Jesteśmy społecznością, która kocha książki

cierpienia młodego uczniaka :(

cierpienia młodego uczniaka :(

Książkę czyta się szybko, ale to nie do końca zaleta. Jak na niezbyt grubą lekturę, zbyt wiele w niej akcji. Każde wydarzenie łącznie z ostateczną walką kończy się, zanim naprawdę się zacznie. A na dokładkę zakończenie - główny antagonista nie jest zły, tylko kontrolowany przez postać wspomnianą raz czy dwa, jeśli w ogóle? Przez postać, która ginie sama z siebie? Naprawdę, nie kupuję tego. Dodatkowo z całości lektury mocno "zalatuje" marysuizmem, za którym, lekko mówiąc, nie przepadam.

Mimo wszystko książka nie jest całkiem słaba, czytało się ją bardzo przyjemnie... po przełączeniu się z trybu "fantasy" na "parodia". Jako taką mógłbym książkę polecić, choć nawet wtedy nie miałbym czystego sumienia.

Książkę czyta się szybko, ale to nie do końca zaleta. Jak na niezbyt grubą lekturę, zbyt wiele w niej akcji. Każde wydarzenie łącznie z ostateczną walką kończy się, zanim naprawdę się zacznie. A na dokładkę zakończenie - główny antagonista nie jest zły, tylko kontrolowany przez postać wspomnianą raz czy dwa, jeśli w ogóle? Przez postać, która ginie sama z siebie? Naprawdę,...

Abstrakcja, anormalność, absurd, a, a, a... a mimo wszystko świetna książka. Czyta się Toto trudno, fakt, ale według mnie warto przebić się przez te trudności, ironię, przesadyzm, i dotrzeć do ukrytego sensu, choć takie czytanie na siłę psuje całą zabawę.

Być może jestem wyjątkiem, ale naprawdę spodobały mi się zarówno treść jak i forma prawie całego utworu. Prawie, bo przez "Przedmowę do Filiberta dzieckiem podszytego" nie przebrnąłem od razu. Po prostu rozdział został przeze mnie porzucony w połowie i dokończony już po całej lekturze.

Jednego jestem pewien - do "Ferdydurke" kiedyś wrócę.

Abstrakcja, anormalność, absurd, a, a, a... a mimo wszystko świetna książka. Czyta się Toto trudno, fakt, ale według mnie warto przebić się przez te trudności, ironię, przesadyzm, i dotrzeć do ukrytego sensu, choć takie czytanie na siłę psuje całą zabawę.

Być może jestem wyjątkiem, ale naprawdę spodobały mi się zarówno treść jak i forma prawie całego utworu. Prawie, bo...