Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"ᴛʀᴢᴇʙᴀ ʙʏᴌᴏ ᴘʀᴢᴇᴅʀᴢᴇᴄ́ sɪᴇ̨ ᴘʀᴢᴇᴢ ᴛʏʟᴇ ɢᴌᴜᴘᴏᴛʏ, ᴛʏʟᴇ ᴡʏsᴛᴇ̨ᴘᴋᴏ́ᴡ, ᴛʏʟᴇ ʙᴌᴇ̨ᴅᴏ́ᴡ, ᴛʏʟᴇ ᴏᴅʀᴀᴢʏ, ʀᴏᴢᴄᴢᴀʀᴏᴡᴀɴ́ ɪ ɴɪᴇsᴢᴄᴢᴇ̨śᴄɪᴀ, ᴛʏʟᴋᴏ ᴘᴏ ᴛᴏ, ʙʏ ɴᴀ ᴋᴏɴɪᴇᴄ ᴢɴᴏᴡᴜ sᴛᴀᴄ́ sɪᴇ̨ ᴅᴢɪᴇᴄᴋɪᴇᴍ ɪ ᴍᴏ́ᴄ ᴢᴀᴄᴢᴀ̨ᴄ́ ᴏᴅ ɴᴏᴡᴀ."

"Siddhartha" była ucztą dla umysłu. Hermann Hesse uwypuklił wszystkie ludzkie niedoskonałości, wszystkie pragnienia i umieścił je w kotle, mieszając, bawił się słowem i formą. To krótka historia pełna treści i mądrości, za którą warto podążać, której watro głębiej się przyjrzeć.

Historia Siddharthy ma dla mnie wymiar osobisty, ponieważ też swojego czasu przechodziłem piekło, też dosięgnąłem swojego dna, kiedy zewsząd dotykała mnie jedynie rozpacz i beznadzieja. Tak ja Siddhartha odnalazł swoją drogę, tak i ja odnalazłem swoją. Czasem w życiu są sprawy ważniejsze niż to co materialne i doczesne. Sam często o tym zapominam. Nie kształtując swojego wnętrza, narażamy się na skryte przed całym światem ciche i powolne umieranie. Ta uniwersalna opowieść niesie ze sobą wiele mądrości. Któż z nas nie chciałby pogodzić się ze światem, wyzbyć się uprzedzeń, kochać w pełni, cieszyć się wszystkim co nas otacza. Niestety, często życie wybiera za nas, lub stawia w sytuacji gdzie pozostaje nam jedynie brnąć do przodu, pomijając to co ważne, to, co czyni nas ludźmi.

Bardzo podobało mi się użycie Rzeki jaki alegorii życia. Bo czym w istocie jest życie jak nie właśnie rzeką. Która ma swój początek i koniec, która niekiedy swoim porywistym nurtem wiedzie nas ku zatraceniu, innym razem spokojna, pozwala odetchnąć pełną piersią. Każdy z nas w jakiś sposób szuka w życiu spokoju, jedności, na własnym przykładzie mogę powiedzieć że jest to trudne. To moje marzenie, aby odnaleźć bezgraniczny spokój ducha, by cieszyć się światem takim jaki jest, nie czuć goryczy rozczarowania. Chciałbym poczuć harmonię, nie złościć się, nie zazdrościć, mieć więcej empatii, wciąż wykrzeszam to sobie, lecz zło tego świat wciąż sprowadza mnie do punktu wyjścia.

"ᴛʀᴢᴇʙᴀ ʙʏᴌᴏ ᴘʀᴢᴇᴅʀᴢᴇᴄ́ sɪᴇ̨ ᴘʀᴢᴇᴢ ᴛʏʟᴇ ɢᴌᴜᴘᴏᴛʏ, ᴛʏʟᴇ ᴡʏsᴛᴇ̨ᴘᴋᴏ́ᴡ, ᴛʏʟᴇ ʙᴌᴇ̨ᴅᴏ́ᴡ, ᴛʏʟᴇ ᴏᴅʀᴀᴢʏ, ʀᴏᴢᴄᴢᴀʀᴏᴡᴀɴ́ ɪ ɴɪᴇsᴢᴄᴢᴇ̨śᴄɪᴀ, ᴛʏʟᴋᴏ ᴘᴏ ᴛᴏ, ʙʏ ɴᴀ ᴋᴏɴɪᴇᴄ ᴢɴᴏᴡᴜ sᴛᴀᴄ́ sɪᴇ̨ ᴅᴢɪᴇᴄᴋɪᴇᴍ ɪ ᴍᴏ́ᴄ ᴢᴀᴄᴢᴀ̨ᴄ́ ᴏᴅ ɴᴏᴡᴀ."

