Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zanim czytanie stało się moją pasją nigdy nie myślałem, że przeczytanie 1227 stron sprawi mi ogromną przyjemność. Być może do pewnych tytułów człowiek musi dojrzeć, poznać świat i zebrać doświadczenie, aby podjąć się takiej lektury, ale ze zrozumieniem. Ze swojej perspektywy uważam, że nie jest to książka popularna, do której się siada z zamiarem przeczytania jednym tchem, być może przez jeden weekend. To książka, którą czyta się rozdział po rozdziale analizując wątki i postacie, żeby zrozumieć całość. O ile nie zachęcały mnie czasy napoleońskie na lekcjach historii tak powieść Dumasa pochłonęła mnie z wielkim zaangażowaniem. Po tak trudnych doświadczeniach tylko najsilniejsi potrafią się podnieść i zemścić się na tych, którzy podłości fałszywego oskarżenia się podjęli myśląc, że zemsta nie wróci. Ogromna ilość stron, ale całość pełna dobrego tła, charakterystycznych postaci, wciągającej fabuły i wspaniałej kreacji hrabiego Monte Christo.

Zanim czytanie stało się moją pasją nigdy nie myślałem, że przeczytanie 1227 stron sprawi mi ogromną przyjemność. Być może do pewnych tytułów człowiek musi dojrzeć, poznać świat i zebrać doświadczenie, aby podjąć się takiej lektury, ale ze zrozumieniem. Ze swojej perspektywy uważam, że nie jest to książka popularna, do której się siada z zamiarem przeczytania jednym tchem,...

Nie wiem czy moja niska ocena tej książki wynika z braku zrozumienia całości czy bardziej z braku zrozumienia kilku metafor i środowiska, w którym żył autor. Długo się z nią męczyłem, wracając chyba setki razy, bo ciężko było mi czytać jednym ciągiem bez przerwy. A może po prostu jestem zbyt młody, żeby to zrozumieć. Na pamiątkę zostawiłem sobie tylko to:
„– To wódka? – słabym głosem zapytała Małgorzata.(...)
– Na litość boską, królowo – zachrypiał – czy ośmieliłbym się nalać damie wódki? To czysty spirytus"

Nie wiem czy moja niska ocena tej książki wynika z braku zrozumienia całości czy bardziej z braku zrozumienia kilku metafor i środowiska, w którym żył autor. Długo się z nią męczyłem, wracając chyba setki razy, bo ciężko było mi czytać jednym ciągiem bez przerwy. A może po prostu jestem zbyt młody, żeby to zrozumieć. Na pamiątkę zostawiłem sobie tylko to:
„– To wódka? –...

Piękna historia idealna dla młodzieży. Stawia czytelnika przed światem w którym trzeba dokonywać życiowych wyborów. Opowieść o miłości, uczuciach i szybkim dorastaniu. Tytuł nic mi nie mówił, ale zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Nie zmarnujesz ani minuty.

Piękna historia idealna dla młodzieży. Stawia czytelnika przed światem w którym trzeba dokonywać życiowych wyborów. Opowieść o miłości, uczuciach i szybkim dorastaniu. Tytuł nic mi nie mówił, ale zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Nie zmarnujesz ani minuty.

Tej książki oczekiwałem po zakończeniu serii o Myronie. Liczyłem, że Coben stworzy główną postać właśnie w oparciu o niesamowitą osobę Windsora Horne Lockwood III. Od samego początku jeszcze z wspólnych akcji z Bolitarem podobał mi się cynizm, odwaga i niepozorny styl WIN-a. Jeżeli ktoś jest fanem postaci WIN-a nie oderwie się od czytania na pewno. Mów mi WIN to świetnie prowadzona fabuła z zupełnie niespodziewanym zakończeniem. Każdy ma tajemnice i coś do ukrycia, i jeżeli może ochronić dobre imię rodziny to zrobi wszystko razem ze złamaniem prawa i utratą części swojego majątku.

Tej książki oczekiwałem po zakończeniu serii o Myronie. Liczyłem, że Coben stworzy główną postać właśnie w oparciu o niesamowitą osobę Windsora Horne Lockwood III. Od samego początku jeszcze z wspólnych akcji z Bolitarem podobał mi się cynizm, odwaga i niepozorny styl WIN-a. Jeżeli ktoś jest fanem postaci WIN-a nie oderwie się od czytania na pewno. Mów mi WIN to świetnie...

