Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przepiękna książka!
Nie siedzę w tematyce wampirów, nie jest ona moją mocną stroną, ale tę pozycję śmiało mogę uznać za jedną z lepszych, jakie czytałem.
Autor bez problemu bawi się naszymi uczuciami. Odczuwamy strach, rozpacz, samotność, wściekłość; wszystko to, z czym mierzy się każdego dnia główny bohater. Wyśmienite studium ludzkiej psychiki, historia człowieka pozostawionego samemu sobie, jego wzloty, upadki, a w tle nocne zjawy nawołujące jego imię.
Polecam absolutnie wszystkim.

Przepiękna książka!
Nie siedzę w tematyce wampirów, nie jest ona moją mocną stroną, ale tę pozycję śmiało mogę uznać za jedną z lepszych, jakie czytałem.
Autor bez problemu bawi się naszymi uczuciami. Odczuwamy strach, rozpacz, samotność, wściekłość; wszystko to, z czym mierzy się każdego dnia główny bohater. Wyśmienite studium ludzkiej psychiki, historia człowieka...

Po naprawdę długiej batalii wreszcie dobrnąłem do końca powieści.
Będąc na świeżo po lekturze, mam strasznie skrajne opinie.
Podobała mi się historia, i to bardzo. Cały koncept Sztuki, Quiddity, życia po życiu i innych elementów powala, jest to uniwersum, które kupuję w całości wraz z Iad Uroboros, które choć w swej istocie złe, wizerunkowo wypada kapitalnie.
Było jednak coś w języku książki, co nie pozwalało mi siedzieć przy niej dłużej niż godzinę, dlatego Everville czytałem krótkimi fragmentami. Dlaczego, sam nie potrafię powiedzieć. Jakby podobał mi się sam pomysł i fabuła (czasami trochę nudnawa, jak większość książek, nie oszukujmy się), ale wykonanie i skoki z wątku na wątek utrudniały mi lekturę. W Księgach Krwi nie miałem tego problemu.
Cieszę się bardzo, że przeczytałem tę pozycję, i choć zajęło mi to dużo czasu, wreszcie mogłem poznać drugą część trylogii Barkera. Była miłość (różnoraka), potwory, tajemnice, interesujące światy, nowe twarze jak i postaci z wcześniejszej części.
Zakończenie otwarte, furtka do swobodnej interpretacji i okienko dla Autora, by część wątków rozwinąć w finałowej odsłonie. Jeśli powstanie. Ja na takową czekam.

Po naprawdę długiej batalii wreszcie dobrnąłem do końca powieści.
Będąc na świeżo po lekturze, mam strasznie skrajne opinie.
Podobała mi się historia, i to bardzo. Cały koncept Sztuki, Quiddity, życia po życiu i innych elementów powala, jest to uniwersum, które kupuję w całości wraz z Iad Uroboros, które choć w swej istocie złe, wizerunkowo wypada kapitalnie.
Było jednak...

To kolejna książka Mastertona, z którą miałem okazję się zmierzyć, i mam odrobinę mieszane uczucia. Ale zacznijmy od dobrych stron.
Plusy: lubię tematykę duchów i demonów, więc historia przypadła mi do gustu. Może i znana i powielana na milion sposobów, ale wciąż interesująca. Podobały mi się fragmenty, gdy JANE nawiedzała głównego bohatera, było w nich coś ciekawego.
Minusy: główny bohater. Irytował do granic możliwości. Nie wiem jakim kretynem trzeba być, by zawierać pakt z demonem o odzyskanie zmarłej żony, sypiać z inną kobietą, a jeszcze z inną iść za rękę przez miasto. Pan Trenton przypominał mi napalonego nastolatka, a nie ojca i męża w żałobie. Jego motywy i uczucia wydawały się przez to żałosne i mało wiarygodne. Dawno nie miałem do czynienia z kimś równie obłudnym i denerwującym.
Ciekawa książka, choć, jak często w przypadku Mastertona, schematyczna.

To kolejna książka Mastertona, z którą miałem okazję się zmierzyć, i mam odrobinę mieszane uczucia. Ale zacznijmy od dobrych stron.
Plusy: lubię tematykę duchów i demonów, więc historia przypadła mi do gustu. Może i znana i powielana na milion sposobów, ale wciąż interesująca. Podobały mi się fragmenty, gdy JANE nawiedzała głównego bohatera, było w nich coś...