"Siddhartha" była ucztą dla umysłu. Hermann Hesse uwypuklił wszystkie ludzkie niedoskonałości, wszystkie pragnienia i umieścił je w kotle, mieszając, bawił się słowem i...

"ᴍᴏ́ᴡɪ sɪᴇ̨, ᴢ̇ᴇ ɴᴀᴊʟᴇᴘsɪ ᴍᴇ̨ᴢ̇ᴄᴢʏᴢ́ɴɪ ʀᴏᴅᴢᴀ̨ sɪᴇ̨ ᴢᴇ sᴡʏᴄʜ ʙᴌᴇ̨ᴅᴏ́ᴡ ɪ ᴘᴏᴛᴇᴍ sᴀ̨ ᴏ ᴡɪᴇʟᴇ ʟᴇᴘsɪ, ɴɪᴢ̇ ɢᴅʏʙʏ ɴɪᴇ ʙᴌᴀ̨ᴅᴢɪʟɪ ᴡᴄᴀʟᴇ."

😡 To jedna z tych książek, po której zakończeniu nie wiem co mam dalej robić z własnym życiem. Muszę ją przeżyć na nowo, posmakować każdy akapit. Nawet nie wiem od czego zacząć. Historia Ovego wywołała we mnie tak wiele skrajnych emocji - autentycznych i głębokich, które odczuwałem całym sobą, od głębokiego smutku po łzy radości. Dawno nie spotkałem w literaturze tak fenomenalnie napisanej postaci, której głębokie i bogate wnętrze, miesza się z jego powierzchownością, skrywającą o wiele więcej. To wszystko razem daje nam obraz człowieka, który nie miał w życiu lekko, jednak zawsze postępował zgodnie z własnym sumieniem i był z tego dumny. Sama powieść to prawdziwe arcydzieło!
Emanuje pięknem, cieszy szczęściem, przygnębia smutkiem ale przede wszystkim daje to czego każdy z nas potrzebuje - miłości.

😡 Zacznę więc od tego że Ove to człowiek o wielkim sercu, to prawdziwy bohater dnia codziennego. Ove skrywa swoją dobroć przed światem. Za osłoną cynizmu, złości i niezadowolenia. Wiecznie krytyczny, mający swoje zasady Ove jest prawdziwym cierniem w boku społeczeństwa. Jednak pod całą jego warstwą gburowatości znajduje się człowiek który cierpi i tęskni, który próbuje radzić sobie z samotnością i poczuciem że stał się bezużyteczny, jednocześnie odrtącając jakąkolwiek pomoc ze strony innych. To jednak ulega zmianie gdy pewnego dnia ktoś wjeżdża przyczepą w ścianę jego domu, a to odmienia całe jego dotychczasowe życie...

😡 Tyle musi wystarczyć, mógłbym opowiadać o niej bez końca ale przecież nie o to w tym wszystkim chodzi. Wysublimowane poczucie humoru i sytuacje z życia wzięte stanowić mogą tutaj jedynie świetną zabawę. Polecam gorąco każdemu czytelnikowi, który poszukuje wiary w człowieka i ludzkość.

"ᴍᴏ́ᴡɪ sɪᴇ̨, ᴢ̇ᴇ ɴᴀᴊʟᴇᴘsɪ ᴍᴇ̨ᴢ̇ᴄᴢʏᴢ́ɴɪ ʀᴏᴅᴢᴀ̨ sɪᴇ̨ ᴢᴇ sᴡʏᴄʜ ʙᴌᴇ̨ᴅᴏ́ᴡ ɪ ᴘᴏᴛᴇᴍ sᴀ̨ ᴏ ᴡɪᴇʟᴇ ʟᴇᴘsɪ, ɴɪᴢ̇ ɢᴅʏʙʏ ɴɪᴇ ʙᴌᴀ̨ᴅᴢɪʟɪ ᴡᴄᴀʟᴇ."