Kupiłem kiedyś na własność z Biedry za 9,99zł uznając, że tyle kasy nie powinno być stratą. Nie miałem nic pod ręką z biblioteki miejskiej, więc sięgnąłem po książkę z mojej biblioteczki.
Nie będę oceniał autorów pojedynczo, bo nie mam punktu odniesienia (nie przeczytałem książek żadnego z autorów Balladyny). Albo nie lubię krótkiej formy (raczej nie, bo wiele takich przerobiłem od Kinga), albo ten tom był po prostu słaby i niskich lotów, podobnie oceniłem tomiki Twarzą w twarz i Aż śmierć nas rozłączy (ten pod redakcją samego Cobena, którego książki lubię). Na dzień dzisiejszy 4 gwiazdki za teksty pisane, jakby przez dzieci w podstawówce dla pani z polskiego. Może jak przeczytam coś dłuższego od autorów Balladyny to zrozumiem ich kunszt i sposób pisania, ale na teraz nie sięgnę po takie książki, bo jest jeszcze mnóstwo takich, których nie skończę czytać do emerytury.

Kupiłem kiedyś na własność z Biedry za 9,99zł uznając, że tyle kasy nie powinno być stratą. Nie miałem nic pod ręką z biblioteki miejskiej, więc sięgnąłem po książkę z mojej biblioteczki.
Nie będę oceniał autorów pojedynczo, bo nie mam punktu odniesienia (nie przeczytałem książek żadnego z autorów Balladyny). Albo nie lubię krótkiej formy (raczej nie, bo wiele takich...

Przed sięgnięciem po książkę przeczytałem wiele recenzji, bo od Nesbo miałem za sobą tylko serię Harry Hole. Opinie były różne, ale przeważały te na niekorzyść autora. Tym razem jednak poszedłem pod prąd i sięgnąłem po Królestwo. Porównując powieść do serii o Harrym nie mam żadnych wątpliwości, że styl Jo jest niepowtarzalny i za każdym razem niesamowicie dopracowany. Czytając Królestwo w każdym momencie przenosiłem się do Os i byłem naocznym świadkiem wszystkich wydarzeń. Czasem nawet poczułem dreszcz zbrodni czy usłyszałem skrzeczenie górskich ptaków a to nie zdarza mi się wcale w przypadku polskich autorów, dlatego sięgam po skandynawskie powieści, jeżeli chodzi o kryminały. Nie zawiodłem się ani jedną stroną i całkowicie nie przewidziałem zakończenia, choć ekscytująca końcówka sugerowała tylko jedną opcję.

Przed sięgnięciem po książkę przeczytałem wiele recenzji, bo od Nesbo miałem za sobą tylko serię Harry Hole. Opinie były różne, ale przeważały te na niekorzyść autora. Tym razem jednak poszedłem pod prąd i sięgnąłem po Królestwo. Porównując powieść do serii o Harrym nie mam żadnych wątpliwości, że styl Jo jest niepowtarzalny i za każdym razem niesamowicie dopracowany....

Piłkarze odchodzą, mężczyźni zostają to typowa dla piłkarskiego świata opowieść o drodze do sławy i pieniędzy małego chłopaka, który zapragnął zostać wielkim piłkarzem. Zbiór wspomnień i przeżyć jednej z legend czeskiej piłki, ale też znanej postaci z włoskich boisk, którą jest Pavel Nedved. Lektura obowiązkowa dla kibiców Juve, ale też dla chłopców, którzy podobnie jak Czech marzą o byciu piłkarskim bogiem. Piłkarz opowiada ile trzeba włożyć sił i poświęcenia, aby dostać się na sam szczyt piłkarskiego życia. Trzeba trenować nawet po treningu, żeby być gotowym na największe wyzwania i osiągać największe sukcesy.

Piłkarze odchodzą, mężczyźni zostają to typowa dla piłkarskiego świata opowieść o drodze do sławy i pieniędzy małego chłopaka, który zapragnął zostać wielkim piłkarzem. Zbiór wspomnień i przeżyć jednej z legend czeskiej piłki, ale też znanej postaci z włoskich boisk, którą jest Pavel Nedved. Lektura obowiązkowa dla kibiców Juve, ale też dla chłopców, którzy podobnie jak...

