Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Maggie Bird to emerytowana agentka, której nowe misje to:

- wyśledzenie lisa mordującego jej kury,
- spotkania z innymi emerytowanymi kumplami po fachu na plotki i drinka (klub Martini).

Wszystko zmienia się, kiedy przeszłość wydaje się po nią upominać i na jej progu podrzucone zostają zwłoki kobiety, która wcześniej zadawała jej niewygodne pytania. Maggie cofa się pamięcią do wydarzeń, które na zawsze zmieniły jej życie, a jednocześnie stara się rozwikłać zagadkę bieżących, niepokojących zdarzeń.

Świetna, nieodkładalna książka znanej i kochanej Tess Gerritsen. "Wybrzeże szpiegów" to pierwszy tom nowej serii, której kontynuacji już nie mogę się doczekać. Świetnie poprowadzona akcja, intrygujący bohaterowie i kontrastowe krajobrazy do których zabiera nas autorka - od rozległych farm w Maine po egzotyczne, tłoczne bazary w Bangkoku. Jeśli macie wątpliwości czy czytać - odrzućcie je, odwołajcie najbliższe plany, chwyćcie książkę lub czytnik i zatońcie w lekturze.

Maggie Bird to emerytowana agentka, której nowe misje to:

- wyśledzenie lisa mordującego jej kury,
- spotkania z innymi emerytowanymi kumplami po fachu na plotki i drinka (klub Martini).

Wszystko zmienia się, kiedy przeszłość wydaje się po nią upominać i na jej progu podrzucone zostają zwłoki kobiety, która wcześniej zadawała jej niewygodne pytania. Maggie cofa się...

Siedemnastoletnia Jo Kuan traci prace w zakładzie kapeluszniczym, jednak gdy zamykają się jedne drzwi - przed naszą bohaterką szybko otwierają się kolejne. Zostaje służącą panienki, którą zna od dziecka i nie jest to znajomość pełna miłości i wzajemnego szacunku.

Jednak Jo to nie tylko służąca. To również Panna Sweetie - tajemnicza autorka kącika porad w poczytnej gazecie. Jej otwarte spojrzenie wprowadza pewne zamieszanie w społeczeństwie. Przekonuje wiele kobiet do jazdy na rowerze, zniechęca do małżeństw.

Prowadząca podwójne życie dziewczyna mierzy się z nierównościami społecznymi, pogarszającym się zdrowiem dziadka i tajemnicami, które stara się poznać, nawet płacąc wygórowaną cenę.

"The Downstairs Girl. Bez gorsetu" to wspaniała opowieść, która skłania do refleksji. Cudownie napisana, poruszająca, a jednocześnie pokrzepiająca. Pełna aktów odwagi, które przypominają nam, żeby czasem zatrzymać się, rozejrzeć wokół i pamiętać o szacunku do drugiego człowieka.

Siedemnastoletnia Jo Kuan traci prace w zakładzie kapeluszniczym, jednak gdy zamykają się jedne drzwi - przed naszą bohaterką szybko otwierają się kolejne. Zostaje służącą panienki, którą zna od dziecka i nie jest to znajomość pełna miłości i wzajemnego szacunku.

Jednak Jo to nie tylko służąca. To również Panna Sweetie - tajemnicza autorka kącika porad w poczytnej...

"Wartka śmierć" to 7 tom serii detektywistycznej, w której spotykamy naszych starych znajomych - Cormorana Strike'a oraz Robin Ellacott.

Tym razem agencja otrzymuje zlecenie od majętnego ojca, którego syn wpadł w sidła niebezpiecznej sekty. Powszechny Kościół Humanitarny to organizacja religijna, która z wierzchu wydaje się idyllą - sprzeciwiają się złu, pomagają ubogim, chorym i skrzywdzonym, odrzucają doczesne wygody i więzy oraz oddają się medytacji czy pracy na rzecz społeczności. Jednak to co z wierzchu wydaje się emanować boskim blaskiem, wewnątrz ukrywa zepsucie i zgniliznę. Robin pod przykrywką dostaje się do sekty i stara się odkryć prawdę o synu klienta oraz prawdziwej sytuacji członków ruchu.

