Jesteśmy społecznością, która kocha książki

" Obiecaj, że wrócisz " Urszuli Zachariasz to literatura obyczajowa, kobieca i... powiedziałbym młodzieżowa. Narracja jest pierwszoosobowa, a każdy rozdział dotyczy innego bohatera książki i działa naprzemiennie.
Autorka przedstawia odczucia i sposób myślenia z ich własnej perspektywy.
Fabuła jest lekka, bo pisana w delikatny sposób, bardziej od strony postaci.
Osiemnastoletniej dziewczyny, która walczy o prawo do opieki nad młodym Antkiem, z którym wychowała się w sierocińcu.
Samego Antka, który mimo dwunastu lat jest nadzwyczaj mądrym, młodym człowiekiem.
Piotra, który w obecnych czasach chyba zbyt rzadko się " zdarza ", bo recytuje Sparksa.
I kilku innych postaci, które w osobnych rozdziałach opowiadają co czują.

Historia książki to społeczny problem praw do opieki nad młodocianym z Domu Dziecka, oraz jego relacje z rówieśnikami.
Ale nie jest to literatura dokumentalna.

Dla kogoś kto lubi lekką literaturę " Obiecaj, że wrócisz " jest książką właściwą. Nie ma w niej przemocy, wulgaryzmów ( poza jednym 😉 ) i ofiar.
Jest dużo miłości, wsparcia, wartości i tęsknoty za rodzinnym domem.

" Obiecaj, że wrócisz " Urszuli Zachariasz to literatura obyczajowa, kobieca i... powiedziałbym młodzieżowa. Narracja jest pierwszoosobowa, a każdy rozdział dotyczy innego bohatera książki i działa naprzemiennie.
Autorka przedstawia odczucia i sposób myślenia z ich własnej perspektywy.
Fabuła jest lekka, bo pisana w delikatny sposób, bardziej od strony...

Lubię książki Lee Childa i ich bohatera Jacka Reachera.
Może drażnić jego niemalże wrodzona nieomylność, ale seria jest konkretna i pisana " w trybie wojskowym ", czyli
" klamka, drzwi, ulica "
Nie ma długich opisów, czasem to wręcz komendy, ale jestem już przyzwyczajony do tego stylu.
Czekam kiedy Reacher w końcu otworzy drzwi w swoim domu i napali w kominku, bo za każdym razem, gdy opuszcza kolejne miasteczko jest mi go trochę szkoda.

Lee Child stworzył pozytywnego bohatera, który bezinteresownie walczy igrając z życiem i prowadzi przy tym życie samotnika. I jest ogromną sztuką napisać ponad dwadzieścia " przygód " byłego wojskowego.
Chętnie dałbym dziesięć gwiazdek, ale z góry wiem, że Jack rozwali pół miasta, pozna jakąś kobietę i odjedzie w siną dal.

Polecam lekturę, trzyma w napięciu i jest dobrze przemyślana. Czekam na kolejną część, a przeczytałem już wszystkie.

Pozdrawiam.

Lubię książki Lee Childa i ich bohatera Jacka Reachera.
Może drażnić jego niemalże wrodzona nieomylność, ale seria jest konkretna i pisana " w trybie wojskowym ", czyli
" klamka, drzwi, ulica "
Nie ma długich opisów, czasem to wręcz komendy, ale jestem już przyzwyczajony do tego stylu.
Czekam kiedy Reacher w końcu otworzy drzwi w swoim domu i napali w kominku, bo za...

Nie wiem, czy to opowieść autentyczna, czy zmyślona, ale na pewno dosadna.
Powiedziałbym emocjonalna, bez emocji. To znaczy, że napisana jakby bez emocji jak zachowanie bohatera, ale emocjonalna w odbiorze. W każdej pracy zapewne jest drugie dno, lecz nie każdy ma możliwość lub " okazję " decydować o czyimś życiu.
Mimo dużej wulgarności w treści, książka mi się bardzo podoba. Oczywiście odbieram ją literacko i nie utożsamiam się z bohaterem. Z całą pewnością znalazłem w niej dużo przemyśleń.
Można, by powiedzieć, że wyzucie z emocji może być powodem takiego języka, gdy ktoś ma czegoś zwyczajnie dość. Czasem miałem wrażenie, że ratownikiem medycznym jest dresiarz, bo jego postawa o tym mogła świadczyć. Ale inteligencja i doświadczenie bohatera fascynowało mnie w całości. Może język mógł być trochę delikatniejszy w wielu miejscach, ale to literatura i trzeba ją przyjąć taką jaką jest.

Nie wiem, czy to opowieść autentyczna, czy zmyślona, ale na pewno dosadna.
Powiedziałbym emocjonalna, bez emocji. To znaczy, że napisana jakby bez emocji jak zachowanie bohatera, ale emocjonalna w odbiorze. W każdej pracy zapewne jest drugie dno, lecz nie każdy ma możliwość lub " okazję " decydować o czyimś życiu.
Mimo dużej wulgarności w treści, książka mi się bardzo...