😡 To jedna z tych książek, po której zakończeniu nie wiem co mam dalej robić z własnym życiem. Muszę ją przeżyć na nowo, posmakować każdy akapit. Nawet nie wiem od czego zacząć. Historia Ovego wywołała we mnie tak wiele skrajnych emocji -...

"ᴢᴀᴡsᴢᴇ ᴢɴᴀᴊᴅᴀ̨ sɪᴇ̨ ʟᴜᴅᴢɪᴇ sᴋᴌᴏɴɴɪ ᴡɪᴇʀᴢʏᴄ́ ᴡ ᴛᴏ, ᴄᴏ ᴍᴀᴊᴀ̨ ᴅᴏ ᴘᴏᴡɪᴇᴅᴢᴇɴɪᴀ ᴢᴌᴇ ᴊᴇ̨ᴢʏᴋɪ"

ᴍᴇ̨ᴢ̇ᴄᴢʏᴢ́ɴɪ, ᴋᴛᴏ́ʀᴢʏ ɴɪᴇɴᴀᴡɪᴅᴢᴀ̨ ᴋᴏʙɪᴇᴛ

🏠 Dziś przychodzę do Was z najlepszym jak do tej pory kryminałem, jaki miałem przyjemność przeczytać. Oczywiście jest to moja subiektywna opinia. Oto preludium do afery która wstrząsnęła opinią publiczną, będąca skrzętnie skrywana przez ludzi piastujących bardzo ważne funkcje państwowe. Ale nie wybiegajmy zbytnio do przodu, oto "Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet"

🏠 Pewnego dnia Mikael Blomkvist - dziennikarz i wydawca magazynu Millennium, dostaje nietypowe zlecenie od magnata przemysłowego - Henrika Vangera, który zleca mu napisanie kroniki rodzinnej. Jak się później okazuje, Henrik miał w tym wszystkim ukryty cel. Korzystając z okazji chciałby poznać nierozwiązaną i tajemniczą historię sprzed lat, która do dziś dzień nie daje mu spokoju. Po pewnym czasie do Mikaela dołącza Lisbeth Salander, outsiderka i genialna researcherka. Razem wpadają na trop mrożącej krew w żyłach tajemnic rodziny Vangerów.

🏠 Stieg Larsson mimo iż sam był dziennikarzem, stanął na wyżynach swoich pisarskich umiejętności i stworzył dzieło fenomenalne, porywające, intrygujące i przede wszystkim bardzo składne. Czytałem je jednym tchem, nie mogąc oderwać się od tej historii. Klimat odizolowanej Szwedzkiej wysepki, owianej mgłą tajemnicy, tylko potęguje uczucie alienacji głównego bohatera. Zdecydowanie polecam każdemu, kto lubi kryminały, i może choć ten różni się od typowych dzieł swojego gatunku, to warto poświęcić mu czas.

"ᴢᴀᴡsᴢᴇ ᴢɴᴀᴊᴅᴀ̨ sɪᴇ̨ ʟᴜᴅᴢɪᴇ sᴋᴌᴏɴɴɪ ᴡɪᴇʀᴢʏᴄ́ ᴡ ᴛᴏ, ᴄᴏ ᴍᴀᴊᴀ̨ ᴅᴏ ᴘᴏᴡɪᴇᴅᴢᴇɴɪᴀ ᴢᴌᴇ ᴊᴇ̨ᴢʏᴋɪ"

ᴍᴇ̨ᴢ̇ᴄᴢʏᴢ́ɴɪ, ᴋᴛᴏ́ʀᴢʏ ɴɪᴇɴᴀᴡɪᴅᴢᴀ̨ ᴋᴏʙɪᴇᴛ

🏠 Dziś przychodzę do Was z najlepszym jak do tej pory kryminałem, jaki miałem przyjemność przeczytać. Oczywiście jest to moja subiektywna opinia. Oto preludium do afery która wstrząsnęła opinią publiczną, będąca skrzętnie skrywana przez ludzi...

"Wspólność, Identyczność, Stabilność"

Witam w Republice Świata, antyutopii stworzonej przez Aldousa Huxleya, opartej na rozwoju cywilizacji przemysłowej, która została tutaj zastosowana perfekcyjnie.

