Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chociaż lubię Mastertona tym razem lekko mnie rozczarował. Nie wiem czy to ja się starzeję i stąd zmiana gustów, czy faktycznie tym razem autor nie wspiął się na wyżyny swoich możliwości.

Oczywiście jak to u Mastertona jest dość dużo specyficznych opisów - jak sceny opisujące obieranie kości - ale sama fabuła wydaje się lekko przewidywalna, pomimo wplatania wątków związanych z wierzeniami ludowymi.

Chociaż zakończenie mnie rozczarowało, to muszę przyznać, że nie męczyło mnie czytanie - posumować to mogę tak - nie masz co czytać Masteron jest OK, ale jeżeli możesz wybrać coś innego to tak zrób :)

Chociaż lubię Mastertona tym razem lekko mnie rozczarował. Nie wiem czy to ja się starzeję i stąd zmiana gustów, czy faktycznie tym razem autor nie wspiął się na wyżyny swoich możliwości.

Oczywiście jak to u Mastertona jest dość dużo specyficznych opisów - jak sceny opisujące obieranie kości - ale sama fabuła wydaje się lekko przewidywalna, pomimo wplatania wątków...

Polecam książkę o tytule „Złodziejka książek”. To co jest mocno zaskakujące to forma opowowieści, ponieważ narratorem jest Śmierć, która kilkakrotnie spotyka na swojej drodze dziewczynkę – miłośniczkę książek. Akcja ksiażki toczy się w czasach drugiej wojny światowej, która przedstawiona jest z nieco innej perspektywy.
Książka wciąga coraz bardziej z każdą przeczytaną stroną i zdecydowaie jest klasyfikowana w mojej prywatnej biblioteczce jako jedna z lepszych 🙂

Polecam książkę o tytule „Złodziejka książek”. To co jest mocno zaskakujące to forma opowowieści, ponieważ narratorem jest Śmierć, która kilkakrotnie spotyka na swojej drodze dziewczynkę – miłośniczkę książek. Akcja ksiażki toczy się w czasach drugiej wojny światowej, która przedstawiona jest z nieco innej perspektywy.
Książka wciąga coraz bardziej z każdą przeczytaną...

Szukając tej pozycji na półce bibliotecznej kilka razy ją pominęłam, ponieważ szukałam książki o znacznie szerszym grzbiecie - bo przecież jak tak poważny temat jak śmierć można zmieścić w małej książecze, a jednak...

Chociaż to historia w której przeplata się śmierć to tak naprawdę jest to pochwała życia. Życia, które powiniśmy traktować z pokorą i radością. Opowieść ma formę listów pisanych przez małego chlopca do wyjątkowego adresata, a przez ten zabieg jeszcze mocniej trafia do odbiorcy.

Lubie książki, które wywołują emocje - Oskar i Pani Róża to pozycja, która spełniła moje oczekiwania w tym zakresie.

Szukając tej pozycji na półce bibliotecznej kilka razy ją pominęłam, ponieważ szukałam książki o znacznie szerszym grzbiecie - bo przecież jak tak poważny temat jak śmierć można zmieścić w małej książecze, a jednak...

Chociaż to historia w której przeplata się śmierć to tak naprawdę jest to pochwała życia. Życia, które powiniśmy traktować z pokorą i radością. Opowieść ma...