Na ponad siedmiuset stronach poznajemy całe Calcio od podszewki. Wracamy do genezy piłki we Włoszech zaimplementowanej im prawdopodobnie przez Anglików, ale Włosi mają zupełnie inne zdanie na ten temat. Poznajemy bohaterów, najbardziej utytułowane kluby i mroczne strony włoskiej piłki. Od przekupnych piłkarzy, sędziów, mafii i najbardziej zagorzałych fanów aż do tragedii, w, których ginęli nie tylko piłkarze, ale też kibice. Kto jeszcze nie zna terminów calcio, catenaccio, Superga, odgarbienie, calciopoli, totonero i Heysel a jest fanem włoskiej piłki powinien bez dwóch zdań sięgnąć po tą „encyklopedię” włoskiej piłki. Książka ma kilka niedoróbek jak fotografia z podpisem James Richardson Spensley w bramce Genoi 1989 rok (lata życia 1867-1915) czy ciemnoskóry Juan Sebastian Veron, który moim zdaniem nie jest ciemnoskóry. Czasami jest chaotyczna i bardzo duża ilość przypisów niekiedy odrywa od czytania, bo trzeba wracać na tyły książki celem wyjaśnienia owego przypisu. Można przyznać, że brakuje jeszcze kilku ważnych rzeczy, ale taka książka musiałaby mieć z tysiąc albo dwa tysiące stron.

Na ponad siedmiuset stronach poznajemy całe Calcio od podszewki. Wracamy do genezy piłki we Włoszech zaimplementowanej im prawdopodobnie przez Anglików, ale Włosi mają zupełnie inne zdanie na ten temat. Poznajemy bohaterów, najbardziej utytułowane kluby i mroczne strony włoskiej piłki. Od przekupnych piłkarzy, sędziów, mafii i najbardziej zagorzałych fanów aż do tragedii,...

Pomysł na powstanie książki składającej się z odpowiedzi gwiazdy na pytania internautów to coś nietuzinkowego. Kupiłem, jako fan Alexa i faktycznie poza utartymi frazesami w mojej opinii wyszło niestety słabo. Alex nie ujawnił najważniejszych sekretów i zakulisowych wydarzeń i można odnieść wrażenie, że nawet na przedstawione w książce pytania odpowiadał wymijająco lub z bardzo dużym dystansem. Z udzielonych odpowiedzi można wyczuć nostalgię i rozczarowanie, które musiał przeżyć odchodząc z Juve klubu, którego jest żyjącą legendą i ja się z tym zgadzam. Del Piero nie otrzymał pożegnania godnego największego mistrza tego zespołu, ale dlaczego tak się stało i jakie były szczegóły nie dowiemy się prawdopodobnie nigdy. Nie jest to bezpardonowa i szczera „biografia” a sam Alex udziela odpowiedzi takich, po których nie spali za sobą kolejnych mostów i nie zrazi do siebie nikogo. To wszystko wynika zapewne ze skromności Alexa i tego, że nigdy nie żalił się publicznie z problemów dotyczących jego i klubu. Człowiek legenda Juve i Italii, ale sporo brakowało w książce tych najbardziej tajemniczych faktów.

Pomysł na powstanie książki składającej się z odpowiedzi gwiazdy na pytania internautów to coś nietuzinkowego. Kupiłem, jako fan Alexa i faktycznie poza utartymi frazesami w mojej opinii wyszło niestety słabo. Alex nie ujawnił najważniejszych sekretów i zakulisowych wydarzeń i można odnieść wrażenie, że nawet na przedstawione w książce pytania odpowiadał wymijająco lub z...

Niesamowite zwieńczenie serii o detektywie Kermicie Hodgesie. I znów King wykazał się niesamowitym kunsztem. Brad po ataku Holly Gigbney odkrył po latach niesamowite umiejętności i dzięki kieszonkowej grze Zappit dostał szansę na zemstę na uczestnikach koncertu w którym próba dokonania zamachu została powstrzymana przez ekipę Hodgesa. I jak przystało na emerytowanego detektywa Billa Kermita Hodgesa nastąpił tytułowy Koniec Warty. Polecam.

