Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie porwała mnie zbytnio ta antologia, ale można tu znaleźć kilka perełek, jak np. REWELACYJNE opowiadanie "To co umiera ostatnie."
Brutalne /katolickie / spiskowe środowisko od razu skojarzyło mi się z "Korzeniami Niebios." Szkoda tylko że był limit znaków, bo wydłużone dzieło Komodo mogłoby być jeszcze lepsze :)

Na olbrzymi plus zasługują też - "Układanka", "Iteracja" i "Gieroj"

Nie porwała mnie zbytnio ta antologia, ale można tu znaleźć kilka perełek, jak np. REWELACYJNE opowiadanie "To co umiera ostatnie."
Brutalne /katolickie / spiskowe środowisko od razu skojarzyło mi się z "Korzeniami Niebios." Szkoda tylko że był limit znaków, bo wydłużone dzieło Komodo mogłoby być jeszcze lepsze :)

Na olbrzymi plus zasługują też - "Układanka", "Iteracja" i...

Jest super!... Ale mogłoby być lepiej

Do pewnego momentu książka do złudzenia przypominała Pitera, szczególnie moment zdrady przez Nikitę [Nikita jak Sazonow], a potem chęć zemsty głównego bohatera na własną rękę [Korbut jak Orlow,Memow].

Wkurzała mnie naiwność bohatera i jego towarzyszy, ot tak uwierzyli Nikicie w jego dobroduszność. Coś podobnego do naiwności Danielsa w korzeniach niebios, jakoś mi się skojarzyło.

Na plus styl pisania Antonowa. Przemyślenia głównego bohatera są ciekawe, sny i wizje robiły mega klimat (chociaż dróżnika nie do końca ogarnąłem) a opis stacji i frakcji (sataniści / ludzie-mutanci) był świetny.

Jak dla mnie zakończenie zostało zepsute przez 20 rozdział, fragment z lokomotywą i Leninem totalnie mi nie przypadł. Książka mogłaby się zakończyć po 19 rozdziale, kiedy to byliśmy targani emocjami w fragmentach na powierzchni i w laboratorium.

Ogólnie książka bardzo dobra, ode mnie 7+/10
Liczę na przetłumaczenie kontynuacji, ale nie wcześniej niż za rok, co by odpocząć od Anatolija czytając w tym czasie inne tłumaczenia (wędrowiec plz)

Jest super!... Ale mogłoby być lepiej

Do pewnego momentu książka do złudzenia przypominała Pitera, szczególnie moment zdrady przez Nikitę [Nikita jak Sazonow], a potem chęć zemsty głównego bohatera na własną rękę [Korbut jak Orlow,Memow].

Wkurzała mnie naiwność bohatera i jego towarzyszy, ot tak uwierzyli Nikicie w jego dobroduszność. Coś podobnego do naiwności Danielsa...

Jako fan post-apo, zagrałem w grę o tym samym tytule, gra wgniotła mnie w fotel, więc postanowiłem sięgnąć po książkę na podstawie której studio 4A Games stworzyło grę.
Powiem krótko, jest to książka idealna, nie ma w niej miejsca na nudę. Nie zmieniłbym w niej absolutnie nic. Zakończenie nieźle zryło mi beret.
Jedyna książka (z tych co czytałem, nie było ich wiele, raptem kilkadziesiąt tytułów) która zasłużyła na miano ARCYDZIEŁA.

Jako fan post-apo, zagrałem w grę o tym samym tytule, gra wgniotła mnie w fotel, więc postanowiłem sięgnąć po książkę na podstawie której studio 4A Games stworzyło grę.
Powiem krótko, jest to książka idealna, nie ma w niej miejsca na nudę. Nie zmieniłbym w niej absolutnie nic. Zakończenie nieźle zryło mi beret.
Jedyna książka (z tych co czytałem, nie było ich wiele, raptem...