J.K. Rowling jako Robert Galbraith serwuje nam potężną dawkę emocji, intrygi i nieodkładalnej lektury. Bohaterowie ewoluują, ciekawie jest obserwować jak ich podejście do wielu kwestii zmienia się w stosunku do poprzednich tomów. Postacie drugoplanowe są tu równie mocną stroną. Dla mnie to jeden z lepszych tomów serii, jeśli nie najlepszy (może poza Wołaniem Kukułki, do której mam sentyment). To niesamowita przygoda i już nie mogę doczekać się kolejnej części!

"Wartka śmierć" to 7 tom serii detektywistycznej, w której spotykamy naszych starych znajomych - Cormorana Strike'a oraz Robin Ellacott.

Tym razem agencja otrzymuje zlecenie od majętnego ojca, którego syn wpadł w sidła niebezpiecznej sekty. Powszechny Kościół Humanitarny to organizacja religijna, która z wierzchu wydaje się idyllą - sprzeciwiają się złu, pomagają ubogim,...

Holly Gibney fanom Stephena Kinga przedstawiać nie trzeba. Tytułowa, główna bohaterka otrzymuje zlecenie odnalezienia młodej kobiety, pracownicy biblioteki. Jej zaginięcie łączy się z wieloma innymi, podejrzanymi tropami. Holly rusza odnajdywać okruszki prawdy w covidowej rzeczywistości, w maseczce, jednorazowych rękawiczkach w buźki i z butelką żelu antybakteryjnego w kieszeni.

Stephen King to mistrz, król i geniusz, ale jego twórczość jest mocno nierówna. Nie da się tego uniknąć pisząc tak dużo i tak długo. "Holly" to kawał porządnej literatury, czyta się szybko i dobrze, bez nadmiernego strachu, ale z pełnym zaangażowaniem.

Polecam.

Holly Gibney fanom Stephena Kinga przedstawiać nie trzeba. Tytułowa, główna bohaterka otrzymuje zlecenie odnalezienia młodej kobiety, pracownicy biblioteki. Jej zaginięcie łączy się z wieloma innymi, podejrzanymi tropami. Holly rusza odnajdywać okruszki prawdy w covidowej rzeczywistości, w maseczce, jednorazowych rękawiczkach w buźki i z butelką żelu antybakteryjnego w...

Nieważne co napisze Coben - sięgam w ciemno. Tak było też tym razem, zatopienie się w znajomym stylu i rodzaju intrygi jest dla mnie niesamowicie kojące. To nie jest najlepsza ani najgorsza książka Cobena, jeśli dopiero poznajecie autora - nie zaczynajcie od tej pozycji, jeśli już go znacie i kochacie jak ja - śmiało, będzie miło i przyjemnie, ale bez nadmiaru emocji i fajerwerków.

„Za wszelką cenę” to historia o poszukiwaniu prawdy i odnajdowaniu nadziei. Skazany na dożywocie za zabójstwo własnego syna David nie ma niczego, nie ma sił walczyć o sprawiedliwość, odmawia odwiedzin, nie pisze listów, nie pozwala sobie na wspomnienia. Pewnego dnia okazuje się, że odmowa odwiedzin to kwestia formalna, którą trzeba odnawiać co roku, więc niespodziewanie musi „przyjąć” swoją byłą szwagierkę Rachel. Ta wizyta odmienia wszystko, pozwala mu na nadzieje, daje mu bodziec do działania.

Do czego posunie się zdesperowany ojciec? Czy może liczyć jeszcze na ludzi, których wsparcie wcześniej odrzucił? I najważniejsze - czy David jest zabójcą? Na te pytania odpowiedzi znajdziecie w książce Cobena.

Moim zdaniem historia z potencjałem, wątek ciekawie poprowadzony, ale zakończenie trochę zbyt prędkie (chociaż tak to zwykle bywa u tego pisarza, ponad 200 stron intrygi, max 5 rozwiązania).

Nieważne co napisze Coben - sięgam w ciemno. Tak było też tym razem, zatopienie się w znajomym stylu i rodzaju intrygi jest dla mnie niesamowicie kojące. To nie jest najlepsza ani najgorsza książka Cobena, jeśli dopiero poznajecie autora - nie zaczynajcie od tej pozycji, jeśli już go znacie i kochacie jak ja - śmiało, będzie miło i przyjemnie, ale bez nadmiaru emocji i...

Lekka, słodka i przyjemna, wciągająca i relaksująca. Idealna książka na jeden wieczór.

