Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedna z lepszych książek jakie przeczytałam w tym roku. Tematyka relacji japońsko-koreańskich była mi zupełnie nieznana, a dzięki lekturze zaczynam zgłębiać temat. Fabuła wciągająca, przez książkę się płynie i aż szkoda odkładać mimo zmęczenia wzroku :) Polecam warte przeczytania

Jedna z lepszych książek jakie przeczytałam w tym roku. Tematyka relacji japońsko-koreańskich była mi zupełnie nieznana, a dzięki lekturze zaczynam zgłębiać temat. Fabuła wciągająca, przez książkę się płynie i aż szkoda odkładać mimo zmęczenia wzroku :) Polecam warte przeczytania

Piękne ilustracje i rewelacyjne teksty profesora Bralczyka. Idealne do czytania na głos z całą rodziną - świetna zabawa na wiele długich zimowych wieczorów. Ciekawy sposób na poznanie naszej rodzimej fauny.

Piękne ilustracje i rewelacyjne teksty profesora Bralczyka. Idealne do czytania na głos z całą rodziną - świetna zabawa na wiele długich zimowych wieczorów. Ciekawy sposób na poznanie naszej rodzimej fauny.

Pięknie napisana książka do powolnego czytania, a raczej smakowania. Nieśpiesznie opowiedziana historia, przez którą się płynie czytając. To jedna z niewielu książek, kiedy czytając czujemy zapachy, widzimy wyraźnie obrazy z głowy głównego bohatera. Świetnie tłumaczenie.
Polecam, to znakomita lektura na nasze ponure zimowe wieczory.

Pięknie napisana książka do powolnego czytania, a raczej smakowania. Nieśpiesznie opowiedziana historia, przez którą się płynie czytając. To jedna z niewielu książek, kiedy czytając czujemy zapachy, widzimy wyraźnie obrazy z głowy głównego bohatera. Świetnie tłumaczenie.
Polecam, to znakomita lektura na nasze ponure zimowe wieczory.

Seria Verlaque i Bonnet na tropie to przykład idealnej książki na czas urlopu. Lekka, dobrze napisana książka - przeczytałam wcześniejsze tomy, a trzecia część "Morderstwo w winnicy" zagwarantowała mi świetną rozrywkę z książką w te wakacje.

Seria Verlaque i Bonnet na tropie to przykład idealnej książki na czas urlopu. Lekka, dobrze napisana książka - przeczytałam wcześniejsze tomy, a trzecia część "Morderstwo w winnicy" zagwarantowała mi świetną rozrywkę z książką w te wakacje.

Pięknie napisana książka. Było mi przykro jak już skończyłam czytać, że rozstałam się z bohaterami. Książka to prawdziwa relacja - historia od razu mi się spodobała po przeczytaniu opisu na okładce, a w środku jest jeszcze lepiej. Reportaż-wspomnienia napisany ładnym literackim językiem z pięknym przesłaniem. Krzepiące i warte każdej minuty poświęconej na czytanie.

Pięknie napisana książka. Było mi przykro jak już skończyłam czytać, że rozstałam się z bohaterami. Książka to prawdziwa relacja - historia od razu mi się spodobała po przeczytaniu opisu na okładce, a w środku jest jeszcze lepiej. Reportaż-wspomnienia napisany ładnym literackim językiem z pięknym przesłaniem. Krzepiące i warte każdej minuty poświęconej na czytanie.

To jest poradnik, który powinien przeczytać każdy! Polecam rodzicom, pedagogom - książka pomogła mi lepiej zrozumieć członków mojej rodziny, przyjaciół. Poznałam ludzi dookoła mnie na nowo :) To bardzo miłe doświadczenie. Poleciłam książkę znajomym i okazało się, że to świetny materiał do wspólnych dyskusji.

To jest poradnik, który powinien przeczytać każdy! Polecam rodzicom, pedagogom - książka pomogła mi lepiej zrozumieć członków mojej rodziny, przyjaciół. Poznałam ludzi dookoła mnie na nowo :) To bardzo miłe doświadczenie. Poleciłam książkę znajomym i okazało się, że to świetny materiał do wspólnych dyskusji.

Ciekawa opowieść o "wycinku z życia" kobiety w średnim wieku - nieśpieszna, dobrze napisana. Nie ma nieoczekiwanych zwrotów akcji, wielkich zaskoczeń - to raczej powieść skłaniająca do chwili refleksji. Książkę dobrze mi się czytało, piękna oprawa graficzna.

Ciekawa opowieść o "wycinku z życia" kobiety w średnim wieku - nieśpieszna, dobrze napisana. Nie ma nieoczekiwanych zwrotów akcji, wielkich zaskoczeń - to raczej powieść skłaniająca do chwili refleksji. Książkę dobrze mi się czytało, piękna oprawa graficzna.

Rozrywka na dobrym poziomie: dobrze napisane, intrygująca fabuła, humor czyli wszytko co potrzebne na czas podróży pociągiem. Książa spełnia też ważne funkcje edukacyjne :) - w trakcie czytania wielokrotnie sprawdzałam fakty o wątkach poruszanych w powieści. Jeszcze nie rozczarowałam się żadną książką Miłoszewskiego - polecam wg mnie to pewniak!

