Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgnęłam po nią z innych pobudek niż zaciekawienie okładką w bibliotece lub księgarni. Dowiedziałam się, że mój (jeden z kilku) ulubiony aktor (a on w szczególności), czyli Dylan O'Brien zagra tytułową postać w jakimś filmie pt. "The Maze Runner", dokładniej ekranizacji. Jakby to nie wystarczyło żebym poszukała informacji o produkcji usłyszałam, że główną rolę żeńską odegra Kaya Scodelario, dość sarkastyczna (w pozytywnym sensie), podobna do mnie i zabawna osoba.
W kilka minut po odkryciu trylogii pognałam do biblioteki. Oczywiście - nie ma na miejscu. za półtorej tygodnia polska premiera filmu, pewnie oblegane są wszystkie trzy tomy. Po dwóch dniach jednak mi się udało wypożyczyć serię.
Nie będę zanudzać więcej o spotkaniu z książką, bo jeśli ktoś dotarł do tego fragmentu, to znaczy że jest naprawdę cierpliwy, a ja nie chcę sprawdzać czyjejś granicy.
W związku z tym, że była to połowa wrześnie "połknęłam" utwór w cztery dni. W weekend zrobiłabym to szybciej, ponieważ fabuła nie pozwala oderwać się od lektury. Lepiej nie czytać, kiedy ma się w tygodniu trzy sprawdziany!
Autorem powieści, lub inaczej mówiąc trylogii jest James Dashner, a polska nazwa książki to "Więzień Labiryntu".
Thomas budzi się w metalowym pudle jadącym do góry. Jest ciemno. Nie wie nic o sobie prócz imienia. Nazwisko to pusta luka w głowie. W końcu, gdy skrzynia się zatrzymuje,czuje na sobie około czterdziestu par oczu. Wszystkie należą do chłopców w wieku maksymalnie osiemnastu, dziewiętnastu lat. Po jednym dniu dowiaduje się, że znajduje się w labiryncie oraz inni mają ten sam "zanik pamięci", co szesnastolatek.
Postacie są idealne. Thomas jest chłopakiem, który trudno przystosowuje się do zmiany, ale robi to w krótkim czasie. Jak później się okazuje nie jest on chucherkiem na jakie wygląda, a materiałem na kogoś kto mógłby wydostać Streferów, czyli członków Strefy. Teresa to wielka zagadka. Pierwsza w historii labiryntu dziewczyna, na dodatek pojawia się dzień po poprzednim Njubi - nowym mieszkańcu Strefy który dostarczany razem z zaopatrzeniem co miesiąc. Najpierw Thomas - tuż po nim Teresa. To jest niepokojące, dla każdego, a moment w którym dziewczyna po niespodziewanym odzyskaniu przytomności mówi jedno słowo, będące imieniem chłopaka, po czym znowu zapada w swój poprzedni stan przeważa szalę. Powstają pytania. Kim są nowi Streferzy? Czy mają związek ze Stwórcami? Co oznacza tajemnicza kartka w dłoni Teresy? Najważniejszym jednak pozostaje: Czy można się stąd wydostać?
Plusów jest ogromna ilość. Przedstawię więc tylko kilka. Pierwszą zaletą jest niebanalna, oryginalna, nieprzewidywalna fabuła. Drugą bohaterowie, których mógł wykreować tylko Pan Dashner. Stosunki między nimi są ukazane w piękny sposób. Ciekawą i znaczącą rzeczą jest slang Streferów. Jednym z najważniejszych jest narracja pierwszoosobowa, która nie jest wymuszona jak w niektórych książkach.
Powinnam wymienić wady. Właśnie - powinnam, ale owych nie zauważyłam! Nie ma elementów, które wydają się nienaturalne, przestylizowane czy po prostu słabe.
Moja ocena jest jednoznaczna. Porywające, trzymające w napięciu arcydzieło. Nie można się oderwać. Po prostu trzeba wiedzieć co wydarzy się za chwilę! Mało jest książek, które są niepowtarzalne. Ta jest jedną z nich. Fabuła jest niezapomniana, więc mogę ją z czystym sercem nazwać bestsellerem, ponieważ ma wszystkie jego cechy.
Osobiście polecam ją każdemu kto kocha przygodowe, lekko romantyczne lektury z nutką thrillera. Nie jest to zwykła opowiastka na wieczór, ale coś o wiele większego.

Sięgnęłam po nią z innych pobudek niż zaciekawienie okładką w bibliotece lub księgarni. Dowiedziałam się, że mój (jeden z kilku) ulubiony aktor (a on w szczególności), czyli Dylan O'Brien zagra tytułową postać w jakimś filmie pt. "The Maze Runner", dokładniej ekranizacji. Jakby to nie wystarczyło żebym poszukała informacji o produkcji usłyszałam, że główną rolę żeńską...