Przerażająca wizja społeczeństwa przyszłości, które żyje zamknięte w bańce rozpusty, zabawy, wiecznego balu, i bez jakichkolwiek zobowiązań. Nie ma tutaj smutków, zmartwień i chorób. Każdy należy do każdego - sex i odurzanie narkotykami jest na porządku dziennym, wszystko to jest jak najbardziej pożądane i mile widziane. Świat bez Boga, sztuki, poezji i jakichkolwiek wartości - liczy się tylko konsumpcjonizm i dawanie upustu swoim popędom. Społeczeństwo produkowane taśmowo, pozbawione matek i ojców (ponieważ pojęcie rodziny zniknęło wieki temu a obecnie uważane jest za bluźnierstwo). Dziś każdy jest samowystarczalny, nie istnieją jakiekolwiek relacje i przywiązania, społeczeństwo wyprute z uczuć i emocji, żyje tylko przyjemnościami. Jeśli pojawiają się szczątkowe uczucia, Soma rozwiązuje resztki problemów. Niesamowicie barwny, pozbawiony wszelkich niedoskonałości świat. Czy aby na pewno? Czy możemy żyć w świecie pozbawionym przykrych doświadczeń? Na pierwszy rzut oka wszystko wygląda idealnie, dopiero w zetknięciu z reliktami starej cywilizacji poddane jest to w wątpliwość.

Główny bohater John, przypomina mi postać z powieści Lema, "Powrót z gwiazd", w której tak jak on, nie potrafi odnaleźć się w nowej rzeczywistości, która przerasta go na każdej płaszczyźnie życia. John sprowadzony z archaicznego rezerwatu do Nowego wspaniałego świata, staje twarzą w twarz z realiami, uzmysławia sobie wtedy że tak naprawdę nie jest on tak wspaniały i kolorowy. Zamiast tego widzi świat zepsuty, obłudny i pozbawiony czegokolwiek, co nadawałoby sensu ludzkiemu życiu.

Polecam tę książkę każdemu! Huxley nawet nie wie jak trafnie przewidział przyszłość w niektórych aspektach.

"Wspólność, Identyczność, Stabilność"

Witam w Republice Świata, antyutopii stworzonej przez Aldousa Huxleya, opartej na rozwoju cywilizacji przemysłowej, która została tutaj zastosowana perfekcyjnie.

Przerażająca wizja społeczeństwa przyszłości, które żyje zamknięte w bańce rozpusty, zabawy, wiecznego balu, i bez jakichkolwiek zobowiązań. Nie ma tutaj smutków, zmartwień i...

Nadzieja umiera ostatnia.

Niezykle poruszająca i przygnębiającą historia o tym, jak kończy się świat - który znaliśmy, który był naszym domem, a zarazem wszystko co kochaliśmy i co było nam drogie. To przestroga przed tym, do czego mogą doprowadzić konflikty zbrojne, w tym przypadku atomowe, i jakie niosą za sobą konsekwencje. Wszystko spowodowane ludzką pychą, która wygłodniała, wciąż goniła za mrzonkami. Niezwykłe studium ludzkiej psychiki, która staje w obliczu nieuchronnej zagłady a którą Nevile Shute w bardzo wnikliwy sposób poddaje analizie.

Wydarzenia mają miejsce w południowej Australii, rok po wojnie atomowej, w wyniku której północna półkula ziemi została niszczona, a z której fala radioaktywnego pyłu wciąż zbliża się do półkuli południowej, zabijając wszystko co spotka na swojej drodze. Historia kapitana okrętu podwodnego, Dwighta Towersa oraz grupy jego przyjaciół, którzy w tej strasznej godzinie muszą mierzyć się ze zbliżającą do nich zagładą oraz samotnością, która na swój sposób dotyka każdego z nich. Wszyscy starają się odnaleźć w całym tym zamieszaniu, zakosztować odrobiny normalności tym samym nie dopuszczając do siebie myśli, że to już koniec, że nic ich już więcej nie czeka. To niesamowite jak ludzki umysł radzi sobie w sytuacjach kryzysowych, stwarzając iluzję, która nie pozwala zatracić się w szaleństwie, i jak dzięki nadziei można wciąż trzymać się w pionie. To również historia wielkiej, niespełnionej miłości, która chwyta za serce i napawa smutkiem jednocześnie. Tym samym mocno wybija się na tle całej fabuły.