Lekka, słodka i przyjemna, wciągająca i relaksująca. Idealna książka na jeden wieczór.

Uroczy, zabawny romans. Główna bohaterka Begonia ma niesamowity potencjał i chętnie przeczytałabym cykl przygód takiej pozytywnie zakręconej postaci. Słodka lektura do relaksu.

Uroczy, zabawny romans. Główna bohaterka Begonia ma niesamowity potencjał i chętnie przeczytałabym cykl przygód takiej pozytywnie zakręconej postaci. Słodka lektura do relaksu.

Urocza, zabawna, ciepła, bardziej romans, mniej erotyk (za to duży plus!). Idealna na poprawę humoru i jednorazowe posiedzenie. Polecam :)

Urocza, zabawna, ciepła, bardziej romans, mniej erotyk (za to duży plus!). Idealna na poprawę humoru i jednorazowe posiedzenie. Polecam :)

Nie potrafię zakochać się w twórczości Musso, chociaż fakt, ta książka jest nieco inna niż poprzednie. Czyta się szybko, na raz, przeczytać i zapomnieć, po skończonej lekturze kołatało mi się w głowie jedno słowo „możebna”.

Nie potrafię zakochać się w twórczości Musso, chociaż fakt, ta książka jest nieco inna niż poprzednie. Czyta się szybko, na raz, przeczytać i zapomnieć, po skończonej lekturze kołatało mi się w głowie jedno słowo „możebna”.

Juan Gomez-Jurado ma specyficzny styl pisania, czytanie jego książek jest trochę jak jedzenie drożdżówki w lato na plaży nad morzem - smakuje niesamowicie, ale dziwnym trafem masz piasek między zębami. Tym zgrzytem w serii książek o Czerwonej Królowej są powtórzenia - nie, żeby te ziarenka były grube ;) Jednak absolutnie warto to przełknąć. Cała seria jest wspaniała i wciągająca, zatopiłam się w tej lekturze. Polecam, tom najlepszy z dotychczasowych.

Juan Gomez-Jurado ma specyficzny styl pisania, czytanie jego książek jest trochę jak jedzenie drożdżówki w lato na plaży nad morzem - smakuje niesamowicie, ale dziwnym trafem masz piasek między zębami. Tym zgrzytem w serii książek o Czerwonej Królowej są powtórzenia - nie, żeby te ziarenka były grube ;) Jednak absolutnie warto to przełknąć. Cała seria jest wspaniała i...

"Schronisko, które przestało istnieć" to książka pełna rodzinnych tajemnic, gór i wiatru z nutką grozy. Dające się lubić postacie, intrygujące sekrety i piękne krajobrazy - czego chcieć więcej? Polecam z ręką na sercu, szczególnie jeśli planujecie wyjazd i nie wiecie gdzie. Problem się rozwiąże, bo po lekturze na pewno wybierzecie Karkonosze.

"Schronisko, które przestało istnieć" to książka pełna rodzinnych tajemnic, gór i wiatru z nutką grozy. Dające się lubić postacie, intrygujące sekrety i piękne krajobrazy - czego chcieć więcej? Polecam z ręką na sercu, szczególnie jeśli planujecie wyjazd i nie wiecie gdzie. Problem się rozwiąże, bo po lekturze na pewno wybierzecie Karkonosze.

Pierwsza część serii była naprawdę dobra, ciekawa fabuła, zwroty akcji, element zaskoczenia. Niestety druga nie utrzymała poziomu. "Nie ufaj mu" jest książką przewidywalną, przekombinowaną, ale napisaną przystępnie. Pozycja na jedno posiedzenie, ale bez specjalnych emocji.

Pierwsza część serii była naprawdę dobra, ciekawa fabuła, zwroty akcji, element zaskoczenia. Niestety druga nie utrzymała poziomu. "Nie ufaj mu" jest książką przewidywalną, przekombinowaną, ale napisaną przystępnie. Pozycja na jedno posiedzenie, ale bez specjalnych emocji.

Są tacy autorzy, po których książki sięgam automatycznie. Nie czytam o czym są, po prostu zatapiam się w fotel i rozpoczynam rozkoszną lekturę. Mieczysław Gorzka jest jednym z takich autorów, żadna z jego książek mnie nie zawiodła. Kiedy zobaczyłam "Burzę" nastawiłam się na thriller/kryminał, który może być przyczyną zarwanej nocki.

