Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moim zdaniem książka wyłuszcza niewygodne prawdy o nas samych, dlatego tak nieprzyjemnie się ją czyta. Jak dla mnie solidne "8" za motywację.

Moim zdaniem książka wyłuszcza niewygodne prawdy o nas samych, dlatego tak nieprzyjemnie się ją czyta. Jak dla mnie solidne "8" za motywację.

Piękna opowieść, choć przyznam, że nie do końca dla mnie. Jeśli idzie o fabułę, to wydaje mi się, że główny bohater wcale nie kochał Beatrice - to było chwilowe zauroczenie, fascynacja. Miejscami odnoszę wrażenie, że choroba dziewczyny go przeraża. Zaloty odchodzą w cień, a zaczyna współczucie i czysto braterska opieka. Zresztą ciężko w tym wieku mówić o miłości. Uczucie do Sylvii wydaje się bardziej realne. Leo i jego "przyjaciółka" znali się dłużej, co mogło dać podwaliny pod dojrzały związek.

Piękna opowieść, choć przyznam, że nie do końca dla mnie. Jeśli idzie o fabułę, to wydaje mi się, że główny bohater wcale nie kochał Beatrice - to było chwilowe zauroczenie, fascynacja. Miejscami odnoszę wrażenie, że choroba dziewczyny go przeraża. Zaloty odchodzą w cień, a zaczyna współczucie i czysto braterska opieka. Zresztą ciężko w tym wieku mówić o miłości. Uczucie do...

Po przeczytaniu wszystkich niepochlebnych komentarzy, spodziewałam się mdłej i nudnej książki, a zostałam bardzo miłe zaskoczona. "Kołysanka..." to opowieść z perspektywy trzech, pochodzących z Kielc przyjaciółek. Na szczególną uwagę zasługuje ciekawy sposób budowania fabuły - autorka przedstawia wydarzenia z różnych okresów życia bohaterek (młodość, dojrzewanie, dorosłość). Obserwujemy ich historie z różnych perspektyw czasowych - przeszłość przeplata się z teraźniejszością. Szokować może wulgarny język niektórych postaci, który nadaje autentyzmu opowiadanej historii. Powieść czyta się jednym tchem. Książka przywodzi na myśl niezapomniane, choć szare lata 90.

Po przeczytaniu wszystkich niepochlebnych komentarzy, spodziewałam się mdłej i nudnej książki, a zostałam bardzo miłe zaskoczona. "Kołysanka..." to opowieść z perspektywy trzech, pochodzących z Kielc przyjaciółek. Na szczególną uwagę zasługuje ciekawy sposób budowania fabuły - autorka przedstawia wydarzenia z różnych okresów życia bohaterek (młodość, dojrzewanie,...

"Zacisze Gosi" to książka, która od samego początku urzeka swoim niesamowitym klimatem. Jej bohaterowie to ludzie o zróżnicowanych charakterach. Każda postać jest barwna i niepowtarzalna. Na uwagę zasługuje również wartka fabuła powieści. Autorka doskonale radzi sobie z opisami miejsc, które czyta się z zainteresowaniem. Jestem pewna, że kiedyś jeszcze wrócę do twórczości Katarzyny Michalak.

"Zacisze Gosi" to książka, która od samego początku urzeka swoim niesamowitym klimatem. Jej bohaterowie to ludzie o zróżnicowanych charakterach. Każda postać jest barwna i niepowtarzalna. Na uwagę zasługuje również wartka fabuła powieści. Autorka doskonale radzi sobie z opisami miejsc, które czyta się z zainteresowaniem. Jestem pewna, że kiedyś jeszcze wrócę do twórczości...

Zgadzam się z opiniami, że językowi książki brakuje wiele do ideału. Mimo wszystko, uważam, że jest ona znakomitym źródłem socjologicznych obserwacji. Justyna opisuje rzeczywistość, bez zbędnych upiększeń. Pokazuje ludzi takimi, jacy są. Książkę czyta się bardzo szybko. Autorce nie brakuje też poczucia humoru. Jeśli ktoś spodziewa się ckliwej, zaskakującej historii, ta książka nie jest dla niego.

