Do akcji w Monte Carlo byłam zachwycona, potem znielubiłam głównego bohatera i zaczęłam kibicować złodziejowi. I stąd tylko 5 gwiazdek.

Ogólnie fajnie napisane, akcja wartko się toczy, Policja prowadzi więcej niż jedną sprawę, więc dużo się dzieje. Podobały mi się też te smaczki "angielskie", które zawsze są dla mnie bardzo fascynujące. Zapewne sięgnę po drugą część, choć główny bohater raczej do moich ulubionych należał nie będzie.

Do akcji w Monte Carlo byłam zachwycona, potem znielubiłam głównego bohatera i zaczęłam kibicować złodziejowi. I stąd tylko 5 gwiazdek.

Ogólnie fajnie napisane, akcja wartko się toczy, Policja prowadzi więcej niż jedną sprawę, więc dużo się dzieje. Podobały mi się też te smaczki "angielskie", które zawsze są dla mnie bardzo fascynujące. Zapewne sięgnę po drugą część, choć...

"Kroniki Cliftonów" czytałam tak dawno, że już nie pamiętam postaci Williama Warwicka. Ale i tak chętnie sięgnęłam po tę książkę, bo lubię styl Archera. Także i tym razem autor stworzył sympatyczną brytyjską opowieść o detektywie, który chciałby być jak Sherlock Holmes. Znajdziemy tu dużo smaczków brytyjskiej klasy wyższej i brytyjskiego wymiaru sprawiedliwości.

Na pewno jest to też książka dla miłośników sztuki, muzeów i malarstwa.

Same intrygi są dość banalne i szyte grubymi nićmi, ale jestem pewna, że w kolejnych częściach nasz młody Sherlock się rozkręci. Liczę też na rozwinięcie postaci jego siostry Grace, która zapowiada się na świetną prawniczkę.

Do kompletu dostajemy audiobooka czytanego przez Filipa Kosiora. Czego chcieć więcej?

"Kroniki Cliftonów" czytałam tak dawno, że już nie pamiętam postaci Williama Warwicka. Ale i tak chętnie sięgnęłam po tę książkę, bo lubię styl Archera. Także i tym razem autor stworzył sympatyczną brytyjską opowieść o detektywie, który chciałby być jak Sherlock Holmes. Znajdziemy tu dużo smaczków brytyjskiej klasy wyższej i brytyjskiego wymiaru sprawiedliwości.

Na pewno...

Tej narracji nie da się pomylić z nikim innym. To po prostu Archer. Kupił mnie sagą o Cliftonach, wróciłam po latach do tego autora.

Tej narracji nie da się pomylić z nikim innym. To po prostu Archer. Kupił mnie sagą o Cliftonach, wróciłam po latach do tego autora.

Tym razem w formie audio i dlatego dotarłam do końca. Bardzo dobra do usypiania. Książki bym nie dokończyła. Po następne tomy nie sięgnę.

Tym razem w formie audio i dlatego dotarłam do końca. Bardzo dobra do usypiania. Książki bym nie dokończyła. Po następne tomy nie sięgnę.

Ta książka jakoś mnie urzekła. Możliwe, że wcale nie jest, taka dobra jak mi się wydaje. „Nic bez ryzyka" ma swój klimat, atmosfera Wielkiej Brytanii lat osiemdziesiątych daje poczucie czytelniczego komfortu.

Dobrze znów było przeczytać o ludziach rozwiązujących zagadki lub prowadzących śledztwo bez gadżetów, komputerów i internetu.

Związek Williama i Beth to raczej stereotypowe ujęcie miłości czy związku, jakie znajdziemy w powieściach sensacyjnych i filmach akcji.

Fabuła ciekawa i z elementami zaskoczenia. Podobało mi się, że w śledztwa wkładano mnóstwo pracy, jednak w sądzie oskarżeni nie ponosili odpowiedniej kary — tak jest przecież w rzeczywistości.

Sięgnę po kolejne części cyklu oraz inne książki autora.

Ta książka jakoś mnie urzekła. Możliwe, że wcale nie jest, taka dobra jak mi się wydaje. „Nic bez ryzyka" ma swój klimat, atmosfera Wielkiej Brytanii lat osiemdziesiątych daje poczucie czytelniczego komfortu.

Dobrze znów było przeczytać o ludziach rozwiązujących zagadki lub prowadzących śledztwo bez gadżetów, komputerów i internetu.

Związek Williama i Beth to raczej...

Po lekturze tomu pierwszego "Nic bez ryzyka" z serii z detektywem Scotland Yardu Williamem Warwickiem pióra Jeffreya Archera jestem mocno entuzjastycznie do niej nastawiona!

Jak sam autor zaznacza na wstępie – nie jest to powieść detektywistyczna, a opowieść o detektywie. Detektywem jest William Warwick, którego poznajemy w roku 1979, kiedy oznajmia rodzicom, że chce pracować w policji. Ostatecznie staje się to po trzech latach studiów na wydziale sztuk pięknych, najpierw jako zwykły funkcjonariusz, po kolejnych dwóch latach jako konstabl Scotland Yardu w wydziale zajmującym się przestępstwami związanymi ze sztuką. I tak wraz z zespołem przysiada do sprawy sprzed siedmiu lat – kiedy to ktoś pokusił się o wykradzenie z muzeum obrazu Rembrandta... Czy po jego dołączeniu do wydziału sprawa w końcu ma szansę ruszyć z miejsca?

