Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc, i poczułeś, jak się czai w dzwięku minut - zło. Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką. Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?".

I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc, i poczułeś, jak się czai w dzwięku minut - zło. Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś r...

Kończy się w tym miejscu opowieść, choć walka toczy się dalej. Nieubłagana sprawiedliwość powoli, lecz nieodwołalnie zbliża karzącą dłoń ku gardłom zbrodniarzy świata. We krwi i męce tworzenia rodzi się polski świat Jutra, zamglony chaosem chwili. Walka trwa. Trzeba przerwać tę opowieść. Opowieść o wspaniałych ideałach BRATERSTWA i SŁUŻBY, o ludziach, którzy potrafią pięknie umierać i PIĘKNIE ŻYĆ

Kończy się w tym miejscu opowieść, choć walka toczy się dalej. Nieubłagana sprawiedliwość powoli, lecz nieodwołalnie zbliża karzącą dłoń ku ...

W miłości wciąż to samo radość i cierpienie/ nawet sam Pan Bóg nie kochał inaczej

W miłości wciąż to samo radość i cierpienie/ nawet sam Pan Bóg nie kochał inaczej

Dwojaka jest - mówił - łączność w małżeństwie. Najpierw łączność ciała i krwi, którą rozrywa śmierć, i tacy małżonkowie nie odnajdą się na drugim świecie. Lecz powinien istnieć między małżonkami węzeł duchowy, bo ten łączy ich nierozerwalnie i w tym, i w przyszłym życiu. Niech więc o to się nie trwożą, czy odnajdą się tam z osobna, czy razem. Jeśli to było małżeństwo ducha, to odnajdą się potem w jednym ciele.

Dwojaka jest - mówił - łączność w małżeństwie. Najpierw łączność ciała i krwi, którą rozrywa śmierć, i tacy małżonkowie nie odnajdą się na d...

Ślady Jego kolan, nóg, łokci i palców odcisnęły się na skale, na którą upadł, i później otaczano je wielką czcią. Teraz już zatraciła się wiara w takie rzeczy; a przecież widziałam nieraz w historycznych widzeniach odciski takie na kamieniu: stóp, kolan lub rąk Patriarchów, Proroków, Jezusa, Najświętszej Panny i niektórych świętych. Skały okazywały się miększe i bardziej wierzące od serc ludzkich, dając w ważnych chwilach świadectwo, że nawet na nich prawda czyni wrażenie.

Ślady Jego kolan, nóg, łokci i palców odcisnęły się na skale, na którą upadł, i później otaczano je wielką czcią. Teraz już zatraciła się wi...

Niemniejszą doniosłość mają te drobne obyczaje, które umilają współżycie ludzi. Do nich należą takie zalety, jak rycerskość w stosunku do słabych, wzgląd na uczucia innych, uprzejmość dla starszych, dbałość o czystość ciała i wygląd zewnętrzny, troska o poprawne wyrażanie się, jednym słowem dobre wychowanie.

Niemniejszą doniosłość mają te drobne obyczaje, które umilają współżycie ludzi. Do nich należą takie zalety, jak rycerskość w stosunku do sł...

Dyscyplina – słowo to miało swego czasu dobrą reputację. Rodzice instynktownie wyczuwali, że dyscyplina jest ich dzieciom potrzebna. Była dla nich czymś dobrym. Uczyła podstaw życia: charakteru, moralności, odpowiedzialności, szacunku. jednak ostatnie jedno, czy dwa pokolenia, daje dyscyplinie klapsy. Eksperci twierdzą, że naprawdę rozsądni rodzice, nie potrzebują zbytnio korzystać z dyscypliny. w zamian, mogą rozmawiać i przekonywać dzieci do współpracy. media bombardują rodziców najnowszymi teoriami dotyczącymi poprawności psychologicznej. Natomiast nasza kultura zawzięcie trzyma się postawy, że takie słowa jak „autorytet”, „ograniczenia” i „kontrola” to staromodne pojęcia, których musimy się pozbyć. Bez względu na modne pojęcia przypisywane dzisiaj rodzicielstwu, rzeczywistość zawsze wygrywa. Dyscyplina nadal ma decydujące znaczenie w wychowywaniu ludzi o dobrych zasadach moralnych. t o nadal jest pełen miłości, trwały podarunek, który otrzymujemy na całe życie. Rodzice nadal instynktownie wyczuwają, że jest on dobry dla ich dzieci.

Dyscyplina – słowo to miało swego czasu dobrą reputację. Rodzice instynktownie wyczuwali, że dyscyplina jest ich dzieciom potrzebna. Była dl...

Nie odtrącaj od siebie miłości, bo nie można jej znajdować bez końca.

Nie odtrącaj od siebie miłości, bo nie można jej znajdować bez końca.

Łaską Bożą oświecona, czułam wyraźnie, że Jezus, zgadzając się teraz na zniesienie czekających Go mąk, ofiarowując siebie samego na zadośćuczynienie Boskiej sprawiedliwości za grzechy świata, Boskość swą niejako ściśle połączył z Najświętszą Trójcą, by z nieskończonej dla nas miłości oddać się za grzechy świata całej grozie i ogromowi smutku i cierpienia, głównie w swym najczystszym i najwrażliwszym człowieczeństwie prawdziwym a niewinnym, by tylko ogniem miłości serca swego człowieczego uzbroić się przeciw czekającym Go trwogom i cierpieniom.

Łaską Bożą oświecona, czułam wyraźnie, że Jezus, zgadzając się teraz na zniesienie czekających Go mąk, ofiarowując siebie samego na zadośćuc...