Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo interesująca, chociaż dość kontrowersyjna opowieść o lasach - przede wszystkim drzewach, ale także grzybach, ssakach i owadach. Napisałam "kontrowersyjna", ponieważ autor wielokrotnie posługuje się animizacją czy wręcz antropomorfizacją drzew, traktując drzewa jako istoty myślące, wchodzące w interakcje z innymi drzewami i organizmami, dbające o potomstwo, odczuwające ból. W niektórych momentach taki zabieg powoduje - chyba wbrew intencji autora - wrażenie potwornego świata, gdzie małe sarenki powodują rzeź małych drzewnych dzieci, a dzięcioły torturują drzewa miesiącami i latami, by wychować swoje pisklaki.
To fascynująca, ale dość smutna lektura. Zawsze lubiłam ogrody botaniczne i parki, a teraz będę na nie patrzeć jak na wybiegi w kiepsko prowadzonym ogrodzie zoologicznym. Ze współczuciem patrzę na drzewa, które mijam na ulicy, myśląc o tym, że poumierają w młodym wieku, bardzo schorowane.
To dobry prezent dla ucznia, który narzeka na to, że lekcje biologii w jego szkole są nudne i beznadziejne, a nauka ogranicza się do wkuwania. Z pewnością doceni takie "smaczki" jak informacja, że miód spadziowy pszczoły robią nie z nektaru kwiatów, tylko z odchodów mszyc (od razu aż ma się ochotę kupić miód spadziowy nielubianemu nauczycielowi, prawda?).
Uwaga - trzymajcie tę książkę z dala od empatycznych nastolatek, bo po lekturze od razu przejdą na frutarianizm.

Bardzo interesująca, chociaż dość kontrowersyjna opowieść o lasach - przede wszystkim drzewach, ale także grzybach, ssakach i owadach. Napisałam "kontrowersyjna", ponieważ autor wielokrotnie posługuje się animizacją czy wręcz antropomorfizacją drzew, traktując drzewa jako istoty myślące, wchodzące w interakcje z innymi drzewami i organizmami, dbające o potomstwo,...