Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobra i ważna książka. Problematyka, o której wielu z nas nie nauczono mówić.
Dorośli nie dopuszczają do siebie myśli, że kilkuletnie dziecko może nie chcieć żyć, dzieci, które nie rozumieją, że można i trzeba szukać pomocy. Wstrząsająca i potrzebna.

Dobra i ważna książka. Problematyka, o której wielu z nas nie nauczono mówić.
Dorośli nie dopuszczają do siebie myśli, że kilkuletnie dziecko może nie chcieć żyć, dzieci, które nie rozumieją, że można i trzeba szukać pomocy. Wstrząsająca i potrzebna.

Prosta. To słowo najlepiej oddaje charakter książki.
Czyta się szybko i przyjemnie, nie ma tu zbyt dużo drastycznych fragmentów.

Powolne życie mieszkańców szarego Pomruku przeplata nagła fala niepokojących wydarzeń, zbiegów okoliczności i wietrzenia brudów z przeszłości. Język jest swojski, sporo tu popularnych wtrąceń w stylu "rzuć wszystko i wyjedź w Bieszczady", trochę czarnego humoru i sporo wulgaryzmów.

Rozwiązania można domyśleć się wcześniej ale mi osobiście nie ujęło to chęci dokończenia książki. Finał nie jest ani mocno naciągany ani nazbyt wydumany. Bohaterowie są "jacyś" każdy pełni choć małą rolę w tej kilkudniowej historii,bo tak, książka to taki fragment 9 dni z życia małej wsi. O bohaterach wiemy tyle ile trzeba - ogólniki, 2-3 zdania o przeszłości, idealnie biorąc pod uwagę długość książki i idealnie by do nikogo się nie przywiązywać, po prostu ich poznać i ustawić w szeregu.

Polecam jak ktoś ma ochotę na coś lekkiego i niezobowiązującego.

Prosta. To słowo najlepiej oddaje charakter książki.
Czyta się szybko i przyjemnie, nie ma tu zbyt dużo drastycznych fragmentów.

Powolne życie mieszkańców szarego Pomruku przeplata nagła fala niepokojących wydarzeń, zbiegów okoliczności i wietrzenia brudów z przeszłości. Język jest swojski, sporo tu popularnych wtrąceń w stylu "rzuć wszystko i wyjedź w Bieszczady",...

Niewątpliwie ciekawa i ważna książką.

Co tu uderza to przede wszystkim duży spokój i lekkość w opowiadaniu o swojej pracy. Wyczuwa się dużo szacunku do ludzkiego ciała, własnego życia, takiej zwykłej ludzkiej przyzwoitości i empatii, których brakuje w obecnych czasach.

Książka jest podzielona na rozdziały, które stopniowo prowadzą nas przez nie tyle to jak umiera człowiek,a to jak wygląda jego ostatnia droga i jak należy prawidłowo przygotować ciało do pogrzebu.

Niejednokrotnie pojawiają się opisy jak wygląda ciało po x czasie od śmierci czy po konkretnym rodzaju zgonu. Jak zachodzi proces gnilny, jak i czym go zatrzymać - ogólnie o wszystkim co ma związek z balsamowaniem i przygotowaniem ciała do pogrzebu jak i pokazania rodzinie.

Czasem ma się wrażenie, że treść się powtarza, że tłumaczone jest to samo niemniej można tu znaleźć bardzo dużo ciekawych i cennych informacji nie tylko od strony medycznej ale i formalnej, o której nie każdy zakład pogrzebowy powie.

Reportaż czyta się szybko, nie męczy, wciąga.

Niewątpliwie ciekawa i ważna książką.

Co tu uderza to przede wszystkim duży spokój i lekkość w opowiadaniu o swojej pracy. Wyczuwa się dużo szacunku do ludzkiego ciała, własnego życia, takiej zwykłej ludzkiej przyzwoitości i empatii, których brakuje w obecnych czasach.

Książka jest podzielona na rozdziały, które stopniowo prowadzą nas przez nie tyle to jak umiera...