Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ortodroma autorstwa Mateusza Janiszewskiego, nie jest typowym przykładem reportażu opisującego drogę z perspektywy podróżnika. Trudno określić gatunek literacki z którym czytając tę książkę przyszło mi się zmierzyć, bardziej przypomina on bowiem poezję, tudzież notatnik filozoficzny lub zbiór esejów. Książkę czyta się „gęsto”, niejednokrotnie cofając się do kilku wersetów aby zrozumieć i przemyśleć zapisane słowa. Autor w interesujący sposób opisuje przestrzenie, miejsca, rzeczy z którymi styka się podczas swojej drogi, nadając im głębszego znaczenia. Zachwycają w tej pozycji opisy przyrody, ukazujące siłę natury i pozwalające w pewnym wymiarze dotknąć tajemnicy. Nie jest to moim zdaniem lektura prosta, do poczytania w leniwe popołudnie. Wymaga ona bowiem skupienia, aby dać się wciągnąć w sposób narracji autora. Mało na polskim rynku wydawniczym znajdziemy tego typu literatury, dlatego warto sięgnąć po tę książkę nie tylko po to, aby poznać losy wyprawy Janiszewskiego, ale także aby zmierzyć się z tym ciekawym sposobem narracji.

Ortodroma autorstwa Mateusza Janiszewskiego, nie jest typowym przykładem reportażu opisującego drogę z perspektywy podróżnika. Trudno określić gatunek literacki z którym czytając tę książkę przyszło mi się zmierzyć, bardziej przypomina on bowiem poezję, tudzież notatnik filozoficzny lub zbiór esejów. Książkę czyta się „gęsto”, niejednokrotnie cofając się do kilku wersetów...

Przyznam szczerze, że sięgnęłam po książkę "Jaka piękna iluzja" bez znajomości twórczości Magdaleny Tulli. Może ten pomysł wydawał się być literackim samobójstwem i miał sprawić, że odłożę tę pozycję na półkę pt. zaczęte- nieskończone. Tak się jednak nie stało. Książka zafascynowała mnie już od samego spisu treści. Tytuły rozdziałów zapewniły mnie, że w tym wywiadzie nie zabraknie emocji. Swoją drogą, cieżko tę pozycję nazwać wywiadem, bardziej jest to rozmowa dwóch dojrzałych kobiet, które pozwalają sobie na szczerość i niesamowitą otwartość. Czy lubisz mieć książki? Kupować? Chodzić do księgarni?- pyta swoja rozmówczynię Justyna Dąbrowska. Od książek trzymam się jak najdalej- odpowiada pisarka. Ten krótki fragment jest dla mnie kwintesencją tego, jaka jest ta książka. W nie bowiem ani pytania ani tym bardziej odpowiedzi nie są oczywiste i zmuszają czytelnika do refleksji dłuższej niż sama lektura. NIe bez znaczenia jest fakt, że to rozmowa psychoterapeutki z pisarką, która jest także psychologiem. Panie nie tylko potrafią we wspaniały sposób opowiadać o emocjach, ale także wzbudzić je w czytelniku. Po przeczytaniu "Jaka piękna iluzja" mam w głowie wiele pytań o wolność, miłość, muzykę i o to jakie znaczenie mają w moim życiu książki.

Przyznam szczerze, że sięgnęłam po książkę "Jaka piękna iluzja" bez znajomości twórczości Magdaleny Tulli. Może ten pomysł wydawał się być literackim samobójstwem i miał sprawić, że odłożę tę pozycję na półkę pt. zaczęte- nieskończone. Tak się jednak nie stało. Książka zafascynowała mnie już od samego spisu treści. Tytuły rozdziałów zapewniły mnie, że w tym wywiadzie nie...

