Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Śledzę dorobek Jakuba Ćwieka od wielu lat i z przyjemnością patrzę, jak wspaniale rozwinął się jako pisarz. Książa zasługuje na uznanie ze względu na język i formę, ale również ze względu na ciekawą, wartko prowadzoną fabułę.
Również za plus uważam patriotyzm lokalny - autor w książce powraca do swoich rodzinnych stron, by móc dzielić się nimi z jak największą rzeszą odbiorców.

Śledzę dorobek Jakuba Ćwieka od wielu lat i z przyjemnością patrzę, jak wspaniale rozwinął się jako pisarz. Książa zasługuje na uznanie ze względu na język i formę, ale również ze względu na ciekawą, wartko prowadzoną fabułę.
Również za plus uważam patriotyzm lokalny - autor w książce powraca do swoich rodzinnych stron, by móc dzielić się nimi z jak największą rzeszą odbiorców.

Bardzo ciekawe spojrzenie na służbę zdrowia, która, jak się okazuje, za granicą nie wygląda dużo lepiej niż z Polsce.
Bardzo przystępna forma swego rodzaju dziennika - każdy kolejny wpis sprawiał, że kręciłam głową z niedowierzaniem. Ile jeszcze nasz bohater da radę?

Bardzo ciekawe spojrzenie na służbę zdrowia, która, jak się okazuje, za granicą nie wygląda dużo lepiej niż z Polsce.
Bardzo przystępna forma swego rodzaju dziennika - każdy kolejny wpis sprawiał, że kręciłam głową z niedowierzaniem. Ile jeszcze nasz bohater da radę?

Pierwsze opowiadanie mnie urzekło, Aneta Jadowska ma w swoich historiach dużo ciepła i humoru. Historia nawiązująca do wojny w Ukrainie również ciekawi i skłania do refleksji, jednak im dalej w las, tym mniej udane opowieści. Przeczytane do końca bardziej z poczucia obowiązku niż z chęci.

Pierwsze opowiadanie mnie urzekło, Aneta Jadowska ma w swoich historiach dużo ciepła i humoru. Historia nawiązująca do wojny w Ukrainie również ciekawi i skłania do refleksji, jednak im dalej w las, tym mniej udane opowieści. Przeczytane do końca bardziej z poczucia obowiązku niż z chęci.