Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chyba każdy sięgał po tę książkę z równie ambiwalentnymi uczuciami jak ja. Z jednej strony nieokiełznana ciekawość, ponieważ ciężko po przeczytaniu trylogii (przynajmniej do czasu) Millenium było pozostać obojętnym na dalsze losy bohaterów. Z drugiej strony budzi się negatywne nastawienie do powieści, zrodzone z przekonania ,że kontynuowanie serii przez innego autora jest niedopuszczalne. Jeszcze nie spotkałam się by jakiś pisarz idealnie uchwycił styl swojego poprzednika, który to właśnie, tak bardzo, pokochały miliony czytelników.

Z zasady, jeszcze przed zaczęciem lektury zaszufladkowałam ją do kategorii „książek, które nigdy nie powinny powstać”. Już po przeczytaniu kilkudziesięciu stron zmieniłam zdanie. Okazało się ,że przedstawiona historia jest bardzo sprawnie napisana i zaskakująco wciągająca. Szczęśliwie, postacie o których czytałam okazały się tymi sami, z którymi miałam przyjemność spotkać się we wcześniejszych częściach serii. Oczywiście zaszły w nich pewne zmiany, które prawdopodobnie były niezamierzone przez autora, jednak można zwalić winę na barki czasu, które nieco wpłynęły na zarys psychologiczny Michaela oraz Lisbeth. Uważam ,że w obliczu całokształtu powieści może to zostać panu Lagercrantz’owi wybaczone.

Klimat oraz świat przedstawiony pozostają w mojej ocenie bez zarzutu. Lagercrantz podobnie jak Larsson nie szczędzi czytelnikowi dodatkowej wiedzy z dziedzin potencjalnie zbyt skomplikowanych dla zwykłego czytelnika kryminałów. Jest oczywiście zaleta, dodaje książce wiarygodności oraz niweluje wrażenie ,że powieść jest o niczym. Powieść można rzec ,że pisana jest transparentnym piórem. Z rzadka pojawią się w niej zgrzyty powodujące u czytelnika zapalenie czerwonej lampki z alertem „Larsson napisałby to inaczej”.

Czytając odniosłam wrażenie ,że autor wybrał bezpieczną drogę napisania tej książki. Starał się zamaskować swoją obecność, ograniczyć do minimum kreowane przez siebie postacie. Prawdę mówiąc trochę irytowało mnie pojawienie się praktycznie wszystkich postaci z poprzedniej części. Rozumiem natomiast ,że innym znowu bardziej mogłoby przeszkadzać zerwanie ze „starymi znajomymi” z Millenium. Za inny mankament można uznać ilość stron. Co tak krótko?! Mógłby się pan jeszcze trochę rozpisać, naprawdę mi to nie przeszkadza.

Fabuła jest bardzo ciekawa, wciągająca tematyka, pogłębiony zarys psychologiczny postaci. Może postać Lisbeth została odrobinę zbyt wyidealizowana, jednak komu by to przeszkadzało i tak wszyscy ją uwielbiamy. Zakończenie również pozostawia wiele do życzenia, ostatni rozdział wypada najsłabiej z całej książki, szczególnie scena między Michaelem a Lsibeth. Napisany został trochę pod publikę, mimo wszystko nie rzutuje tak bardzo moją ocenę książki.

Na koniec zaciekawiła mnie jedna rzecz. Pewien niezamknięty wątek (osoby które przeczytały wiedzą o co chodzi) Czyżbyśmy mogli liczyć na kolejną część? Jeśli tak, mogę zapewnić ,że z ciekawością sięgnę i po nią.

Chyba każdy sięgał po tę książkę z równie ambiwalentnymi uczuciami jak ja. Z jednej strony nieokiełznana ciekawość, ponieważ ciężko po przeczytaniu trylogii (przynajmniej do czasu) Millenium było pozostać obojętnym na dalsze losy bohaterów. Z drugiej strony budzi się negatywne nastawienie do powieści, zrodzone z przekonania ,że kontynuowanie serii przez innego autora jest...

