Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy zaczynałam czytać Pustostany, miałam wrażenie, że są gorsze od Cukrów. Jednak im dalej, tym bardziej to wrażenie znikało. Pustostany są po prostu inne, jednak tak samo komfortowe. Z Cukrów biła autentyczność (niezależnie od tego, czy przedstawione wydarzenia wydarzyły się naprawdę, czy były fikcją), na Pustostany należy patrzeć z przymrużeniem oka. Jest tu więcej absurdu, metafor, nawet odrobina realizmu magicznego. Gdzieś w jakiejś opinii mignęło mi określenie "miejska baśń" - w stu procentach się z nim zgadzam, bo ta powieść to w sumie nic innego jak opis codziennej magii życia w mieście. Muszę też wspomnieć o humorze - niesamowicie do mnie trafił, co rzadko mi się zdarza.

Gdy zaczynałam czytać Pustostany, miałam wrażenie, że są gorsze od Cukrów. Jednak im dalej, tym bardziej to wrażenie znikało. Pustostany są po prostu inne, jednak tak samo komfortowe. Z Cukrów biła autentyczność (niezależnie od tego, czy przedstawione wydarzenia wydarzyły się naprawdę, czy były fikcją), na Pustostany należy patrzeć z przymrużeniem oka. Jest tu więcej...

Czytam ją czwarty raz i nadal kocham ją tak samo. Może jestem zaślepiona sentymentem, a może po prostu jest tak dobra - nie wiem, ale uwielbiam do niej wracać. Magiczna atmosfera, cudowni bohaterowie i porywająca fabuła.

(była tu dłuższa opinia, ale zniknęła. serdecznie podziękowania za usunięcie dla lubimyczytać, nie miałam jej zapisanej nigdzie indziej 🙃 co ciekawe, plusy zostały. dalej wam ta beta strasznie tu miesza.)


---reread 2023
Muszę obniżyć ocenę, bo im starsza jestem, tym więcej widzę tu rzeczy, które są nie w porządku (na przykład mnóstwo mizoginistycznych tekstów). Ale nadal mam ogromny sentyment i przymykam na to oko.

Czytam ją czwarty raz i nadal kocham ją tak samo. Może jestem zaślepiona sentymentem, a może po prostu jest tak dobra - nie wiem, ale uwielbiam do niej wracać. Magiczna atmosfera, cudowni bohaterowie i porywająca fabuła.

(była tu dłuższa opinia, ale zniknęła. serdecznie podziękowania za usunięcie dla lubimyczytać, nie miałam jej zapisanej nigdzie indziej 🙃 co ciekawe,...

Od pierwszych chwil spędzonych w Willi Argo, Jason jest pewien, że nie może być pewny niczego. Razem z siostrą i przyjacielem zamierza zbadać nowy dom - pokój po pokoju - i odkryć wszystkie sekrety jego poprzedniego właściciela. Niezależnie od tego, ile trzeba będzie poświęcić...

Duży dom, trójka dzieci, tajne skrytki, zaszyfrowane wiadomości, klucze, które nigdzie nie pasują...

Brzmi schematycznie? Przewidywalnie? Dziecinnie?

Nic bardziej mylnego.

W chwili, gdy sięgnęłam po tę książkę, moje życie zamieniło się w niesamowitą przygodę. Bohaterów wykreowanych przez pana Baccalaria pokochałam jak prawdziwych ludzi - a może i bardziej. Liczne nawiązania do greckich mitów oraz klasyków światowej literatury rozbudziły we mnie ciekawość i nauczyły wrażliwości, piękne ilustracje wykonane przez Iacopa Bruna rozbudzały moją wyobraźnię, a cudowny język powieści zainspirował mnie, bym sama zajęła się pisaniem.

Moja przygoda z Ulyssesem rozpoczęła się prawie cztery lata temu i będzie trwać jeszcze długo. Nie chcę rozstać się z tą książką.

Od pierwszych chwil spędzonych w Willi Argo, Jason jest pewien, że nie może być pewny niczego. Razem z siostrą i przyjacielem zamierza zbadać nowy dom - pokój po pokoju - i odkryć wszystkie sekrety jego poprzedniego właściciela. Niezależnie od tego, ile trzeba będzie poświęcić...

Duży dom, trójka dzieci, tajne skrytki, zaszyfrowane wiadomości, klucze, które nigdzie nie...

Narnia - cudowna kraina faunów, centaurów i mówiących zwierząt, nie jest już taka, jak kiedyś. Wiele zmieniło od się od czasów, gdy na tronie zasiadały dwie Córki Ewy i dwaj Synowie Adama. Krainę Aslana podbili Telmarowie. Nastąpił kres ery spokoju i dobrobytu. Zwierzęta zamilkły, drzewa usnęły, karły ukryły się w lesie. Zmuszony do ucieczki przez obecnego króla, Kaspian X, prawowity władca Narnii, pragnie przywrócić krainie świetność z dawnych lat. Sam jednak nie da rady...

C.S. Lewis po raz kolejny zaprasza nas do cudownego świata, w którym dobro zawsze da radę zwyciężyć nad złem. Nowi bohaterowie, nowi wrogowie, nowe miejsca, nowe zadania - jednak ten sam niepowtarzalny klimat.

Opowieści z Narnii to coś więcej niż tylko piękna baśń. Pod prostą, ale niebanalną fabułą, autor ukrył wartości, którymi powinniśmy się kierować. To niezwykła, głęboka metafora naszego życia i wszystkiego, co nas otacza, której znaczenie każdy powinien odkrywać po swojemu.

Muszę jednak przyznać - akurat ta część nie jest najlepszą. Akcja jest tu trochę spokojniejsza. Przyznaję - ale z bólem, ogromnym bólem! - że to to jeden z tych naprawdę nielicznych przypadków, kiedy film jest lepszy od książki. Bardzo różni się od swojego papierowego pierwowzoru. Został wzbogacony o wiele scen, a nawet całych wątków. Ale to nie tak, że książka nie jest warta przeczytania, bynajmniej! Po prostu książka i film to w tym przypadku dwie różne sprawy. Tylko czytając możemy poczuć tę niesamowitą atmosferę, tę magię... I dlatego polecam najpierw sięgnąć po książkę.

Narnia - cudowna kraina faunów, centaurów i mówiących zwierząt, nie jest już taka, jak kiedyś. Wiele zmieniło od się od czasów, gdy na tronie zasiadały dwie Córki Ewy i dwaj Synowie Adama. Krainę Aslana podbili Telmarowie. Nastąpił kres ery spokoju i dobrobytu. Zwierzęta zamilkły, drzewa usnęły, karły ukryły się w lesie. Zmuszony do ucieczki przez obecnego króla, Kaspian X,...