Pomyliłam się, ale tylko połowicznie, zamiast klasycznej sprawy zabójstwa dostajemy thriller science fiction. Nie jest to rodzaj książek, po które sięgam często i regularnie, takie "wybryki" pozostawiam Stephenowi Kingowi i tylko jego twórczość tego typu jestem w stanie przełknąć. Jednak Mieczysław Gorzka ma warsztat pisarski, który mnie zachwyca. Uwielbiam jego styl pisania, bohaterów, których kreuje i okolice Wrocławia, w których zawsze toczy się akcja jego książek. Jak więc sprawdził się w nowej konwencji?

Policjantka Justyna po zwolnieniu lekarskim, spędzonym na lizaniu ran w oparach alkoholu i imprez, zostaje zwerbowana przez swojego byłego męża do pracy w ABW przy tajemniczej sprawie morderstwa, która wymyka się logicznemu rozumowaniu. Jej podejrzanym staje się Oskar, z którym kiedyś łączył ją romans. Mężczyzna ma sekret, którym dzieli się z funkcjonariuszką, co wciąga ich w wir walki z siłami nie z tego świata.

To dobra, wciągająca opowieść. Świetni, ciekawi bohaterowie. Kilka wątków nadmiernie rozbudowanych, kosztem spłycenia innych. Przyznam, że książka niesamowicie działa na wyobraźnie i pozostawia po sobie ślad. Mimo, że nie jest to mój ulubiony gatunek to jeśli autor zrobi z tego serię to ustawiam się w kolejce po egzemplarz kolejnej części.

Są tacy autorzy, po których książki sięgam automatycznie. Nie czytam o czym są, po prostu zatapiam się w fotel i rozpoczynam rozkoszną lekturę. Mieczysław Gorzka jest jednym z takich autorów, żadna z jego książek mnie nie zawiodła. Kiedy zobaczyłam "Burzę" nastawiłam się na thriller/kryminał, który może być przyczyną zarwanej nocki.

Pomyliłam się, ale tylko połowicznie,...

"Upadek gigantów" Kena Folletta to dosłownie i w przenośni kawał dobrej literatury. Pierwsza część trylogii zapoznaje nas z obrazem Europy oraz Stanów Zjednoczonych na początku XX wieku. Obserwujemy jak z pozoru błahe zdarzenia nakręcają spiralę nieszczęść obejmując swoim działaniem dużą część świata. Losy bohaterów z różnych krajów, środowisk i warstw społecznych łączą się i przeplatają, a Follett pozwala nam obserwować jak zmienia się dynamika nie tylko ich relacji, ale też wpływów i ruchów politycznych.

Jeśli lubicie lekturę, która skłania do refleksji i wiele dni siedzi w głowie - przeczytajcie tę książkę.

"Upadek gigantów" Kena Folletta to dosłownie i w przenośni kawał dobrej literatury. Pierwsza część trylogii zapoznaje nas z obrazem Europy oraz Stanów Zjednoczonych na początku XX wieku. Obserwujemy jak z pozoru błahe zdarzenia nakręcają spiralę nieszczęść obejmując swoim działaniem dużą część świata. Losy bohaterów z różnych krajów, środowisk i warstw społecznych łączą się...

To książka jakiej potrzebowałam, thriller trzymający w napięciu ze świetnymi postaciami, intrygującą fabułą i garścią ciekawostek. Hiszpański klimat, jednak nasi bohaterowie nie mają czasu na sjestę. Antonia i Jon to duet dosyć nietypowy życiowo, ale znany z wielu książek: ona- nieprzystępna, genialna o chłodnym umyśle, z traumatycznym bagażem, on - odstawiony na boczny tor, zhańbiony, kierujący się emocjami. Ścigają się z czasem próbując rozwikłać zagadkę grasującego w mieście porywacza, jednocześnie walcząc z własnymi demonami i lawirując poza oficjalnymi ścieżkami działania.

Czytając miałam poczucie jakbym zaczynała przygodę na miarę "Millenium" Stiega Larssona. Rzadko zdarza mi się książka, po której zakończeniu odczuwam mrowienie skóry spowodowane intelektualną przyjemnością jaką była lektura. Miałam tak przy pierwszym spotkaniu ze wspomnianą wcześniej sagą Millenium, później ten sukces powtórzyła Camilla Lackberg i jej seria o Fjalbacce, a teraz Juan Gomez-Jurado.

