Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po "Dolinę mgieł i róż" sięgnęłam zafascynowana opisem zawartym z tyłu książki, miałam nadzieję na powieść w stylu współczesnej Jane Austen, niestety zawiodłam się na niej bardzo.
Książka przewidywalna, w dodatku bardzo się dłużąca. Nie znalazłam tam ani bogatego języka, ani nawet ciekawej fabuły. Autorka zbyt często przytaczała utwory wybitnych autorów, tak, jakby cała społeczność tej maleńkiej wsi była znawcą literatury, a my, biedni, niewykształceni czytelnicy powinniśmy większą część tych tytułów znać. Oprócz tego bardzo przeszkadzał mi niemalże naukowy język w zwykłych rozmowach ( czy każda postać musiała używać tak wysublimowanego języka jak z XIX wiecznych powieści? ), za to w opisach dominowała zbyt wielka prostota i skrótowość --> przez to wszystko nie byłam w stanie czytać więcej niż kilkanaście kartek dziennie, nad czym bardzo ubolewałam, bo od dziecka jestem wielką miłośniczką literatury, tak zazwyczaj spędzam swój czas wolny - niestety autorka nie pozwoliła mi się nacieszyć powieścią, lecz zmuszała mnie do myślenia: "kiedy to się wreszcie skończy?!". Akcja się "nie kleiła", miałam wrażenie, że poszczególne wątki nie miały ze sobą wiele wspólnego, tak, jakby ktoś wymienił w punktach sceny, jakie miały się znaleźć na stronach tej książki, ale nie umiejętnie je połączył. Ta powieść uświadomiła mi, że nie warto czytać powieści, których autorami są Polacy ( to nie była moja pierwsza polska książka, wcześniej czytałam jeszcze "Nadzieję" Katarzyny Michalak ), wyłączając oczywiście XIX wiecznych pisarzy, których utwory czytam zawsze z bijącym sercem.
Jedynymi plusami, jakie dostrzegłam, to miejsce akcji ( czytaj: hotel w pałacu ^^ ) oraz charakter bohaterki, który zmienia się wraz z fabułą książki. Dzięki temu, że Sabina Południewska była z zawodu pisarką ( w dodatku piszącą pod pseudonimem ), książka ta zainteresowała mnie znacznie bardziej niż gdyby główna bohaterka pracowała w innej profesji. Ach! Byłabym zapomniała! Dzięki postaci Julinki, dowiedziałam się o nowej chorobie, o której nigdy nie miałam pojęcia ;) Mam nadzieję, że nikogo nie uraziłam moją opinią, podkreślam, że to jedynie moje zdanie i jestem otwarta na inne poglądy :)

Po "Dolinę mgieł i róż" sięgnęłam zafascynowana opisem zawartym z tyłu książki, miałam nadzieję na powieść w stylu współczesnej Jane Austen, niestety zawiodłam się na niej bardzo.
Książka przewidywalna, w dodatku bardzo się dłużąca. Nie znalazłam tam ani bogatego języka, ani nawet ciekawej fabuły. Autorka zbyt często przytaczała utwory wybitnych autorów, tak, jakby cała...