"Ostatni brzeg" czytało mi się z niezwykłą przyjemnością, napisana bowiem bardzo dobrze przyswajalnym językiem, który porywa i uplastycznia całe tło historii. Jest to także przerażająca wizja przyszłości, szczególnie w czasach, w których żyjemy.

Nadzieja umiera ostatnia.

Niezykle poruszająca i przygnębiającą historia o tym, jak kończy się świat - który znaliśmy, który był naszym domem, a zarazem wszystko co kochaliśmy i co było nam drogie. To przestroga przed tym, do czego mogą doprowadzić konflikty zbrojne, w tym przypadku atomowe, i jakie niosą za sobą konsekwencje. Wszystko spowodowane ludzką pychą, która...

"Dobrze się widzi tylko sercem. To, co najważniejsze, jest niewidzialne dla oczu"

Mały książę to przysłowiowy mały, wielki człowiek. To także wspaniałe dzieło literackie o unikatowym znaczeniu dla byłych, teraźniejszych i przyszłych pokoleń. Wiem że jest to literatura młodzieżowa, lecz w tym przypadku nie ma to dla mnie najmniejszego znaczenia, ponieważ morał płynący z niej jest tak dojrzały, tak szczery i wzruszający że potrafiłby zawstydzić niejednego dorosłego człowieka.

To historia o trudnym dorastaniu do dojrzałej, szczerej miłości, a także o prawdziwej przyjaźni, oraz odpowiedzialności za drugiego człowieka. To wartości tak fundamentalne że nie ma potrzeby ich tłumaczyć. Za to warto przeczytać tą krótką i pełną życiowych mądrości książkę. Na własnej skórze przekonać się czym jest oddanie, wierność, troskliwość i dobroć w swojej najczystszej, niewinnej postaci. Wielu mogło by brać przykład z historii w niej zawartych. Antoine de Saint-Exupéry na swój abstrakcyjny sposób przedstawia w niej ludzi, którzy jak widać, nie zmienili się na przestrzeni dekad. Wciąż próżnych, zapatrzonych w siebie, goniących za rzeczami materialnymi, rozprawiającymi nad sprawami bez znaczenia, pomijając te znaczące, zupełnie zapominając o tym, co jest tak naprawdę w życiu ważne. Prawdziwych wartości nie da się kupić, nie da się ich także wymusić, trzeba na nie ciężko zapracować.

"Dobrze się widzi tylko sercem. To, co najważniejsze, jest niewidzialne dla oczu"

Mały książę to przysłowiowy mały, wielki człowiek. To także wspaniałe dzieło literackie o unikatowym znaczeniu dla byłych, teraźniejszych i przyszłych pokoleń. Wiem że jest to literatura młodzieżowa, lecz w tym przypadku nie ma to dla mnie najmniejszego znaczenia, ponieważ morał płynący z...

Harry Potter i Więzień Azkabanu to kolejna część przygód naszego czarodzieja i fantastycznego świata magii. I tutaj chciałbym nadmienić że w tej części narracja stał się o wiele bardziej mroczna i dojrzała, powoli zanikają elementy beztroski, chodź to dopiero zaczątki. Fabularnie, jest to jedna z moich ulubionych części. Zdecydowanie zaważył na tym motyw zabawy z czasem, co jest jednym z moich ulubionych w literaturze jak i w filmie. Niezwykle klimatyczna części, w której pojawiają się magiczne stworzenia oraz dementorzy którzy są niczym z innego świata. Napełniają grozą.
Harry po incydencie w domu wujostwa, opuszcza dom i wyrusza w nieznane. Trafia to dobrze znanego miejsca z którego udać ma się do Hogwartu, na miejscu spotyka swoich przyjaciół oraz resztę rodziny jednego z nich. Dowiaduje się że znalazł się w wielkim niebezpieczeństwie, ma to związek z przestępcą który uciekł z Azkabanu i tajemnicą którą zabrał ze sobą, a która ma związek z przeszłością naszego bohatera. Harry powraca do szkoły i staje przed widmem niebezpieczeństwa, z jednej strony więzień, z drugiej tajemniczych istoty dybiące na niego, na każdym rogu. Zaczyna się walka między dobrem a złem, między wyborami które będą rzutować na przyszłość. Czasem trudne czasy wymagają od nas trundych decyzji.

