Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy ludzie zdali sobie sprawę z faktu, że ich istnienie jest związane z istnieniem pszczół, temat ochrony tych trochę tajemniczych i, zdawałoby się, delikatnych owadów jest podejmowany zarówno przez naukowców, jak i filmowców i literatów. Jedną z pozycji tematycznie związanych z pszczołami, jest książka "Rój" Laline Paull.
Reklamowana jako wciągający "Folwark zwierzęcy" XXI wieku, książka zmieniająca sposób, w jaki patrzymy na świat, "Rój" zdawałoby się, zapowiada ciekawą, pożyteczną lekturę. Jednak...
Książka jest pełna przemocy, krwawych opisów odgryzania i pożerania głów (i nie tylko), rozczłonkowywania ciał pszczół wrogich narzuconym ideom, opowiada o poddaństwie, podporządkowaniu, absolutnemu oddaniu w każdym aspekcie życia pszczół żyjących w Roju. Z drugiej strony, pokazuje także, że nawet najbardziej oddana sprawie matka, dla ochrony swojego dziecka jest gotowa do odrzucenia wpojonych zachowań, do buntu i narażenia siebie na śmierć.
Moim zdaniem, książka jest trochę za długa, gdyby skomasować wszystkie pogromy, czystki religijne i opisy życia trutni na 250 stronach, a nie na prawie 400, lektura byłaby bardziej dynamiczna i ciekawsza.
Niemniej, polecam "Rój", chociażby dlatego, żeby poznać hierarchię ula i wiedzieć co robią Kapłanki, Robotnice i Zbieraczki, które najczęściej spotykamy krążące nad kolorowymi kwiatami.

Kiedy ludzie zdali sobie sprawę z faktu, że ich istnienie jest związane z istnieniem pszczół, temat ochrony tych trochę tajemniczych i, zdawałoby się, delikatnych owadów jest podejmowany zarówno przez naukowców, jak i filmowców i literatów. Jedną z pozycji tematycznie związanych z pszczołami, jest książka "Rój" Laline Paull.
Reklamowana jako wciągający "Folwark...

"Motyl" to moja czwarta książka autorki Lisa Genova. Mimo, że pozycja została okrzyknięta jako wyjątkowo udany debiut i natychmiast zyskała sławę i popularność, osobiście wcale nie uważam jej za najlepsze dzieło pani Genova, znacznie ciekawsza, lepiej skonstruowana i wciągająca jest "Lewa strona życia". Moim zdaniem, rzecz jasna.
Niemniej, zdecydowanie warto przeczytać "Motyla". Każdy słyszał o chorobie Alzheimera, niejeden ma chorego w rodzinie i niejeden ma w sobie gen, który w przyszłości spowoduje uaktywnienie choroby. "Motyl" pokazuje nie tylko co czuje chory, jego stopniowe wyobcowanie, zagubienie i samotność wśród ludzi, których nie poznaje i, mimo, że są jego najbliższą rodziną, uważa za obcych. Pokazuje również uczucia członków rodzin, którzy z bólem serca obserwują "ucieczkę" chorego w jego odrealniony świat, muszą borykać się z codziennymi, niełatwymi problemami dotyczącymi zapewnienia choremu opieki i zachowania jego godności. "Motyl" budzi empatię w stosunku do chorych na tę straszną chorobę i pozwala zrozumieć jak trudne jest ich codzienne życie. Polecam.

"Motyl" to moja czwarta książka autorki Lisa Genova. Mimo, że pozycja została okrzyknięta jako wyjątkowo udany debiut i natychmiast zyskała sławę i popularność, osobiście wcale nie uważam jej za najlepsze dzieło pani Genova, znacznie ciekawsza, lepiej skonstruowana i wciągająca jest "Lewa strona życia". Moim zdaniem, rzecz jasna.
Niemniej, zdecydowanie warto przeczytać...

Największe rozczarowanie 2016 roku. Po "Lewej stronie życia" i "Sekrecie O'Brienów" z przyjemnością zabrałam się za kolejną książkę Lisy Genova. Niestety, bardzo mnie rozczarowała. Książka jest nudna, rozwleczona i zupełnie nie przystaje do poprzednich pozycji tej autorki, tak jakby zabrakło jej weny, pomysłu na treść, a tu wydawca goni z terminem zakończenia. W książce jest znacznie więcej treści romansowych niż medycznych, a właśnie ciekawe przypadki medyczne są "wizytówką" Lisy Genova. Szkoda. Pociesza mnie tylko fakt, że mam przed sobą przeczytanie "Motyla", podobno to najlepsza książka tej autorki.
"Kochając syna" nie polecam, szkoda czasu.

Największe rozczarowanie 2016 roku. Po "Lewej stronie życia" i "Sekrecie O'Brienów" z przyjemnością zabrałam się za kolejną książkę Lisy Genova. Niestety, bardzo mnie rozczarowała. Książka jest nudna, rozwleczona i zupełnie nie przystaje do poprzednich pozycji tej autorki, tak jakby zabrakło jej weny, pomysłu na treść, a tu wydawca goni z terminem zakończenia. W książce...