Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po książkę sięgnęłam w związku ze swoim zainteresowaniem savoir vivre, szukając ciekawych esejów na temat dizajnu, sztuki etc..
Uważam, że temat pdjęty przez autora jest ważny i należy o nim mówić w dobie Pepco, Zary i Ikei, kiedy młodzież na ulicach to chodzące klony, pozbawione fantazji i orginalnosci, kiedy większość nawet drogich domów wychodzących spod "deski kreślarskiej" architektów jest do siebie tak łudząco podobnych (piszę tu o większości, a nie o wspaniałych wyjątkach). Tak, piękna musimy się uczyć na nowo starając się stawić czoła głównemu trendowi spod znaku "więcej", "szybciej". Tak, też myślę, że w cale nie trzeba być milionerem, żeby doceniać i celebrować piękno i dobre formy. Czasami wystarczy sama świadomość istnienia tych produktów, które choć mogą być poza naszym zasięgiem finansowym, mogą nas inspirować do szukania i działania w sposób ciekawszy, bardziej rozbudowany i staranny i świadomy.

Spodziewałam się głębszej treści, gruntownej analizy stanu dzisiejszej np. masowej produkcji, warunków pracy czy konsupmcjonizmu. Autor prześłizguje się przez te tematy serwując w zdecydowanej większości opis wysokiej jakości przedmiotów. Przywołuje mało wysublimowane źródła jak J. N. Haraari (którego lubię i czytam, ale który nie jest dla mnie high-endowym myślicielem, a raczej myślicielem-celebrytą). Przeszkdza mi również dość potoczny styl. W książce o rzeczach wysokiej jakości szukałabym wysublimowanego języka, który wychodzi ponad blogi, vlogi i Instagram.

Po książkę sięgnęłam w związku ze swoim zainteresowaniem savoir vivre, szukając ciekawych esejów na temat dizajnu, sztuki etc..
Uważam, że temat pdjęty przez autora jest ważny i należy o nim mówić w dobie Pepco, Zary i Ikei, kiedy młodzież na ulicach to chodzące klony, pozbawione fantazji i orginalnosci, kiedy większość nawet drogich domów wychodzących spod "deski...

jejku, kto wpadł na pomysł tłumaczenia na język polski tak kultowego imienia jak Cruella!! W tym tłumaczeniu to Tortuella! Poza tym przetłumaczono nazwiska głównym bohaterom!!!! To rodzina Pana i Pani Poczciwińskich - masakra! i tak dalej i tak dalej! Az dziw bierze, że nie przetłumaczono nazw miast i zamiast Londynu mielibyśmy - hmmm Warszawę?

jejku, kto wpadł na pomysł tłumaczenia na język polski tak kultowego imienia jak Cruella!! W tym tłumaczeniu to Tortuella! Poza tym przetłumaczono nazwiska głównym bohaterom!!!! To rodzina Pana i Pani Poczciwińskich - masakra! i tak dalej i tak dalej! Az dziw bierze, że nie przetłumaczono nazw miast i zamiast Londynu mielibyśmy - hmmm Warszawę?

Forma książki jak dla trzylatka. Zdania pojedynczo złożone trywialne. Poruszane tematy przedstawione w sposób banalny i do tego ten tytuł jak z tandetnego poradnika. Tekst cały czas nawiązuje do tego, że w życiu jest się szczęśliwym lub nie, jakby to było najważniejsze. 128 stron z pięciolatką przeczytaliśmy w jeden wieczór. Nie uważam, żeby poruszane tematy były za trudne czy wymagały jakiegoś specjalnego komentarza. Dzieci podchodzą do śmierci i straty bardziej prostolinijnie i to jest piękne. 3 gwiazdki daję za formę, bo książka powinna rozwijać na wielu poziomach, a nie traktować czytelnika jak „głąba”.

Forma książki jak dla trzylatka. Zdania pojedynczo złożone trywialne. Poruszane tematy przedstawione w sposób banalny i do tego ten tytuł jak z tandetnego poradnika. Tekst cały czas nawiązuje do tego, że w życiu jest się szczęśliwym lub nie, jakby to było najważniejsze. 128 stron z pięciolatką przeczytaliśmy w jeden wieczór. Nie uważam, żeby poruszane tematy były za trudne...