Harry Potter i Więzień Azkabanu to kolejna część przygód naszego czarodzieja i fantastycznego świata magii. I tutaj chciałbym nadmienić że w tej części narracja stał się o wiele bardziej mroczna i dojrzała, powoli zanikają elementy beztroski, chodź to dopiero zaczątki. Fabularnie, jest to jedna z moich ulubionych części. Zdecydowanie zaważył na tym motyw zabawy z czasem, co...

Kontynuacja przygód Harrego Pottera i jego przyjaciół. Komnata tajemnic to kolejna część, mimo iż nie wnosi ze sobą powiewu świeżości, o tyle z pewnością jest trochę bardziej mroczna od swojej poprzedniczki, co uważam za duży plus. Pierwsza część poniekąd była swoistym wprowadzeniem do magicznego świata a tę można nazwać już właściwą, w której zaczynamy poznawać historię naszego bohatera, jego przeszłości, tego kim jest i z czym musi się mierzyć. Przyjaźń i zaufanie to postawy zdrowych relacji, a te zbudowane między bohaterami dojrzewają z każdą częścią. Chodź jest to jeszcze mocno młodzieżowa powieść to posiada już lekkie ślady czego poważniejszego.
Harry wraca na wakacje do znienawidzonego domu Dursleyów w którym czuję się jak piąte koło u wozu, to dla niego piekło i odlicza dni by znów znaleźć się w miejscu które nazywa prawdziwym domem, w Hogwarcie. Lecz na drodze do powrotu zaczynają stawać przeszkody, odwiedziny tajemniczego skrzata i dziwna opowieść, to dopiero preludium do tego co ma się wydarzyć w tym roku. Dziennik i tajemnicza komnata której poszukiwano od wieków, monstrum nawiedzające mury zamku i zagadka którą nasi bohaterowie odkrywają po nitce do kłębka. Lecz za prawdę przyjdzie zapłacić pewną cenę. Wartka akcja i mroczne tajemnice, które coraz lepiej zarysowują nam historię - chłopca który przeżył.

Kontynuacja przygód Harrego Pottera i jego przyjaciół. Komnata tajemnic to kolejna część, mimo iż nie wnosi ze sobą powiewu świeżości, o tyle z pewnością jest trochę bardziej mroczna od swojej poprzedniczki, co uważam za duży plus. Pierwsza część poniekąd była swoistym wprowadzeniem do magicznego świata a tę można nazwać już właściwą, w której zaczynamy poznawać historię...

Ten tytuł zawsze będzie mi się kojarzył z beztroskimi czasami mojego dzieciństwa, oraz magicznym i fenomenalnym światem wykreowanym prze J.K. Rowling. Mimo iż jest to powieść młodzieżowa to myślę że każdy z nas znajdzie w niej coś dla siebie, bo któż nie chciałby chodź na chwilę znaleźć się w świecie pełnym magii? Może i mam już trzydzieści lat, ale gdy wracam do tych książek, znów czuję się tak jak bym znów miał ich dwanaście.
Pierwsza część sagi o Harrym Potterze to Kamień Filozoficzny, wprowadza nas w świat magii, poznajemy w nim najważniejsze postacie które będą nam towarzyszyć aż do samego końca, wydarzenia ważne dla historii która będzie się toczyć.
Harry Potter, zamieszkały przy Prived Drive 4, w komórce pod schodami. Historia chłopca naznaczonego przez życie już od najmłodszych lat, posiadającego talenty których sam do końca nie rozumie, wychowywany przez wujostwo z którym relacje są bardzo chłodne, co sprawia że czuję się bardzo samotny. Pewnego dnia otrzymuje list który zmienia całe jego życie, informują go w nim że zostaje przyjęty to szkoły magii i czarodziejstwa. Wkracza w świat inny niż ten który znał dotąd, pełen magicznych stworzeń, eliksirów i czarów. Znajduje przyjaciół, z którym przeżywać będzie przygody, które nie zawsze będą bezpieczne i pozbawione ryzyka. Nie ma co rozwodzić się nad fabułą, zapewne mało jest osób które nie słyszały o małym czarodzieju, tym którzy jeszcze nie mieli okazji, ta książka jest w sam raz na jego poznanie. Polecam osobą w każdym wieku.

