Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Drugi tom zakończył się tak, że koniecznie od razu musiałam dorwać trzeci. A tu dramat – nie wydali. A ja rosyjskich znaczków nie panimaju.

Na szczęście jakaś dobra dusza (pokłony!!!) pomogła i całą niedzielę spędziłam z Milą, Jaromirem i najcudowniej marudnym (i zboczonym) elfem świata.
Pięknie się to wszystko spięło i wyjaśniło. Uwielbiam happy end, a tu go dostałam w pełnej dawce.

Całkiem przyjemna seria.

Czekam na wydanie trzeciego tomu, żeby go mieć na półce.

Drugi tom zakończył się tak, że koniecznie od razu musiałam dorwać trzeci. A tu dramat – nie wydali. A ja rosyjskich znaczków nie panimaju.

Na szczęście jakaś dobra dusza (pokłony!!!) pomogła i całą niedzielę spędziłam z Milą, Jaromirem i najcudowniej marudnym (i zboczonym) elfem świata.
Pięknie się to wszystko spięło i wyjaśniło. Uwielbiam happy end, a tu go dostałam w...

Urocze. Zabawne. Poprawiające nastrój. Co prawda typu „zabili ją i uciekła” ale w niczym nie ujmuje to przyjemności z lektury.
Naprawdę miły weekend z książką i marudnym elfem.
Za zakończenie należałoby natomiast autorkę wybatożyć – jak tu żyć dalej, skoro trzeci tom jeszcze nie wydany?

Urocze. Zabawne. Poprawiające nastrój. Co prawda typu „zabili ją i uciekła” ale w niczym nie ujmuje to przyjemności z lektury.
Naprawdę miły weekend z książką i marudnym elfem.
Za zakończenie należałoby natomiast autorkę wybatożyć – jak tu żyć dalej, skoro trzeci tom jeszcze nie wydany?

Bezpretensjonalna i zabawna opowieść drogi. Ciekawie zarysowani bohaterowie, akcji niewiele, fabuła stawia raczej na dogrywanie się wielorasowej i początkowo niechętnej grupki w drużynę przyjaciół. Nie jest to też osobna całość, konieczne jest czytanie drugiego tomu.
Jak najbardziej zamierzam.

Bezpretensjonalna i zabawna opowieść drogi. Ciekawie zarysowani bohaterowie, akcji niewiele, fabuła stawia raczej na dogrywanie się wielorasowej i początkowo niechętnej grupki w drużynę przyjaciół. Nie jest to też osobna całość, konieczne jest czytanie drugiego tomu.
Jak najbardziej zamierzam.

Przeurocza kontynuacja kronik Belorii. Nieczęsto się zdarza, że kolejne tomy są równie dobre jak część pierwsza, ale w tym przypadku autorka stanęła na wysokości zadania.
Bogato zarysowany świat, świetni bohaterowie, którym chcemy towarzyszyć na każdym kroku, skrzący humor i fantastyczne zwroty akcji.
Książka od której trudno się oderwać a po jej skończeniu chce się więcej i więcej tego świata.

Przeurocza kontynuacja kronik Belorii. Nieczęsto się zdarza, że kolejne tomy są równie dobre jak część pierwsza, ale w tym przypadku autorka stanęła na wysokości zadania.
Bogato zarysowany świat, świetni bohaterowie, którym chcemy towarzyszyć na każdym kroku, skrzący humor i fantastyczne zwroty akcji.
Książka od której trudno się oderwać a po jej skończeniu chce się więcej...

Przygody zupełnie nietypowej adeptki szkoły magii, wysłanej z misją do krainy wampirów. Na zasadzie: gdzie diabeł nie może tam kobietę pośle, gdyż dyplomowani i doświadczeni magowie wcześniej w tejże misji polegli.

Wyszło naprawdę dobre lekkie fantasy, z dobrym, niewymuszonym humorem, ze świetnie zarysowanym światem i ciekawymi bohaterami, których można nie tylko polubić ale i się do nich przywiązać.

A do tego …. w końcu jakiś inne, intrygujące podejście do wampirów.

