Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sądzę, że masz i chęci, i talent. Większy, niż sądzisz ale mniejszy, niż pragniesz. Ale takich co mają i chęci, i talent jest wielu, a mimo to większość z nich nigdy do niczego nie dochodzi. To tylko punkt wyjścia, by cokolwiek w życiu zrobić. Wrodzony talent jest jak siła dla sportowca. Można urodzić się z większymi lub mniejszymi zdolnościami. Ale nikt nie zostaje sportowcem tylko i wyłącznie dlatego, że urodził się wysoki, silny lub szybki. Tym, co czyni kogoś sportowcem jest praca, praktyka i technika. Wrodzona inteligencja jest tylko i wyłącznie amunicją. Żeby ją skutecznie wykorzystać musisz przekształcić swój umysł w precyzyjną broń.

Sądzę, że masz i chęci, i talent. Większy, niż sądzisz ale mniejszy, niż pragniesz. Ale takich co mają i chęci, i talent jest wielu, a mimo ...

Nic tak nie ożywia wiary ja dobry antagonista. Im bardziej niedorzeczny, tym lepiej.

Nic tak nie ożywia wiary ja dobry antagonista. Im bardziej niedorzeczny, tym lepiej.

Pisanie to szczególny i raczej przerażający sposób przeżywania - odznacza się podobną totalnością, co gwałt. Ołówek i pamięć tworzą specyficzny rodzaj magii, a magia jest niebezpieczna.

Pisanie to szczególny i raczej przerażający sposób przeżywania - odznacza się podobną totalnością, co gwałt. Ołówek i pamięć tworzą specyfic...

Duch jednak pochodził nie z Rzymu i nie z Ameryki. Rzymianie i Amerykanie nie byli poetami, artystami i filozofami, lecz praktykami. Ne fantazja ich uskrzydlała, lecz common sense uczynił ich zdolnymi do jak najbardziej udanego stawiania czoła realiom życia. Jednych i drugich cechowała przerażająca trzeźwość. Gdzie jest taki drugi lud, w którym po czwartym synu niektórym nie przychodziło do głowy żadne imię i po prostu się liczyło: Kwintus, Sekstus, …. Był nawet Decimus, dziesiąty. Co to za kraj, którego ulice nie mają żadnych nazw i dostają tylko numery?

Duch jednak pochodził nie z Rzymu i nie z Ameryki. Rzymianie i Amerykanie nie byli poetami, artystami i filozofami, lecz praktykami. Ne fant...

Wraz z lutym nad Barcelonę przyszło słońce. Blask zimy stopił spleciony ze śniegu i szronu i egzotyczny dla miasta dywan.

Wraz z lutym nad Barcelonę przyszło słońce. Blask zimy stopił spleciony ze śniegu i szronu i egzotyczny dla miasta dywan.

Irena mierzyła upływ czasu w Getcie podług tego, jak znikali już rozpoznawani przez nią żebracy. Jej uwagę przyciągała zwłaszcza pewna rodzina, której jedyną własnością zdawały się być dwa dziecinne wózki. Ojciec pchał w jednym wózku trójkę niemowląt, a matka w drugim jeszcze trójkę. Pięknymi głosami wyśpiewywali stare piosenki w jidysz. Przez pierwszą zimę Irena codziennie dawała im parę monet, słuchając ich śpiewu. Po kilku miesiącach spostrzegła, że ojcu i matce towarzyszy już tylko czwórka dzieci, a potem trójka; wreszcie znikł jeden wózek, a także obuwie i płaszcze tej rodziny. Wreszcie pozostali już tylko matka i ojciec. Wciąż jeszcze potrafili śpiewać, ale z matki zrobił się już wątły szkielecik i ojciec musiał ją pchać w tym wózku. Po czym ona też znikła i śpiewanie się skończyło.

Irena mierzyła upływ czasu w Getcie podług tego, jak znikali już rozpoznawani przez nią żebracy. Jej uwagę przyciągała zwłaszcza pewna rodzi...