Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka-odmóżdżacz na jeden dzień. Łatwa, prosta i przyjemna. Autor ma lekkie pióro, więc można ją przeczytać w trymiga. Nie czytam żadnych romansideł- zobaczyłam książkę na półce u koleżanki i pożyczyłam, bo akurat nie miałam nic do roboty. Nie spodziewałam się niczego więcej, nie wiem, jakie inni mieli o tej lekturze wyobrażenia i wymagania co do fabuły- przecież to harlequin dla nastolatek, więc nie rozumiem, jak można mieć do tego jakieś wielkie oczekiwania. Owszem, książka nie powala, ale wcale nie czyta się jej ciężko. Jak komuś naprawdę się nudzi, niech sięgnie po nią, ale nie nastawia się na nic ambitnego...

Książka-odmóżdżacz na jeden dzień. Łatwa, prosta i przyjemna. Autor ma lekkie pióro, więc można ją przeczytać w trymiga. Nie czytam żadnych romansideł- zobaczyłam książkę na półce u koleżanki i pożyczyłam, bo akurat nie miałam nic do roboty. Nie spodziewałam się niczego więcej, nie wiem, jakie inni mieli o tej lekturze wyobrażenia i wymagania co do fabuły- przecież to...

Nie zgadzam się z opiniami poprzedników. Książka była naprawdę niezwykła,a spodobała mi się tym bardziej, że uwielbiam jej autora. Wcześniej przeczytałam tylko "Egipcjanina Sinuhe", którego bardzo polecam, bo książka ta jest arcydziełem. Sądziłam, że tutaj autor również użyje stylizacji i z początku odrobinę się rozczarowałam, ponieważ był to jeden z walorów wspomnianej przed chwilą powieści. Jednak teraz rozumiem, że autor chciał uwspółcześnić fabułę książki. Głęboko się wzruszyłam przy czytaniu, ponieważ, mimo że jestem chrześcijanką, prawie codziennie sięgam po Biblię i historia Jezusa nie jest mi przecież obca, to jednak dopiero teraz naprawdę oddałam się refleksji nad ewangeliami i tym, że w swym ziemskim życiu Chrystus wciąż doznawał odtrącenia i niezrozumienia- i do dziś się to nie zmieniło. Powieść ta odsłoniła mi klepki z oczu. Dopiero teraz uświadomiłam sobie wiele, wiele rzeczy. Przywykłam już do historii Jezusa, od dzieciństwa przecież o niej słyszałam, a dzięki tej książce ujrzałam, ile w niej jest piękna, miłości, jaka jest niezwykła i jak nauka Pana różniła się do wszystkiego, co było dotychczas. Kochaj bliźniego, jak siebie samego- przecież to istna rewolucja! Coś, co było dla mnie od zawsze normalne i na porządku dziennym, stało się hasłem prawdziwego przewrotu. Nie potrafię opisać wszystkiego, co czułam, czytając tą książkę, ani też nie dam rady zmieścić tu tych refleksji, które pojawiły się w mojej głowie. To co tu umieściłam, to zaledwie jedna setna część tego, co teraz szaleje w moim umyśle i naprawdę nie wiem, czy ktokolwiek zrozumie coś z tego co napisałam, ale to chyba nieważne. Sami musicie to przeczytać i przemyśleć i wtedy może zrozumiecie, dlaczego piszę tak bezładnie. Autor był genialnym twórcą, o czym wiedziałam już po przeczytaniu Egipcjanina. Jednak w tamtej książce nie ukrywał swego talentu, wyłożył go na stół. Tu zaś geniusz swój ukrył w bogatej symbolice, na pierwszy plan rzucił historię, nad którą sam musiał też wiele rozmyślać, bo zinterpretował ją we własny sposób, skłaniający do wielu przemyśleń.

Nie zgadzam się z opiniami poprzedników. Książka była naprawdę niezwykła,a spodobała mi się tym bardziej, że uwielbiam jej autora. Wcześniej przeczytałam tylko "Egipcjanina Sinuhe", którego bardzo polecam, bo książka ta jest arcydziełem. Sądziłam, że tutaj autor również użyje stylizacji i z początku odrobinę się rozczarowałam, ponieważ był to jeden z walorów wspomnianej...

Książka nie jest zła, jednak Valerio nie powinien brać się za opisywanie wątków miłosnych. Dialogi, które miały wprowadzić romantyczną atmosferę, czyta się, jakby pisała je nastolatka- są infantylne i zupełnie niewiarygodne. Poza tym szkopułem książka nie zawiera większych wad, ale jeśli ktoś woli ambitniejsze pozycje, niech tą lekturę odłoży gdzieś na bok. A kiedy przyjdzie mu ochota na jakiś "odmużdżacz", wtedy sięgnie po "ostatni legion", który- bądź co bądź- można nazwać ciekawym.

Książka nie jest zła, jednak Valerio nie powinien brać się za opisywanie wątków miłosnych. Dialogi, które miały wprowadzić romantyczną atmosferę, czyta się, jakby pisała je nastolatka- są infantylne i zupełnie niewiarygodne. Poza tym szkopułem książka nie zawiera większych wad, ale jeśli ktoś woli ambitniejsze pozycje, niech tą lekturę odłoży gdzieś na bok. A kiedy...