Zgadzam się z opiniami, że językowi książki brakuje wiele do ideału. Mimo wszystko, uważam, że jest ona znakomitym źródłem socjologicznych obserwacji. Justyna opisuje rzeczywistość, bez zbędnych upiększeń. Pokazuje ludzi takimi, jacy są. Książkę czyta się bardzo szybko. Autorce nie brakuje też poczucia humoru. Jeśli ktoś spodziewa się ckliwej, zaskakującej historii, ta...

Książka została napisana w oryginalnej formie. Ukazuje prawdę o tym, jak przemijające i kruche jest życie. Skłania do refleksji nad naszym stosunkiem do bliskich osób. Spodziewałam się banału, a dostałam dużą dawkę emocji.

Książka została napisana w oryginalnej formie. Ukazuje prawdę o tym, jak przemijające i kruche jest życie. Skłania do refleksji nad naszym stosunkiem do bliskich osób. Spodziewałam się banału, a dostałam dużą dawkę emocji.

Jestem zdziwiona niską oceną. Podejrzewam, że wiele osób zniechęciła szokująca, wręcz brutalna fabuła książki. Wbrew pozorom tytułowa Hell nie jest postacią jednoznaczną. Choć chwilami wydaje się pustą, próżną, korzystającą z dóbr doczesnych nastolatką, gdzieś na dnie drzemie w niej smutek, melancholia, a przede wszystkim ogromna dawka samokrytycyzmu. Świat, w którym żyje jest tak zepsuty, że nie potrafi nad nim zapanować. Zmaga się również z uzależnieniem od koki. Gdy w jej życiu pojawia się miłość, ona to uczucie bezlitośnie niszczy. Nikt z otoczenia nie pokazał jej bowiem, jak kochać. Książka napisana jest interesującym, pełnym symboli językiem. Autorka wykazuje również zainteresowanie szeroko pojętą sztuką. Polecam.

Jestem zdziwiona niską oceną. Podejrzewam, że wiele osób zniechęciła szokująca, wręcz brutalna fabuła książki. Wbrew pozorom tytułowa Hell nie jest postacią jednoznaczną. Choć chwilami wydaje się pustą, próżną, korzystającą z dóbr doczesnych nastolatką, gdzieś na dnie drzemie w niej smutek, melancholia, a przede wszystkim ogromna dawka samokrytycyzmu. Świat, w którym żyje...

Ciężko oceniać książkę napisaną przez samo życie. Polecam wszystkim mężatkom, ale nie tylko..

Ciężko oceniać książkę napisaną przez samo życie. Polecam wszystkim mężatkom, ale nie tylko..

Cudowna książka! Szczególnie spodobała mi się ta refleksyjno-filozoficzna otoczka. Mam ochotę do niej jeszcze wrócić.

Cudowna książka! Szczególnie spodobała mi się ta refleksyjno-filozoficzna otoczka. Mam ochotę do niej jeszcze wrócić.

Książka łatwa i w miarę przyjemna.. Autorka porusza w niej trudny temat. Główna bohaterka (Jessie) dowiaduje się, że niedługo przestanie widzieć. Nie jest to jednak jedyny problem. W latach młodości dziewczyna popełniła błąd, którego konsekwencje najbardziej odczuli jej bliscy. Nie pozostaje jej nic innego, jak zmierzyć się z echami przeszłości i naprawić to, co zepsuła. Mimo ciekawej zapowiedzi, książka nie zachwyca. Szczególnie rozśmieszyły mnie tandetne opisy miłosnych igraszek. Myślę, że wywołały one rumieńce wyłącznie wśród nastolatek w przedziale wiekowym 13-16. Postanowiłam jednak dać szansę autorce. Na uwagę zasługuje przede wszystkim oryginalna tematyka i dosyć ciekawa fabuła książki.

Książka łatwa i w miarę przyjemna.. Autorka porusza w niej trudny temat. Główna bohaterka (Jessie) dowiaduje się, że niedługo przestanie widzieć. Nie jest to jednak jedyny problem. W latach młodości dziewczyna popełniła błąd, którego konsekwencje najbardziej odczuli jej bliscy. Nie pozostaje jej nic innego, jak zmierzyć się z echami przeszłości i naprawić to, co zepsuła....