Ten tytuł zawsze będzie mi się kojarzył z beztroskimi czasami mojego dzieciństwa, oraz magicznym i fenomenalnym światem wykreowanym prze J.K. Rowling. Mimo iż jest to powieść młodzieżowa to myślę że każdy z nas znajdzie w niej coś dla siebie, bo któż nie chciałby chodź na chwilę znaleźć się w świecie pełnym magii? Może i mam już trzydzieści lat, ale gdy wracam do tych...

Mistrz horroru, Stephen King zaserwował nam powieść najwyżej próby. Klaustrofobiczny klimat hotelu Panorama, w którym przed laty popełniono wiele zbrodni, który przesiąkł złem i zgnilizną w tym troje bohaterów, obłęd, szaleństwo, strach i lęk a do tego wyścig z czasem. Tych kilka słów po części oddaje tę powieść. Napisana w świetnym stylu, nie zwalnia na chwilę, niekiedy przeraża, potęguje strach, jest tym czego od niej oczekiwałem i nie zawiodłem się.

Mistrz horroru, Stephen King zaserwował nam powieść najwyżej próby. Klaustrofobiczny klimat hotelu Panorama, w którym przed laty popełniono wiele zbrodni, który przesiąkł złem i zgnilizną w tym troje bohaterów, obłęd, szaleństwo, strach i lęk a do tego wyścig z czasem. Tych kilka słów po części oddaje tę powieść. Napisana w świetnym stylu, nie zwalnia na chwilę, niekiedy...

W skrócie, Zielona Mila w moim mniemaniu to arcydzieło! Fakt że oglądałem film kilkukrotnie zanim zajrzałem do książki nie ma tutaj zupełnie znaczenia. Przeżywałem tę historię tak samo, gdy przeżywałem ją pierwszym razem, kiedy oglądałem film. Napisana niezwykle płynnie, wciąga od początku do końca, potrafi rozbawić do łez, wzruszyć i przedewszystkiem pozwala zrozumieć nam to czym dla każdego z osobna oznacza słowo "żyć", spojrzeć z innej perspektywy na całokształt, wszak każdy z nas podąża swoją własną zieloną milą, której koniec dla każdego z nas jest zagadką.

W skrócie, Zielona Mila w moim mniemaniu to arcydzieło! Fakt że oglądałem film kilkukrotnie zanim zajrzałem do książki nie ma tutaj zupełnie znaczenia. Przeżywałem tę historię tak samo, gdy przeżywałem ją pierwszym razem, kiedy oglądałem film. Napisana niezwykle płynnie, wciąga od początku do końca, potrafi rozbawić do łez, wzruszyć i przedewszystkiem pozwala zrozumieć nam...

Teraz powiedzenie " Żyjąc w Orwellowskim świecie" nabiera dla mnie nowego znaczenia. Nie ulega wątpliwości że powieść ta w całej swojej okazałości jest przerażającą wizją, która mimo że jest fikcją literacką niechybnie kiedyś może stać się rzeczywistością. To ponadczasowa opowieść o walce z systemem, mechanizmach jej działania i odnajdywaniu się w rzeczywistości pogrążonej w chaosie pomimo tak wielu przeszkód i niedogodności. To tylko moje zdanie ale uważam że każdy powinien przeczytać tą książkę, ponieważ bardzo dobrze uzmysławia nam co się dzieje gdy kogoś ogarnie pragnienie władzy.

Teraz powiedzenie " Żyjąc w Orwellowskim świecie" nabiera dla mnie nowego znaczenia. Nie ulega wątpliwości że powieść ta w całej swojej okazałości jest przerażającą wizją, która mimo że jest fikcją literacką niechybnie kiedyś może stać się rzeczywistością. To ponadczasowa opowieść o walce z systemem, mechanizmach jej działania i odnajdywaniu się w rzeczywistości pogrążonej...

