Budujesz wokół siebie ochronny krąg, latami tworzysz zbroję, by nic cię nie dosięgło, a potem jeden durny facet, nie różny od innych durnych facetów, wkracza w twoje durne życie... a ty dajesz mu część siebie. Nie prosi o to; któregoś dnia robi coś durnego, na przykład cię całuję albo uśmiecha się, i twoje życie przestaje należeć do ciebie. Miłość bierze zakładników, wnika w głąb ciebie, pożera cię i pozostawia zapłakaną w ciemności, w której zwykłe zdanie takie jak "może powinniśmy zostać przyjaciółmi" albo "bystra uwaga" zamienia się w szklaną drzazgę, wędrującą wprost do twego serca. To boli, nie tylko w wyobraźni, nie tylko w umyśle, to ból duszy, ból ciała, prawdziwy ból, który wdziera się w głąb ciebie i rozszarpuje cię na strzępy. Nic nie powinno tak ranić. Zwłaszcza miłość. Nienawidzę jej.

Byłeś kiedyś zakochany? To okropne, prawda? Sprawia, że robisz się taki wrażliwy. Otwiera twoją pierś i twoje serce, a to znaczy, że ktoś może wniknąć wgłąb ciebie i okropnie cię zranić. Budujesz wokół siebie ochronny krąg, latami tworzysz zbroję, by nic cię nie dosięgło, a potem jeden durny facet, nie różny od innych durnych facetów, wkracza w twoje durne życie... a ty dajesz ...

Kto abstrakcyjnie kocha całą ludzkość, kocha prawie zawsze samego siebie' - Nastazja Filipowna

Kto abstrakcyjnie kocha całą ludzkość, kocha prawie zawsze samego siebie' - Nastazja Filipowna

Wiesz, o co się naprawdę modlę? Żeby któregoś dnia jeden z was zrozumiał, czym jest miłość, która sięga wyżej niż do rozporka.

Wiesz, o co się naprawdę modlę? Żeby któregoś dnia jeden z was zrozumiał, czym jest miłość, która sięga wyżej niż do rozporka.

Najprawdopodobniej cały postęp świata zawdzięczamy ludziom, którzy nie mogli usnąć nocą i leżeli wpatrzeni w sufit.

Najprawdopodobniej cały postęp świata zawdzięczamy ludziom, którzy nie mogli usnąć nocą i leżeli wpatrzeni w sufit.

Lata dokonują swoistej alchemicznej sztuczki, przekształcając ludzkie mamrotanie w szacowne wypowiedzi. Udziel rady, mając czterdziestkę, a będziesz zrzędą. Udziel jej w wieku lat siedemdziesięciu, a uznają cię za mędrca.

Lata dokonują swoistej alchemicznej sztuczki, przekształcając ludzkie mamrotanie w szacowne wypowiedzi. Udziel rady, mając czterdziestkę, a będziesz zrzędą. Udziel jej w wieku lat siedemdziesięciu, a uznają cię za mędrca.

Sal, musimy iść przed siebie i nie przystawać, dopóki tam nie dojdziemy. - A dokąd idziemy, stary? - Nie wiem, ale musimy iść.

Sal, musimy iść przed siebie i nie przystawać, dopóki tam nie dojdziemy. - A dokąd idziemy, stary? - Nie wiem, ale musimy iść.

Chociażbym nawet utracił wiarę w życie, choćbym się zawiódł na ukochanej kobiecie i stracił wszelkie złudzenia co do praw rządzących światem, choćbym doszedł do przekonania, że nie ład i harmonia, a przeklęty jakiś bezładny, piekielny chaos rządzi przebiegiem zdarzeń, to, mimo to chcę żyć i raz przywarłszy ustami do brzegów pucharu, nie oderwę się od niego, aż dopóki nie wychylę wszystkiego do dna, choćby spaść miały na mnie wszystkie nieszczęścia i rozczarowania tego świata.

Chociażbym nawet utracił wiarę w życie, choćbym się zawiódł na ukochanej kobiecie i stracił wszelkie złudzenia co do praw rządzących światem, choćbym doszedł do przekonania, że nie ład i harmonia, a przeklęty jakiś bezładny, piekielny chaos rządzi przebiegiem zdarzeń, to, mimo to chcę żyć i raz przywarłszy ustami do brzegów pucharu, nie oderwę się od niego, aż dopóki nie wychyl...

Istnieją historie, które, jeśli otworzymy przed nimi nasze serca, ranią zbyt mocno.

Istnieją historie, które, jeśli otworzymy przed nimi nasze serca, ranią zbyt mocno.

Umarli winni okazywać litość.

Umarli winni okazywać litość.

Nadzy nie są wcale interesujący. Połowa zabawy to odpakowywanie. Tak jak z prezentami i jajkami

Nadzy nie są wcale interesujący. Połowa zabawy to odpakowywanie. Tak jak z prezentami i jajkami

Nie pogardza się tym, kogo się boi' - Nastazja Filipowna Baraszkowa

Nie pogardza się tym, kogo się boi' - Nastazja Filipowna Baraszkowa