W tej powieści jest wszystko to, co lubię! Solidna kreacja postaci, której towarzyszymy w dorosłym życiu i kolejnych wpadkach i naukach, 24h na dobę. Wątek sztuki, bardzo szeroki, bo nasz bohater prowadzi aż dwie związane z nią sprawy – podróbek i kradzieży. Poza tym jest też wątek sprawy o morderstwo. Trzecim składnikiem fabuły jest thriller prawniczy - finalna część historii rozgrywa się na sali sądowej, co daje całkowite zamknięcie (ale czy na pewno?) prowadzonych spraw. Historia prowadzona jest z początku dosyć klasycznie, bogata w ten niepowtarzalny brytyjski klimat. Ja jestem szczerze zachwycona, gdy decydowałam się na lekturę, nie liczyłam, że będzie ona aż tak wyśmienita! Oceniam na mocne 8/10, więcej napisałam tu: https://www.kryminalnatalerzu.pl/2023/09/nic-bez-ryzyka-jeffrey-archer.html

Po lekturze tomu pierwszego "Nic bez ryzyka" z serii z detektywem Scotland Yardu Williamem Warwickiem pióra Jeffreya Archera jestem mocno entuzjastycznie do niej nastawiona!

Jak sam autor zaznacza na wstępie – nie jest to powieść detektywistyczna, a opowieść o detektywie. Detektywem jest William Warwick, którego poznajemy w roku 1979, kiedy oznajmia rodzicom, że chce...

Bardzo udana książka, wręcz rewelacyjna, choć to zależy od oczekiwań. Rzeczywiście jest to opowieść nie o śledztwie, tylko o detektywie, osadzona w latach 80. XX wieku (a więc nie tak archaiczna jak wiktoriańskie klasyki) - nie mamy tutaj jednej sprawy, a raczej początki bohatera w tej "branży" oraz kilka wątków, które pozwalają śledzić rozwój protagonisty jako śledczego oraz jego relacje z bliskimi oraz współpracownikami.

To bardzo ciepła książka, ale nieprzelukrowana. Mam wrażenie, że autor uzyskał tutaj idealny balans pomiędzy wytwornym językiem, pracą i sferą osobistą (która zresztą łączy się z pracą). Jest to tutaj szczypta humoru, ale bez przesady, natomiast czytając to i tak miałem cały czas banan na twarzy. Język też jest prosty, ale nie za prosty, stylizowany trochę faktycznie na lata 80., nie tylko w dialogach. Co więcej, autor pokazuje nie tylko pozytywne fragmenty - są tutaj też porażki i smutki pracy detektywa Scotland Yardu. A żeby tego było, to mamy też opis batalii sądowych rodem z cyklu o Perry Masonie.

Jedynie sprawy są mniej złożone, choć nadal mają swoją głębię. Są bardzo ciekawe, ale nie tak skomplikowane, jakby niektórzy sobie tego życzyli. Tym niemniej, przy tylu sprawach, które są tutaj opisane, trudno by było każdą opisywać bardzo szczegółowo. I tak poziom detali jest całkiem rozsądny jak na układ fabuły i rozmiar książki.

Jestem zachwycony i na pewno sięgnę po kolejne części.

Bardzo udana książka, wręcz rewelacyjna, choć to zależy od oczekiwań. Rzeczywiście jest to opowieść nie o śledztwie, tylko o detektywie, osadzona w latach 80. XX wieku (a więc nie tak archaiczna jak wiktoriańskie klasyki) - nie mamy tutaj jednej sprawy, a raczej początki bohatera w tej "branży" oraz kilka wątków, które pozwalają śledzić rozwój protagonisty jako śledczego...

Czytałam wszystkie książki Archera. Bardzo lubię tego autora. Ta książka jest zdecydowanie najnudniejsza. Brak akcji. Przegadana. Suche dialogi. Nie wiadomo czego oni tak w sumie szukają. Nie wiem czy przeczytam kolejną. Jest mi tak przykro…

Czytałam wszystkie książki Archera. Bardzo lubię tego autora. Ta książka jest zdecydowanie najnudniejsza. Brak akcji. Przegadana. Suche dialogi. Nie wiadomo czego oni tak w sumie szukają. Nie wiem czy przeczytam kolejną. Jest mi tak przykro…

Po Archera mogę sięgać z zamkniętymi oczami. Styl i klasa. Niezmiennie polecam.

Po Archera mogę sięgać z zamkniętymi oczami. Styl i klasa. Niezmiennie polecam.

Książki słuchałam , czytana przez mojego ulubionego lektora Filipa Kosiora. Polecam.

Książki słuchałam , czytana przez mojego ulubionego lektora Filipa Kosiora. Polecam.