Paulina Mikuła, to znana youtuberka, która w kilkuminutowych filmikach uczy Polaków poprawnej polszczyzny. Tym razem autorka wideobloga lekcje z YouTuba przeniosła na papier i napisała książkę pt. „Mówiąc Inaczej. Jak pisać i mówić, żeby się nie pogubić”. W prostej, ale nie prostackiej formie młoda polonistka przybliża czytelnikom zasady posługiwania się językiem polskim w mowie i w piśmie. Jeśli więc chcesz, drogi czytelniku, dowiedzieć się dlaczego nie warto chodzić po linii najmniejszego oporu, albo brać czegoś na tapetę, sięgnij po tę lekturę. A może zadajesz sobie pytanie, skąd wzięły się wulgaryzmy i kiedy możemy ich używać? Ta pozycja poświęca temu zagadnieniu cały rozdział! Po tej lekturze przestaniesz zasypywać gruszki w popiele, włanczać światło i mówić: „w cudzysłowiu”. „Mówiąc Inaczej” to dziewięć rozdziałów poświęconych między innymi interpunkcji, związkom frazeologicznym, mowie potocznej, wulgaryzmom, czy ortografii. Zaletą książki Pauliny Mikuły jest to, że autorka uczy czytelników, wytykając palcem najczęściej popełniane językowe błędy. Wszystko okraszone jest humorem i ironią, dzięki czemu wiedza wchłania się bardzo szybko. Zbyt dużo dygresji i rozwodzenia się nad niektórymi tematami, to jedyny zarzut wobec tej pozycji. Ale jak mówi sama autorka, nie czytanie wszystkich rozdziałów, to prawo czytelnika. Ja z niego skorzystałam. Bez wątpienia warto polecić tę książkę wszystkim, którzy chcą poprawnie posługiwać się językiem polskim. „Mówiąc Inaczej” może być dla każdego podstawowym źródłem informacji o naszym pięknym języku.

Paulina Mikuła, to znana youtuberka, która w kilkuminutowych filmikach uczy Polaków poprawnej polszczyzny. Tym razem autorka wideobloga lekcje z YouTuba przeniosła na papier i napisała książkę pt. „Mówiąc Inaczej. Jak pisać i mówić, żeby się nie pogubić”. W prostej, ale nie prostackiej formie młoda polonistka przybliża czytelnikom zasady posługiwania się językiem polskim w...

„Pierwsze uderzenie powala mnie na ziemię“- tak zaczyna się jedna z historii opowiadanych przez Annę Wojtachę w książce „Zabijamy albo pokochamy“. Autorka w Opowieściach z Rosji także wymierza ciosy, tyle że w nasze myślenie, stereotypy i poukładany świat. Reporterka wchodzi w życie Rosjan i przedstawia ich świat od środka. Nie są to historie z lotu ptaka, ale opowieści z samego wnętrza ludzkich dramatów, uczuć, emocji i konfliktów. Na każdej stornie książki widać, że Wojtacha nie wyrywa ludzi z kontekstu, nie dopasowuje ich historii do jakichkolwiek z góry założonych ram. Autorka szokuje otwartością i upartością w poszukiwaniu prawdy nie tyle o Rosji, co o człowieku i jego dramacie.
Anna Wojtacha nie oddziela się grubą kreską od historii swoich bohaterów, ale utożsamia się z nimi czasem tak bardzo, że zacierają się granice pomiędzy reporterką, a jej rozmówcami.
Opowieści z Rosji to reportaż, którego nie da się przeczytać jednym tchem, bo dotyka i uwiera w zbyt wielu czułych miejscach naszej egzystencji. Historie przedstawionych w nim bohaterów zostają w głowie na długo po zakończeniu lektury.
W „Zabijemy albo pokochamy” autorka wspomina, że nie czyta książek w metrze. Ja jednak robię to namiętnie z kilku powodów. Czytając „Zabijemy albo pokochamy” w drodze do pracy, kilkakrotnie przegapiłabym stację na której zawsze wysiadam. To chyba najlepszy dowód na to, jak pochłaniająca jest to lektura i jak trudno jest się od niej uwolnić.

„Pierwsze uderzenie powala mnie na ziemię“- tak zaczyna się jedna z historii opowiadanych przez Annę Wojtachę w książce „Zabijamy albo pokochamy“. Autorka w Opowieściach z Rosji także wymierza ciosy, tyle że w nasze myślenie, stereotypy i poukładany świat. Reporterka wchodzi w życie Rosjan i przedstawia ich świat od środka. Nie są to historie z lotu ptaka, ale opowieści z...