Rozrywka na dobrym poziomie: dobrze napisane, intrygująca fabuła, humor czyli wszytko co potrzebne na czas podróży pociągiem. Książa spełnia też ważne funkcje edukacyjne :) - w trakcie czytania wielokrotnie sprawdzałam fakty o wątkach poruszanych w powieści. Jeszcze nie rozczarowałam się żadną książką Miłoszewskiego - polecam wg mnie to pewniak!

Książkę polecam tym, którzy lubią książki oglądać - jest pięknie wydana, prace i grafiki Pani Justyny bardzo mi się podobają. Niestety w tekstach nie usłyszałam szumu lasu... opowieści są mało porywające i jakoś nie sklejają mi się w ciekawą całość (ale możne to tylko ja tego nie dostrzegam?)

Książkę polecam tym, którzy lubią książki oglądać - jest pięknie wydana, prace i grafiki Pani Justyny bardzo mi się podobają. Niestety w tekstach nie usłyszałam szumu lasu... opowieści są mało porywające i jakoś nie sklejają mi się w ciekawą całość (ale możne to tylko ja tego nie dostrzegam?)

Powieść czyta się znakomicie: cudowny język, ciekawa historia i wspaniali bohaterowie. Cała powieść to dwa spore tomy, ale czyta się błyskawicznie. Już tęsknię za przyjaciółmi z Gruzji... Przeczytajcie koniecznie

Powieść czyta się znakomicie: cudowny język, ciekawa historia i wspaniali bohaterowie. Cała powieść to dwa spore tomy, ale czyta się błyskawicznie. Już tęsknię za przyjaciółmi z Gruzji... Przeczytajcie koniecznie

Kryminał napisany z humorem i lekkim wątkiem obyczajowym. Bardzo miło się czyta - przeczytałam oba tomy i jak tylko będą kolejne śledztwa Varlaqua i Bonnet od razu biorę się za czytanie :)
Podobało mi się, że powieść dla odmiany jest osadzona we Francji, a nie USA czy Skandynawia - autorka w fabułę ciekawie wplotła wątki kuchni i kultury francuskiej. Polecam, to sympatyczna lektura.

Kryminał napisany z humorem i lekkim wątkiem obyczajowym. Bardzo miło się czyta - przeczytałam oba tomy i jak tylko będą kolejne śledztwa Varlaqua i Bonnet od razu biorę się za czytanie :)
Podobało mi się, że powieść dla odmiany jest osadzona we Francji, a nie USA czy Skandynawia - autorka w fabułę ciekawie wplotła wątki kuchni i kultury francuskiej. Polecam, to sympatyczna...

Z książką zapoznałam się przez audiobooka czytanego przez Macieja Stuhra (świetnie to przeczytał - wyszło słuchowisko). Powieść jest wciągająca, ciekawie skonstruowani bohaterowie - literacko mogłoby być lepiej, ale to i tak dobre czytadło dla fanów kryminału.

Z książką zapoznałam się przez audiobooka czytanego przez Macieja Stuhra (świetnie to przeczytał - wyszło słuchowisko). Powieść jest wciągająca, ciekawie skonstruowani bohaterowie - literacko mogłoby być lepiej, ale to i tak dobre czytadło dla fanów kryminału.

Wspaniale patrzy się na Rzym oczami Pani Fabiani. Fascynujący i pięknie napisany osobisty przewodnik. Polecam też audiobook, który czyta sama autorka - aż chce się pakować jechać i zobaczyć Rzym wg Pani Bożeny Fabiani.

Wspaniale patrzy się na Rzym oczami Pani Fabiani. Fascynujący i pięknie napisany osobisty przewodnik. Polecam też audiobook, który czyta sama autorka - aż chce się pakować jechać i zobaczyć Rzym wg Pani Bożeny Fabiani.

Lekka, idealna do czytania w drodze do pracy. Napisane sprawnie i z poczuciem humoru. Polecam na chwile relaksu.

Lekka, idealna do czytania w drodze do pracy. Napisane sprawnie i z poczuciem humoru. Polecam na chwile relaksu.

Pięknie napisana książka –poetycko o przyrodzie. Lubię wracać do opowieści Dyakowskiego: na dobranoc jedna opowieść. To lektura, którą można czytać całą rodziną, może stać się inspiracją dla nauczycieli przyrody: jak mówić o naturze i jak zaszczepić zainteresowanie i szacunek dla przyrody szeroko rozumianej. Mimo upływu lat książkę czyta się cudownie… Koniecznie przeczytajcie.

Pięknie napisana książka –poetycko o przyrodzie. Lubię wracać do opowieści Dyakowskiego: na dobranoc jedna opowieść. To lektura, którą można czytać całą rodziną, może stać się inspiracją dla nauczycieli przyrody: jak mówić o naturze i jak zaszczepić zainteresowanie i szacunek dla przyrody szeroko rozumianej. Mimo upływu lat książkę czyta się cudownie… Koniecznie przeczytajcie.