Długo czekałam ,aż jakieś wydawnictwo skusi się wydać tę książkę. W Ameryce młodzież już dawno ześwirowała na punkcie Mary Dyer. Sięgając po tą książkę, już od pierwszych stron, zrozumiałam jej fenomen. Niesamowita atmosfera, pełna mroku, owinięta mgłą zmieszaną z tajemnicą. Autorka umiejętnie zaciekawiła czytelnika, uniemożliwiając mu odłożenie książki przed skończeniem jej.
Oczywiście jest to kolejna fantastyczno-romantyczna młodzieżówka, jednak wydała mi się wyjątkowo poprawna, zawiera w sobie wyjątkowo elementy horroru, a niektóre momenty potrafią rozśmieszyć do łez.
Zabierając się do lektury, w głowie czytelnika pojawia się nurtujące pytanie - Kim jest Mara Dyer? Im więcej się o niej dowiadywałam tym więcej chciałam wiedzieć. Tytułowa postać jest naprawdę intrygująca i to jest zaleta tej książki.
Oczywiście ma także swoje wady. W mojej opinii największym mankamentem jest wątek romantyczny. Sama w sobie postać Noaha jest czarująca, jednak miłosne perypetie były niestety banalne. Szczęśliwie inne wątki nadrabiają w pomysłowości.
Podsumowując, książka ta jest cennym łupem dla każdego fana fantastyki młodzieżowej. Wciągająca, przyjemnie się czyta, dobra odskocznia od codzienności. Z chęcią sięgnę po kontynuacje przygód Mary Dyer.

Długo czekałam ,aż jakieś wydawnictwo skusi się wydać tę książkę. W Ameryce młodzież już dawno ześwirowała na punkcie Mary Dyer. Sięgając po tą książkę, już od pierwszych stron, zrozumiałam jej fenomen. Niesamowita atmosfera, pełna mroku, owinięta mgłą zmieszaną z tajemnicą. Autorka umiejętnie zaciekawiła czytelnika, uniemożliwiając mu odłożenie książki przed skończeniem...

Urzekła mnie historia zawarta w tej powieści. To nie jest książka, do której należy podchodzić jak do źródła wiedzy o mitologicznych wydarzeniach. Autorka sprawie przeplata mity z własnym pomysłami, znajduje trafny sposób na przekazanie "nieopowiedzianej" historii o Patrokolsie i Achillesie. Wątek miłosny bohaterów, jest kontrowersyjny dla niektórych, jednak moim zdaniem jak najbardziej udany i naturalny. Dla pani Miller należą się brawa za odwagę na zakwestionowanie wyłącznie przyjacielskich więzi między głównymi bohaterami.
Książka utrwaliła klimat dawnych czasów, w prosty sposób przedstawiając ówczesne wartości i problemy. Skłania także do refleksji nad nieuchronnością losu czy dążeniem do wielkości. Pokazuje nam inne oblicze słynnego bohatera wojny trojańskiej, przypominając ,że nawet on miał swoje przywary. A także podkreśla ,że czasami to własnie tej najmniejszy, zapomniany element, może mieć największą wagę.
Jedynym mankamentem tej historii jest język, zdecydowanie zbyt prosty i ubogi, dla wymagających czytelników. Niektóre sceny pozostawiają niedosyt, sprawiając wrażenie ,że autorka szczędziła zdań. Nie polecam tej książki osobą z poglądami homofobicznymi ponieważ nie mają one po prostu szansy zrozumieć jednego z najważniejszych wątków.
Podsumowując, lektura warta poświęcenie odrobiny czasu. Nie wymaga wiele od czytelnika, a sama może podsunąć nam głębsze przemyślenia na temat miłości, poświęcenia, honoru czy sławy.

Urzekła mnie historia zawarta w tej powieści. To nie jest książka, do której należy podchodzić jak do źródła wiedzy o mitologicznych wydarzeniach. Autorka sprawie przeplata mity z własnym pomysłami, znajduje trafny sposób na przekazanie "nieopowiedzianej" historii o Patrokolsie i Achillesie. Wątek miłosny bohaterów, jest kontrowersyjny dla niektórych, jednak moim zdaniem...