Niesamowite zwieńczenie serii o detektywie Kermicie Hodgesie. I znów King wykazał się niesamowitym kunsztem. Brad po ataku Holly Gigbney odkrył po latach niesamowite umiejętności i dzięki kieszonkowej grze Zappit dostał szansę na zemstę na uczestnikach koncertu w którym próba dokonania zamachu została powstrzymana przez ekipę Hodgesa. I jak przystało na emerytowanego...

Druga część już mniej zabawna, ale nadal charakterystyczna dla twórczości Kinga. Stary Bill Hodges powraca w kolejnej części o zupełnie innej fabule, ale z bohaterami związanymi z tragedią w City Center. Napad na sławnego pisarza i kradzież niepublikowanych losów bohatera jego najgłośniejszych książek zaczyna zbierać żniwo dopiero po latach, gdy na wolność wychodzi złodziej i zabójca autora skazany za zupełnie inne przestępstwo. Niesamowita historia wciągająca od początku do końca, gdzie detektyw Bill ze swoją grupą śledczą znów ratują kogoś przed tragedią. Polecam.

Druga część już mniej zabawna, ale nadal charakterystyczna dla twórczości Kinga. Stary Bill Hodges powraca w kolejnej części o zupełnie innej fabule, ale z bohaterami związanymi z tragedią w City Center. Napad na sławnego pisarza i kradzież niepublikowanych losów bohatera jego najgłośniejszych książek zaczyna zbierać żniwo dopiero po latach, gdy na wolność wychodzi złodziej...

Cała seria o emerytowanym detektywie Hodgesie już w komplecie. Przyszedł w końcu czas na przeczytanie Pana Mercedesa. Nie zawiodłem się już podczas czytania pierwszego tomu. Nietuzinkowe jak zawsze u Kinga postacie. Napisana z humorem, ale też z dbałością o szczegóły i nitka po nitce rozwijającej się fabule. Wciąga, że trudno się oderwać. Bez dwóch zdań uważam, że najpoczytniejsi autorzy naszego rynku powinni się uczyć od Stephena Kinga.

Cała seria o emerytowanym detektywie Hodgesie już w komplecie. Przyszedł w końcu czas na przeczytanie Pana Mercedesa. Nie zawiodłem się już podczas czytania pierwszego tomu. Nietuzinkowe jak zawsze u Kinga postacie. Napisana z humorem, ale też z dbałością o szczegóły i nitka po nitce rozwijającej się fabule. Wciąga, że trudno się oderwać. Bez dwóch zdań uważam, że...

Dostałem na prezent dwa lata temu. Wtedy nie znałem autorki, ale okładka i tekst były zachęcające. Leżała na półce, bo nie miała szans z książkami, które akurat czytałem. Po przeczytaniu książki Paprocany przypomniałem sobie, że mam inną książkę tej autorki i dla lepszego zapoznania się z jej twórczością a raczej dla zrozumienia jej przekazu sięgnąłem po tytuł Podejrzany. Ostry seks, ostry język, ostra jazda wołają z okładki. Trudno się nie zgodzić, bo tak było. Fabuła trochę pokręcona, ale postacie charakterystyczne dla autorki w porównaniu do Paprocan. Fabuła o trudnych przeżyciach z przeszłości, ale głównie takiej realnej, która otacza przeciętnego zjadacza chleba. Świat zbirów pełen seksu może i taki jest, ale bycie dumnym z tego, że ma się męża i po cichu wraca się do biologicznego ojca dziecka i wyprawia się z nim cuda w łóżku z moralnego punktu widzenia nie jest dobrą nauką. Wnioski musi wyciągnąć każdy sam. To tylko książka przecież i w niej wszystko może się zdarzyć. Być może lepsze jest takie życie niż bycie z kimś, kogo się nie kocha, choć zapewnia dach nad głową i dostanie życie? Na ten temat mogą się wypowiadać tylko osoby, które przeżyły taką sytuację, ale książkę mogą przeczytać też osoby, które kiedyś się znajdą w podobnej sytuacji. Czy znajdą w niej rozwiązanie, aby postąpić odpowiednio, kiedy taka sytuacja nastąpi? Życiowe dylematy to kwestia indywidualnego rozumowania, ale są osoby, które lubią naśladować zachowania i życie osób swoich idoli. Chcę tak, bo jakaś aktorka tak robi i jest popularna. Kupię ten szampon, bo jakiś piłkarz go używa. Czy nasze życie musi być powielaniem schematu czyjegoś stylu i życia? Pewnie nie, bo każdy ma inne cechy charakteru i wyglądu i jeden scenariusz praktycznie nigdy nie będzie pasował do różnych bohaterów. Czy każda para naśladująca zachowania z Greya, książek Blanki Lipińskiej czy Pauliny Świst osiągnie to samo w swoim życiu? Pewnie nie, ale autorzy tych książek zachęcają, aby próbować niestandardowych działań, bo im się udało to może uda się ich czytelnikom. Gdyby ktoś chciał książkę Podejrzany mogę się wymienić za inny tytuł.