Jeśli szukacie świetnego thrillera to sięgnijcie po tę książkę i dajcie się porwać tej historii.

To książka jakiej potrzebowałam, thriller trzymający w napięciu ze świetnymi postaciami, intrygującą fabułą i garścią ciekawostek. Hiszpański klimat, jednak nasi bohaterowie nie mają czasu na sjestę. Antonia i Jon to duet dosyć nietypowy życiowo, ale znany z wielu książek: ona- nieprzystępna, genialna o chłodnym umyśle, z traumatycznym bagażem, on - odstawiony na boczny...

„Rodzina Monet” to książka, której ostatnio wszędzie pełno, a ja zwykle z pewną dozą nieufności podchodzę do tak popularnych książek. Jednak tym razem gotowa zanurzyć się w świecie nastoletnich problemów (łudząc się, że to wcale nie było tak dawno) sięgnęłam po I tom tego Wattpadowego hitu. I… przepadłam! To urocza, wzruszająca historia o 14-latce z Anglii, która w jednej chwili straciła wszystko co znane, kochane i bliskie.

To zderzenie świata skrytej jedynaczki wychowywanej wśród kobiet ze światem dużej rodziny, pełnej niezwykle zasadniczych, czasem brutalnych młodych mężczyzn. Ta historia ma w sobie wiele - jest samotność, żałoba, nieśmiałość, są próby nawiązywania przyjaźni, pierwsze zauroczenia i rozczarowania, odkrywanie swojego miejsca w nowej rodzinie, wsparcie, poświęcenie. Wielokrotnie współczułam głównej bohaterce i chciałam ją mocno przytulić. Wiele bohaterek w tego typu książkach mnie irytuje, są irracjonalne, bezsensownie płaczliwe lub nadmiernie agresywne - autorce udało się to wyważyć, uniknąć przesady. Dzięki temu dostajemy wciągającą opowieść (nie zaczynajcie przed snem, bo poranek może spotkać Was szybciej niż się spodziewacie), która nie jest romansem - za to absolutnie największy plus i ukłony dla autorki. Spośród licznych tytułów young adult ten serdecznie polecam

„Rodzina Monet” to książka, której ostatnio wszędzie pełno, a ja zwykle z pewną dozą nieufności podchodzę do tak popularnych książek. Jednak tym razem gotowa zanurzyć się w świecie nastoletnich problemów (łudząc się, że to wcale nie było tak dawno) sięgnęłam po I tom tego Wattpadowego hitu. I… przepadłam! To urocza, wzruszająca historia o 14-latce z Anglii, która w jednej...

„Po drugiej stronie różdżki” to autobiografia słodko-gorzka. Gdybym miała opisać jej treść jednym słowem - wdzięczność. Tom Felton w skromny, dojrzały sposób podchodzi do siebie, nie odmalowuje nam portretu idealnego człowieka, bez skazy, perfekcyjnego aktora. Wręcz przeciwnie, doza samokrytyki i pokory jest u Feltona naprawdę spora. Równie dużo jest wdzięczności wobec osób, które w jego życiu odegrały zarówno role kluczowe jak i epizodyczne.

Dla fanów Pottera: dużo smaczków z planu! Ale nie ośmieliłabym się spłycić tej książki do opowieści o tym jak Tom stał się Draco. To historia Toma, który przez wiele lat wcielał się w wiele ról, w tym Draco. Najważniejsza jego rola to jednak samo życie, chwile szczęścia i smutku, tryumfu i porażki, walka ze słabościami, trudami, wojna o siebie, o równowagę, pielęgnowanie zdrowia psychicznego i świadomość jego istotności.

„Po drugiej stronie różdżki” to autobiografia słodko-gorzka. Gdybym miała opisać jej treść jednym słowem - wdzięczność. Tom Felton w skromny, dojrzały sposób podchodzi do siebie, nie odmalowuje nam portretu idealnego człowieka, bez skazy, perfekcyjnego aktora. Wręcz przeciwnie, doza samokrytyki i pokory jest u Feltona naprawdę spora. Równie dużo jest wdzięczności wobec...