Już szukam kolejnego tomu.

Przygody zupełnie nietypowej adeptki szkoły magii, wysłanej z misją do krainy wampirów. Na zasadzie: gdzie diabeł nie może tam kobietę pośle, gdyż dyplomowani i doświadczeni magowie wcześniej w tejże misji polegli.

Wyszło naprawdę dobre lekkie fantasy, z dobrym, niewymuszonym humorem, ze świetnie zarysowanym światem i ciekawymi bohaterami, których można nie tylko polubić...

Nie potrafię się oprzeć urokowi tej serii.
Scena, w której król znajduje w smoczej jaskini swoich nietrzeźwych poddanych i nie tylko – polepszyła mi humor na cały dzień.
W obecnych czasach humor to towar deficytowy - a wystarczy tylko wpaść na Deltę.

Nie potrafię się oprzeć urokowi tej serii.
Scena, w której król znajduje w smoczej jaskini swoich nietrzeźwych poddanych i nie tylko – polepszyła mi humor na cały dzień.
W obecnych czasach humor to towar deficytowy - a wystarczy tylko wpaść na Deltę.

Ach, jak ja ich wszystkich polubiłam. Jedyną trudność mam w ustaleniu kogo bardziej.
Oprócz świetnych bohaterów jest cudnie zarysowany świat, mnogość wątków i szczęśliwe rozwiązania wszelkich kłopotów.
Choć zakończenie tego tomu jest raczej …. hm. Mam nadzieję, że w kolejnym się wyjaśni i znowu będę szczęśliwa w królestwie Ortanu.

Ach, jak ja ich wszystkich polubiłam. Jedyną trudność mam w ustaleniu kogo bardziej.
Oprócz świetnych bohaterów jest cudnie zarysowany świat, mnogość wątków i szczęśliwe rozwiązania wszelkich kłopotów.
Choć zakończenie tego tomu jest raczej …. hm. Mam nadzieję, że w kolejnym się wyjaśni i znowu będę szczęśliwa w królestwie Ortanu.

Książka dziwna i to dziwnością urzekającą i przyciągającą.

Fascynujący świat, mnogość wątków i to co lubię w humorystycznym fantasy – każdy problem ma swój happy end.

W tym tomie nasze dziewczyny idą na smoka, król duma jak pokonać Komisję, Cantor w piątki ma ciekawe sny, a jego smarkata książęca wysokość Mafiej wykorzystuje lustra do celów … edukacyjnych.

Książka dziwna i to dziwnością urzekającą i przyciągającą.

Fascynujący świat, mnogość wątków i to co lubię w humorystycznym fantasy – każdy problem ma swój happy end.

W tym tomie nasze dziewczyny idą na smoka, król duma jak pokonać Komisję, Cantor w piątki ma ciekawe sny, a jego smarkata książęca wysokość Mafiej wykorzystuje lustra do celów … edukacyjnych.

Interesujące doświadczenie.

Fabuły to tu jakoś specjalnie nie ma, to raczej wprowadzenie do świata królestwa Ortanu. Ot, przekroczenie granicy razem z Olgą.

A naprawdę bardzo mi się spodobało.

Dobrze zbudowany, ciekawy świat, bohaterowie do których przywiązałam się błyskawicznie. Z jednej strony zabawne i lekkie, z drugiej nie brakuje też trochę drastycznych scen, ale jednak uzasadnionych fabułą i pasujących.Trochę przewidywalne, wiadomo że każdy problem uda się bohaterom rozwiązać pozytywnie – ale przecież o to chodzi w humorystycznym fantasy, nieprawdaż?

Interesujące doświadczenie.

Fabuły to tu jakoś specjalnie nie ma, to raczej wprowadzenie do świata królestwa Ortanu. Ot, przekroczenie granicy razem z Olgą.

A naprawdę bardzo mi się spodobało.

Dobrze zbudowany, ciekawy świat, bohaterowie do których przywiązałam się błyskawicznie. Z jednej strony zabawne i lekkie, z drugiej nie brakuje też trochę drastycznych scen, ale...