Dostałem na prezent dwa lata temu. Wtedy nie znałem autorki, ale okładka i tekst były zachęcające. Leżała na półce, bo nie miała szans z książkami, które akurat czytałem. Po przeczytaniu książki Paprocany przypomniałem sobie, że mam inną książkę tej autorki i dla lepszego zapoznania się z jej twórczością a raczej dla zrozumienia jej przekazu sięgnąłem po tytuł Podejrzany....

Kolejne wielkie dzieło Kinga. W dość specyficzny sposób przenosi nas w czasie do zabójstwa prezydenta Kennedy'ego przez kuchnię znajomego sprzedającego tanie burgery. Powroty bohatera do przeszłości aby zmienić swoją przyszłość, planowanie uniknięcia zamordowania prezydenta.
Przeczytanie tej książki uważam za mile spędzone czas. Polecam.

Kolejne wielkie dzieło Kinga. W dość specyficzny sposób przenosi nas w czasie do zabójstwa prezydenta Kennedy'ego przez kuchnię znajomego sprzedającego tanie burgery. Powroty bohatera do przeszłości aby zmienić swoją przyszłość, planowanie uniknięcia zamordowania prezydenta.
Przeczytanie tej książki uważam za mile spędzone czas. Polecam.

Ta książka idealnie wpisuje się w kanon książek mistrza. Pokazuje jak tragedie pojawiające się w życiu potrafią zmieniać ludzi, dodawać niezwykłych umiejętności. Napisane tak rzeczywiście, że zamykam oczy i jestem w pałacu i podziwiam dzieła ręki mistrza.

Ta książka idealnie wpisuje się w kanon książek mistrza. Pokazuje jak tragedie pojawiające się w życiu potrafią zmieniać ludzi, dodawać niezwykłych umiejętności. Napisane tak rzeczywiście, że zamykam oczy i jestem w pałacu i podziwiam dzieła ręki mistrza.

Autor przez całą książkę zwodził czytelnika za nos, co do tego, kto jest kasztanowym ludzikiem. I niestety ja również dałem się złapać, bo nie potrafiłem definitywnie obstawić sprawcy tylu makabrycznych zbrodni. Kluczowe okazało się pochodzenie kasztanów, którymi niezbyt się ktoś interesował przez całe śledztwo. Trochę zbyt dużo postaci i niepotrzebnych wątków, co zwiększa grubość książki niepotrzebnie. Lubię kryminały skandynawskie. Temu bardzo daleko do tych najwybitniejszych jak cała seria Millennium, Kobieta w klatce, Zabójcy Bażantów czy Wybawienie. Z uwagi na to, że autor jest debiutantem oczekuję kolejnej, jeszcze lepszej książki, która da mu jeszcze wyższą ocenę. Potencjał jest.

Autor przez całą książkę zwodził czytelnika za nos, co do tego, kto jest kasztanowym ludzikiem. I niestety ja również dałem się złapać, bo nie potrafiłem definitywnie obstawić sprawcy tylu makabrycznych zbrodni. Kluczowe okazało się pochodzenie kasztanów, którymi niezbyt się ktoś interesował przez całe śledztwo. Trochę zbyt dużo postaci i niepotrzebnych wątków, co zwiększa...