Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsza moja książka Holly Black nie licząc Magisterium i od razu się w niej zakochałam. Powieść jest niezwykła, wciągająca, dramatyczna, a zakończenie intrygujące. Natychmiast pragnie się chwycić kolejną część do ręki i czytać dalsze dzieje Jude oraz Cardana. Zaczyna się leniwie, poznajemy świat, do którego została wciągnięta główna bohaterka wraz z siostrami, dowiadujemy się na jakich zasadach działa, przeżywamy cierpienia jakie doświadcza ludzka dziewczyna żyjąc w nim, smakujemy jego piękności ale i zarazem wiążącej się z tym okrucieństwem. Osobiście uważam, że najmocniejszym aspektem są bohaterowie. Bardzo ciekawe osobowości, każda postać jest inna, ich cechy są dobitnie uwydatnione. Sama przemiana Jude z ciepłej kluchy do bezwzględnej wręcz morderczyni napisana jest niesamowicie. Jej relacje z tytułowym okrutnym księciem również wyglądają ciekawie. Jeśli miałabym wybrać coś co najmniej mi podeszło do gustu byłby to związek głównej bohaterki z jej przybranym ojcem, chociaż samą postać Madoka uważam za wspaniale wykreowaną. Polecam gorąco i serdecznie wszystkim, którzy chcą się zanurzyć w piękny ale i okrutny świat intryg, poznać ciekawie wykreowanych bohaterów oraz rozmyślać nad ich postępowaniem.

Pierwsza moja książka Holly Black nie licząc Magisterium i od razu się w niej zakochałam. Powieść jest niezwykła, wciągająca, dramatyczna, a zakończenie intrygujące. Natychmiast pragnie się chwycić kolejną część do ręki i czytać dalsze dzieje Jude oraz Cardana. Zaczyna się leniwie, poznajemy świat, do którego została wciągnięta główna bohaterka wraz z siostrami, dowiadujemy...

Rodzinę dziewiętnastoletniej Feyry spotkał nieszczęśliwy los. Stracili cały majątek, musieli wyprowadzić się z ogromnej rezydencji do małej chatki, w której ledwo się mieścili, nie mieli co jeść w zimowe dni, a prowadzone wcześniej nowobogackie i beztroskie życie nie pomagało przystosować się do nowych warunków. Główna bohaterka zostaje zmuszona do łowów w dzikich lasach aby móc włożyć coś do garnka i uchronić przed śmiercią głodową swoje siostry oraz ojca. Niestety pech chciał, iż podczas jednego z nich zabiła wilczura, a konsekwencje jakie się z tym czynem wiązały nie były wcale przyjemne.


Jest to moja pierwsza pozycja od Sarah J. Mass, którą przeczytałam. Zaczyna się dość spokojnie, a przez pierwsze 200 stron ledwo przebrnęłam. Potem na szczęście akcja zaczyna się rozwijać, chociaż najbardziej dynamiczną częścią książki i tak jest dopiero jej końcówka. Dość mocno przeszkadzały mi relacje Feyry z rodziną. Według mnie były mocno nienaturalne i mdłe. Na plus muszę jednak przyznać iż stosunek z Tamlinem wyszedł znacznie lepiej, a moment przejścia od nienawiści do miłości jest bardzo fajnie rozłożony. Nie dzieje się to z rozdziału na rozdział tylko po dłuższym czasie. O wiele bardziej jednak od tej dwójki przypadł mi do gustu bohater drugoplanowy - Lucien. Dodawał humoru powieści dzięki czemu nudne i rozległe wywody Feyry stawały się trochę bardziej do zniesienia. Nawet nie wiem ile razy je pomijałam. Najciekawszą jednak postacią jest Rhysand. Dopiero przy nim czujemy, że coś się dzieje, a kartki same idą do przodu. Szkoda tylko, iż postać ta pojawia się praktycznie na samym końcu powieści. Fabuła jest dość prosta i nie ma żadnych większych plot twistów co działa na niekorzyść. Większość rzeczy zwyczajnie dało się domyślić. Pomijając jednak te kilka minusów oraz jeśli tylko przebrniemy pierwsze 200 stron, książkę zaczyna czytać się coraz lepiej, robi się przyjemna. Oceniam ją na dobrą, ponieważ nie jest ani zła ani też specjalnie zaskakująca. Myślę, że można ją polecić gdy chcemy coś niewymagającego, a miłego do poczytania.

Rodzinę dziewiętnastoletniej Feyry spotkał nieszczęśliwy los. Stracili cały majątek, musieli wyprowadzić się z ogromnej rezydencji do małej chatki, w której ledwo się mieścili, nie mieli co jeść w zimowe dni, a prowadzone wcześniej nowobogackie i beztroskie życie nie pomagało przystosować się do nowych warunków. Główna bohaterka zostaje zmuszona do łowów w dzikich lasach...