Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie powiem że łatwo mi było czytać tę książkę. Nie powiem również żebym była nią zachwycona... . Mojego serca też nie podbiła, ale ile emocji wzbudziła...?

Wściekłość, szok i niechęć do tytułowego bohatera... .Dla mnie sadysty, który czerpie erotyczną przyjemność ze sprawiania bólu drugiej osobie. Kontrolera uwielbiającego mieć ostatnie słowo. Czy gdyby nie był taki przystojny i tak obrzydliwie bogaty nadal wzbudzałby taki zachwyt?

Ile razy ją odkładałam? Sama nie wiem....

Postanowiłam jednak że książkę przeczytam ponieważ lubię kończyć to co zaczynam. Do 450 strony zastanawiałam się po co ja ją w ogóle czytam? Po co marnuje czas? Dlaczego wzbudza we mnie tak negatywne emocje? Czy ze mną wszystko jest ok? Skoro większość czytelniczek ją uwielbia.

Moje nastawienie zmieniło się po 450-tej stronie gdy zobaczyłam zagubionego faceta, który mógłby być idealny GDYBY nie te jego upodobania... Właśnie GDYBY... I nie chodzi mi tutaj o brak akceptacji społecznej, bo to jest w tym przypadku najmniej ważne. Chodzi raczej o to że większość z nas-kobiet- potrafi z wielu ważnych rzeczy zrezygnować gdy kocha. Czy mężczyźni potrafią to samo? Nie wiem ... i na razie się nie dowiem ponieważ muszę chwilę od Grey'a odpocząć.

Tylko czy z tego można zrezygnować, być szczęśliwym i żyć w zgodzie z samym sobą...

Nie powiem że łatwo mi było czytać tę książkę. Nie powiem również żebym była nią zachwycona... . Mojego serca też nie podbiła, ale ile emocji wzbudziła...?

Wściekłość, szok i niechęć do tytułowego bohatera... .Dla mnie sadysty, który czerpie erotyczną przyjemność ze sprawiania bólu drugiej osobie. Kontrolera uwielbiającego mieć ostatnie słowo. Czy gdyby nie był taki...

Larsson po raz kolejny porusza bardzo poważny problem o zasięgu ogólnoświatowym. Poszczególne elementy tej historii można odnaleźć w życiu rzeczywistym i odnieść do każdego kraju na Ziemi. Książka bardzo mi się podobała ale wbrew ogólnie panującej opinii czytało mi się ją trochę gorzej niż pierwszą część.

Larsson po raz kolejny porusza bardzo poważny problem o zasięgu ogólnoświatowym. Poszczególne elementy tej historii można odnaleźć w życiu rzeczywistym i odnieść do każdego kraju na Ziemi. Książka bardzo mi się podobała ale wbrew ogólnie panującej opinii czytało mi się ją trochę gorzej niż pierwszą część.