Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Personalne zaangażowanie w temat moim zdaniem trochę zgubiło autorkę. Do jednej książki włożyła strasznie dużo: rodzinne miasto, historię swojej rodziny, konflikty narodowościowe, problem prostytucji, osób trzymających władzę, no i oczywiście morderstwa. Strasznie się to wszystko rozwlekło, za to nie wszystko się zamknęło. Po lekturze czuję jednocześnie zmęczenie i niedosyt. Szkoda, że Kasia nie ograniczyła wątków, bo materiał z Okularnika można było z powodzeniem rozłożyć na kilka powieści. A tak wyszedł trochę groch z kapustą...

Personalne zaangażowanie w temat moim zdaniem trochę zgubiło autorkę. Do jednej książki włożyła strasznie dużo: rodzinne miasto, historię swojej rodziny, konflikty narodowościowe, problem prostytucji, osób trzymających władzę, no i oczywiście morderstwa. Strasznie się to wszystko rozwlekło, za to nie wszystko się zamknęło. Po lekturze czuję jednocześnie zmęczenie i...

Smutno i pusto po rozstaniu się z Gusem i Hazel ;( Świetna książka, skłaniająca do refleksji nie tyle nad samą chorobą, co nad tym, jakie krótkie, ulotne i przewrotne jest życie. Czerpmy garściami z każdej chwili, bo nie wiadomo ile ich jeszcze przed nami.

Smutno i pusto po rozstaniu się z Gusem i Hazel ;( Świetna książka, skłaniająca do refleksji nie tyle nad samą chorobą, co nad tym, jakie krótkie, ulotne i przewrotne jest życie. Czerpmy garściami z każdej chwili, bo nie wiadomo ile ich jeszcze przed nami.

Bardzo wciągająca i baśniowa książka. Czytając ją mocno wczuwałam się w historię chłopca, przeniosłam się do stworzonego przez Gaimana magicznego świata, kibicując parze przyjaciół walczącej z potworami. Skończyłam czytać i jakoś tak mi smutno :(

Bardzo wciągająca i baśniowa książka. Czytając ją mocno wczuwałam się w historię chłopca, przeniosłam się do stworzonego przez Gaimana magicznego świata, kibicując parze przyjaciół walczącej z potworami. Skończyłam czytać i jakoś tak mi smutno :(