" Wszystkie zwierzęta są równe, ale niektóre zwierzęta są równiejsze od innych." W zasadzie tych kilka słów idealnie opisuje to wybitne dzieło Orwella. Dowód na to że można coś ważnego przekazać w prosty sposób, taki który trafi do każdego, to właśnie moim zdaniem wyróżnia ten utwór. Kolejna antyutopia Orwella, w której świetnie przedstawione są mechanizmy władzy totalitarnej, (zresztą nie pierwszy raz). A te kilkadziesiąt lat od wydania książki, pokazały że nic w tej materii się zmieniło. Nadal gdzie nie spojrzeć są podziały, ludzie lepszego i gorszego sortu, uprzedzenia, a tak być nie powinno. Po raz kolejny polecam Orwella by odpowiedzieć sobie na pytanie - Do czego potrafi doprowadzić władza w nieodpowiednich rękach?

" Wszystkie zwierzęta są równe, ale niektóre zwierzęta są równiejsze od innych." W zasadzie tych kilka słów idealnie opisuje to wybitne dzieło Orwella. Dowód na to że można coś ważnego przekazać w prosty sposób, taki który trafi do każdego, to właśnie moim zdaniem wyróżnia ten utwór. Kolejna antyutopia Orwella, w której świetnie przedstawione są mechanizmy władzy...

Nadal będąc pod wpływem zachwytu nad pierwszą częścią Millenium doznałem kolejnego szoku, jak rażony piorunem. Poprzeczka postawiona przez Stiega Larssona w pierwszej części, w następnej została podniesiona jeszcze wyżej. Niezwykle dociekliwe i wyczerpujące śledztwo na wielu płaszczyznach sprawiła mi nieukrywaną przyjemność. Z początku stonowane, by w pewnym momencie wybuchnąć skandalem i stawiając więcej znaków zapytania niż odpowiedzi. Do tego zakończenie po części satysfakcjonujące a po części pozostawiające niedosyt, dlatego też niezwłocznie zabieram się za przeczytanie ostatniego tomu tej trylogii.

Nadal będąc pod wpływem zachwytu nad pierwszą częścią Millenium doznałem kolejnego szoku, jak rażony piorunem. Poprzeczka postawiona przez Stiega Larssona w pierwszej części, w następnej została podniesiona jeszcze wyżej. Niezwykle dociekliwe i wyczerpujące śledztwo na wielu płaszczyznach sprawiła mi nieukrywaną przyjemność. Z początku stonowane, by w pewnym momencie...

Ostatnia część trylogii to było prawdziwe trzęsienie ziemi, to 10 w skali Beauforta, i jeszcze pewnie kilka określeń by się znalazło. To niesamowite zwieńczenie : Zamkniętej w sobie hakerki, której życie nie było usłane różami oraz dociekliwego i rzetelnego dziennikarza, który każdą chwilę swojego życia poświęcał na dotarcie do prawdy. Nie ustępuje ona poprzednim częścią, wciągająca aż do samego końca, z aferą tak wielką i kontrowersyjną że wstrząsnęła by nie jedną osobą, ponieważ odnoszę wrażenie że taka sytuacja mogłaby mieć miejsce w prawdziwym świecie, żyjemy w zepsutych czasach, pełnych korupcji i braku odpowiedzialności tym bardziej potęguje wrażenia tej książki.
Będzie mi brakować przygód tych dwojga. I chodź wiem że za rogiem czeka kolejna trylogia z ich przygodami to myślę że ta napisana przez Stiega Larssona będzie miała u mnie wyjątkowe miejsce.

Ostatnia część trylogii to było prawdziwe trzęsienie ziemi, to 10 w skali Beauforta, i jeszcze pewnie kilka określeń by się znalazło. To niesamowite zwieńczenie : Zamkniętej w sobie hakerki, której życie nie było usłane różami oraz dociekliwego i rzetelnego dziennikarza, który każdą chwilę swojego życia poświęcał na dotarcie do prawdy. Nie ustępuje ona poprzednim częścią,...

To pierwsza książka która wciągnęła mnie bez reszty. Fantastycznie wykreowany świat mafii lat 40. Znalazłem w niej wszystko czego poszukiwałem, wartości, odpowiedzialności, rodziny i zemsty.

To pierwsza książka która wciągnęła mnie bez reszty. Fantastycznie wykreowany świat mafii lat 40. Znalazłem w niej wszystko czego poszukiwałem, wartości, odpowiedzialności, rodziny i zemsty.