Nie potrafię jakoś polubić się z książkami Musso, a zaliczam liczne podejścia. Niby ciekawie, niby fabuła dobra, ale coś mi się nie spina. Nie przepadam za bohaterami, nie martwię się o ich losy. Po prostu czytam, żeby dowiedzieć się jak to się skończy. Tak samo było w przypadku tej książki. Policjantka karnie przeniesiona do jednoosobowego, wygaszonego wydziału, które kiedyś działało na zasadzie Archiwum X. Przypadkiem trafia na sprawę niedoszłej topielicy, uciekinierki z zakładu psychiatrycznego, której DNA jest zgodne z materiałem genetycznym zmarłej rok wcześniej w katastrofie lotniczej pianistki. Razem z naszą bohaterką kawałek po kawałku próbujemy rozplątać zagadkę, jednocześnie znajdując więcej i więcej supełków. Brawo za zamysł, fabuła z potencjałem, jednak mnie nie porwała, a wszystkich bohaterów w moim odczuciu spłycono wręcz karygodnie.

Nie potrafię jakoś polubić się z książkami Musso, a zaliczam liczne podejścia. Niby ciekawie, niby fabuła dobra, ale coś mi się nie spina. Nie przepadam za bohaterami, nie martwię się o ich losy. Po prostu czytam, żeby dowiedzieć się jak to się skończy. Tak samo było w przypadku tej książki. Policjantka karnie przeniesiona do jednoosobowego, wygaszonego wydziału, które...

"Lekcje chemii" to coś więcej niż badanie substancji, to mieszanka miłości, uprzedzeń, żałoby, walki i dyskryminacji. To historia Elizabeth Zott, chemiczki o niezwykłym harcie ducha, sile do walki o siebie i swoje przekonania. Pokazuje niełatwą drogę silnej kobiety w naukowym świecie lat 50. i 60., nieprzystępnym i pełnym bolesnych stereotypów.

Piękna, wzruszająca opowieść. Główna bohaterka jest specyficzna, uparta, momentami nieracjonalna, ale wierna swoim przekonaniom, czasem ciężko ją lubić, ale jeszcze ciężej nie podziwiać. Elizabeth otacza wielu naprawdę okrutnych i podłych ludzi, na szczęście znajduje się też garstka wspaniałych. Świetni drugoplanowi bohaterowie. Uszczypliwa w swoich przemyśleniach, zamknięta w ograniczeniach narzuconych przez społeczeństwo i wiarę, pomocna i wspaniała sąsiadka. Oczywiście nie mogę nie wspomnieć o najbardziej wyjątkowej istocie - psie o imieniu Szósta Trzydzieści (który zna niesamowicie dużo słów).

Polecam!

"Lekcje chemii" to coś więcej niż badanie substancji, to mieszanka miłości, uprzedzeń, żałoby, walki i dyskryminacji. To historia Elizabeth Zott, chemiczki o niezwykłym harcie ducha, sile do walki o siebie i swoje przekonania. Pokazuje niełatwą drogę silnej kobiety w naukowym świecie lat 50. i 60., nieprzystępnym i pełnym bolesnych stereotypów.

Piękna, wzruszająca...

„Czarci ogród” przeczytałam tuż po „Aptekarce”, która niespecjalnie podbiła moja serce, ale okazała się czytadłem na tyle ciekawym, że sięgnęłam po kolejną część. Miłe zaskoczenie - pisana z perspektywy Antoniego! Mimo, że jaśnie pan wybitnie irytujący i człowiek czasem marzy, żeby zamilknął (może i na wieki), to jednak bardziej charyzmatyczny niż Katja (która jest jeszcze bardziej irytująca i bez wyrazu) i pełen pasji.

Zdecydowanie lepiej czytało mi się tę część i w tej historii jest coś co mnie do niej przyciąga (może brak oklepanych schematów i cudownej zmiany zwyrodnialca w czułego filantropa).

Czekam na kolejną część!

„Czarci ogród” przeczytałam tuż po „Aptekarce”, która niespecjalnie podbiła moja serce, ale okazała się czytadłem na tyle ciekawym, że sięgnęłam po kolejną część. Miłe zaskoczenie - pisana z perspektywy Antoniego! Mimo, że jaśnie pan wybitnie irytujący i człowiek czasem marzy, żeby zamilknął (może i na wieki), to jednak bardziej charyzmatyczny niż Katja (która jest jeszcze...