Książkę bardzo przyjemnie się czyta, wciągająca, ale… wydawnictwo Czwarta Strona powinno się wstydzić! Książka ma ładnie zaprojektowaną i wykonaną okładkę, a w środku mnóstwo błędów. Redaktor i korektor nie popisali się – jest bardzo dużo błędów. Widać że ktoś to zrobił niechlujnie. Historia mi się podobała, ale straciła na uroku przez niedociągnięcia wydawnictwa. Warto zadbać nie tylko o okładkę, ale i o poziom korekty.

Książkę bardzo przyjemnie się czyta, wciągająca, ale… wydawnictwo Czwarta Strona powinno się wstydzić! Książka ma ładnie zaprojektowaną i wykonaną okładkę, a w środku mnóstwo błędów. Redaktor i korektor nie popisali się – jest bardzo dużo błędów. Widać że ktoś to zrobił niechlujnie. Historia mi się podobała, ale straciła na uroku przez niedociągnięcia wydawnictwa. Warto...

Ciekawa i inspirująca lektura - uświadamia jak bardzo nasze zaniechania, odkładnie spraw na później i samobiczowanie negatywnie wpływają na nasze życie, nie pozwalają iść dalej i rozwijać się. Uświadomiłam sobie ile dziwnych blokad wewnętrznych w nas i jak trudno je pokonać . To jest poradnik, który trzeba przerabiać jak dzieci w szkole przerabiają elementarz tydzień po tygodniu. Może wielką artystką nie zostanę, ale dało mi to wiele do myślenia.

Ciekawa i inspirująca lektura - uświadamia jak bardzo nasze zaniechania, odkładnie spraw na później i samobiczowanie negatywnie wpływają na nasze życie, nie pozwalają iść dalej i rozwijać się. Uświadomiłam sobie ile dziwnych blokad wewnętrznych w nas i jak trudno je pokonać . To jest poradnik, który trzeba przerabiać jak dzieci w szkole przerabiają elementarz tydzień po...

„Wiedeńska gra” nie jest tak dobra jak „Szmaragdowa tablica” – wątki sensacyjne moim zdaniem są słabiej skonstruowane, ale i tak bardzo przyjemnie się ją czyta. Rozrywka na przyzwoitym poziomie. Warto przeczytać dla złapania chwili relaksu.

„Wiedeńska gra” nie jest tak dobra jak „Szmaragdowa tablica” – wątki sensacyjne moim zdaniem są słabiej skonstruowane, ale i tak bardzo przyjemnie się ją czyta. Rozrywka na przyzwoitym poziomie. Warto przeczytać dla złapania chwili relaksu.

Nurowska napisała wspaniałą opowieść!
To była pierwsza książka Marii Nurowskiej jaką przeczytałam – zawsze omijałam jej twórczość szerokim łukiem bez wyraźnego powodu. Przeczytałam ją z polecania koleżanki i… emocjonalnie mnie zszargała. Czytając nerwy miałam napięte jak struny, ale pochłaniałam zachłannie każdą kolejną stronę. Ta opowieść działa bardzo silnie na emocje czytelnia, skłania do refleksji i chce się dyskutować na jej temat. Dla takich książek warto poświęcać czas, wracać do nich – to jedna z lektur, która zostawiła trwały ślad we mnie.

Nurowska napisała wspaniałą opowieść!
To była pierwsza książka Marii Nurowskiej jaką przeczytałam – zawsze omijałam jej twórczość szerokim łukiem bez wyraźnego powodu. Przeczytałam ją z polecania koleżanki i… emocjonalnie mnie zszargała. Czytając nerwy miałam napięte jak struny, ale pochłaniałam zachłannie każdą kolejną stronę. Ta opowieść działa bardzo silnie na emocje...

Jestem wielką fanką serii Kobieca Agencja Detektywistyczna Nr 1 – lubię klimat tych książek, styl w jakim są napisane. Dla mnie to są książki na wszystkie smutki. „Niebieskie buty” podobnie jak poprzednie części oczarowały mnie. Lubię prosty język jakim Smith pisze, cudowne poczucie humoru, które przetacza się przez całą książkę. Smutno mi było kończyć lekturę, ale to jest książka która uzupełnia zapasy dobrej energii.

Polecam też do obejrzenia film i serial na podstawie książek – niestety na razie jest tylko jeden sezon, ale jest rewelacyjnie zrobiony. W roli głównej znakomita Jill Scott

Jestem wielką fanką serii Kobieca Agencja Detektywistyczna Nr 1 – lubię klimat tych książek, styl w jakim są napisane. Dla mnie to są książki na wszystkie smutki. „Niebieskie buty” podobnie jak poprzednie części oczarowały mnie. Lubię prosty język jakim Smith pisze, cudowne poczucie humoru, które przetacza się przez całą książkę. Smutno mi było kończyć lekturę, ale to jest...