Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W pierwszej chwili, po przeczytaniu "Dramatis personae" pomyslalem "matko, jak ja sie w tym polapie?". Polapalem sie bez problemu. Swietna pozycja, bardzo wciagajaca. Zostajemy wprowadzeni jedynie w wycinek swiata, jednak znajdujemy mnostwo nawiazan do innych miejsc, czasow i wydarzen. Zabieg ten moze czasem przyprawia o dezodientacje, ale pozwala dac sie poniesc domyslom i wyobrazni. Z niecierpliwoscia siegne po kolejna pozycje cyklu. Dziwie sie ze tak pozno trafilem na Eriksona, ale lepiej pozno niz wcale.

W pierwszej chwili, po przeczytaniu "Dramatis personae" pomyslalem "matko, jak ja sie w tym polapie?". Polapalem sie bez problemu. Swietna pozycja, bardzo wciagajaca. Zostajemy wprowadzeni jedynie w wycinek swiata, jednak znajdujemy mnostwo nawiazan do innych miejsc, czasow i wydarzen. Zabieg ten moze czasem przyprawia o dezodientacje, ale pozwala dac sie poniesc domyslom...

Trochę może momentami przegadana, ale bardzo dobra moim zdaniem. Akcja pędzi jak szalona.

Trochę może momentami przegadana, ale bardzo dobra moim zdaniem. Akcja pędzi jak szalona.

Dobra pozycja. Jak to u Cook'a sporo przeplatających się wątków, wartka akcja. Na minus jedynie często nieskładne dialogi - nie zawsze wiadomo kto się wypowiada.

Dobra pozycja. Jak to u Cook'a sporo przeplatających się wątków, wartka akcja. Na minus jedynie często nieskładne dialogi - nie zawsze wiadomo kto się wypowiada.