Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Marin jest szczęśliwą matką, żoną, właścicielką kilku świetnie prosperujących salonów fryzjerskich. Podczas świątecznych zakupów, w tłumie gubi swojego 4-letniego synka. Sebastian zostaje porwany, a oni nie mają żadnych wieści o ukochanym dziecku. Śledztwo staje w martwym punkcie. Marin jest na skraju rozpaczy i wtedy odkrywa, że jej mąż ma romans. Informacja, która powinna ją dobić, napędza ją do działania. Straciła syna, nie wyobraża sobie jeszcze stracić męża.
.
Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak mocno przeżywałam książkę. Być może nie bez znaczenia jest tutaj fakt, że jestem matką i pękało mi serce, kiedy czytałam o innej kobiecie, która straciła dziecko.
.
Bardzo dobrze nakreślone portrety psychologiczne bohaterów. Akcja, która nie zwalnia, a autorka, co chwilę zaskakuje nas nowymi wydarzeniami. W pewnym momencie jesteśmy już tak psychicznie przeczołgani całą tą historią, że marzymy o tym, żeby dowiedzieć się jak to się skończy. Ja pisałam do @oliwia_b.log , żeby zdradziła mi zakończenie. Ale okazała się dobrą przyjaciółką i nie puściła pary z ust.
.
Na finalnej okładce (ja mam egzemplarz recenzencki) jest napisane, że "tę książkę nie tylko się czyta, nią się oddycha". To prawda, choć ja mam wrażenie, że na czas lektury przestałam całkowicie oddychać.

www.instagram.com/zaczytanamamusia

Marin jest szczęśliwą matką, żoną, właścicielką kilku świetnie prosperujących salonów fryzjerskich. Podczas świątecznych zakupów, w tłumie gubi swojego 4-letniego synka. Sebastian zostaje porwany, a oni nie mają żadnych wieści o ukochanym dziecku. Śledztwo staje w martwym punkcie. Marin jest na skraju rozpaczy i wtedy odkrywa, że jej mąż ma romans. Informacja, która powinna...

Robert jest taksówkarzem, mężem i ojcem. Cierpi na migreny, męczą go koszmary i halucynacje. W pewnym momencie zaczyna mieć problem z odróżnieniem rzeczywistości od tego, co wydaje mu się, że widzi. Choroba psychiczna, opętanie, a może działanie leków, których zażywa zbyt dużo? Poczujecie ten strach na własnej skórze, będziecie chcieli go za rękę prowadzić do psychiatry i będziecie się bać tego, co jeszcze zobaczy!
.
Bardzo chciałabym napisać, że ta książka wyrwała mnie z kapci, dać 10⭐ i śpiewać pieśni pochwalne. Pomimo całej mojej sympatii do autora, nie mogę tego zrobić. Byłoby to nieuczciwe w stosunku do Was i do Niego.
.
"Winda" nie zaczyna się dobrze, ale świetnie się kończy. Pierwsze 120 stron to niestety taki średniak. Początek mnie nie porwał. Napisane to było dość chaotycznie, dialogi i żarty czerstwe. Sporo błędów. Nie chodzi mi o błędy językowe, czy literówki, choć korekta tutaj nie błyszczy... Zdarzyło mi się dostać palpitacji serca przy czytaniu.
.
W drugiej części książki, kiedy na salony wkracza Samuel, pierwszy palacz konopny w tym kraju, następuje cudowna przemiana. Trochę jakby Tomasz skopcił się ze swoim bohaterem. Pióro idzie mu lżej po kartce, dialogi i żarty zaczynają bawić, a fabuła mocniej ciekawić. Nie wiem, co wydarzyło się w życiu autora, ale czuć, że urosły mu skrzydła. To od tego momentu zaczyna się to dobrze czytać, choć do końca nie oszczędzono nam błędów , a autorowi zdarzają się gorsze momenty w pisaniu.
.
Czy polecam? Tak, bo to ciągle dobra książka. Z ciekawym pomysłem, ze sporą dawką emocji i rewelacyjnym zakończeniem.

www.instagram.com/zaczytanamamusia

Robert jest taksówkarzem, mężem i ojcem. Cierpi na migreny, męczą go koszmary i halucynacje. W pewnym momencie zaczyna mieć problem z odróżnieniem rzeczywistości od tego, co wydaje mu się, że widzi. Choroba psychiczna, opętanie, a może działanie leków, których zażywa zbyt dużo? Poczujecie ten strach na własnej skórze, będziecie chcieli go za rękę prowadzić do psychiatry i...

Kiedy otrzymałam propozycje zrecenzowania "W cieniu zła" moja odpowiedź miała być odmowna. Dobrze pamiętam jak rok temu cały Instagram piał z zachwytu nad "Szeptaczem", niczym główny bohater "American Pie" przy spotkaniu z szarlotką. Lektura miała być straszna, mroczna, trzymająca w napięciu. Ostatecznie otrzymałam średni thrillerek z lekkim podmuchem niepokoju. Dlaczego więc zdecydowałam się na "W cieniu zła"? Bo pomyślałam, że każdy zasługuje na drugą szansę, że autor powinien poczynić progres i kolejna książka powinna być lepsza. Czy była? Nie. W moim odczuciu książka jest nudna, przegadana i przeciągnięta do granic możliwości.
Jedyne, co zasługuje na pochwałę to klimat, który jest dość duszny i pomysł na fabułę. Kilkoro nastolatków postanawia poeksperymentować ze świadomym snem. Wierzą też, że jeśli kogoś zabiją, to uda im się na zawsze zniknąć w krainie snów. Na placu zabaw dochodzi do morderstwa, a jeden z zabójców znika. 25 lat później nadal nie wiadomo, co się z nim stało. Kolejne pokolenie próbuje naśladować legendę. Wiadomo, że nic dobrego z tego nie wyniknie. Mogła wyjść dobra książka, ale też nie wyszła.

www.instagram.com/zaczytanamamusia

Kiedy otrzymałam propozycje zrecenzowania "W cieniu zła" moja odpowiedź miała być odmowna. Dobrze pamiętam jak rok temu cały Instagram piał z zachwytu nad "Szeptaczem", niczym główny bohater "American Pie" przy spotkaniu z szarlotką. Lektura miała być straszna, mroczna, trzymająca w napięciu. Ostatecznie otrzymałam średni thrillerek z lekkim podmuchem niepokoju. Dlaczego...