Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatni tom o Córkach Oscara Balfoura.

Olivia, która wywołała skandal razem ze swoją siostrą bliźniaczką Bella, została wysłana przez ojca do Australii. Na początku jest przerażona - co ona wykształcona i po studiach, będzie robiła na tym kontynencie?

Dziewczyna poznaje Clinta, u którego ma pracować. Mężczyzna daje jej pracę - ma organizować przyjęcia i stać u jego boku jako pani domu. Prosta praca, tym bardziej, że ma ona w niej doświadczenie. Wbrew pozorom Australia przypada do gustu Olivii.

Clint i Olivia,niby się nie znoszą, ale iskry wokół nich trzaskają w końcu! Przemiana Olivii na plus - stała się bardziej otwarta i przestała ubierać i czesać się poważnie.
Clint był rozwodnikiem i zaufanie kobiecie było naprawdę sporym wyzwaniem dla niego. Jednak zrobił to i zakochał się w Olivii a ona w nim. Podobało mi się to, że główny protagonista miał doświadczenie w związku niekoniecznie szczęśliwe.

Oczywiście książkę polecam, a mój ranking wygląda następująco:
8. "Lekcje tańca"
7."Niezapomniany rejs"
6."Włoszka w Londynie"
5 "Pałac z piasku"
4."Niezapomniany wernisaż"
3."W sercu Australii"
2."Konferencja we Włoszech"
1."Rezydencja na Sycylii"
Cały cykl polecam. Nie jest to literatura wysokich lotów, ale w sam raz na relaks.

Ostatni tom o Córkach Oscara Balfoura.

Olivia, która wywołała skandal razem ze swoją siostrą bliźniaczką Bella, została wysłana przez ojca do Australii. Na początku jest przerażona - co ona wykształcona i po studiach, będzie robiła na tym kontynencie?

Dziewczyna poznaje Clinta, u którego ma pracować. Mężczyzna daje jej pracę - ma organizować przyjęcia i stać u jego boku...

Siódmy tom Córki Oscara Balfoura.

Po skandalu jakim doszło podczas balu, ojciec postanowił wysłać Belle na pustynię do centrum medytacji. Po dwóch tygodniach, dziewczyna ma dość i przy pierwszej okazji ucieka.

Próbując odnaleźć drogę do cywilizacji, poznaje szejka Zafika, który planował spędzić pięć dni na pustynię samotności. Niestety znalezienie nieprzytomnej Belli zmienia jego plany...

Zafik, naprawdę miał dobry wpływ na Belle. To jak musiała obchodzić się bez suszarki czy kosmetyków, było naprawdę sporym wyzwaniem dla niej! A Zafik, pokazał jej, że powinna być bardziej naturalna i mniej martwić się wyglądem. Po prostu momentami wjeżdżał jej na ambicję!
Bella, wprowadzała sporo zamieszania, ale w końcu pokazała co potrafi, gdy dostała szansę od Zafika. Jej planem była ucieczka z pustyni, a tymczasem na niej została! Zmiana Belli jak najbardziej na plus, a ona w życiu Zafika zrobiła trochę zamieszania i sprawiła, że częściej się uśmiechał do ludzi.
Podobała mi się i sięgam po ostatnią część.

Siódmy tom Córki Oscara Balfoura.

Po skandalu jakim doszło podczas balu, ojciec postanowił wysłać Belle na pustynię do centrum medytacji. Po dwóch tygodniach, dziewczyna ma dość i przy pierwszej okazji ucieka.

Próbując odnaleźć drogę do cywilizacji, poznaje szejka Zafika, który planował spędzić pięć dni na pustynię samotności. Niestety znalezienie nieprzytomnej Belli...

Szósty tom o córkach Oscara Bafoura.

Anne jest uznawana za najrozsądniejszą z sióstr, ale to właśnie ona wywołała największy skandal - spędziła noc z obcym mężczyzną i zaszła w ciążę. Później nie spotkała swojego kochanka.

Na konferencji w Lake Garda, Anne poznaje Luca de Salvatore, który... okazuje się być ojcem jej dziecka! Na początku mężczyzna jej nie poznaje, ale potem kojarzy skąd ją zna.

Luca uważa, że Anne powinna zostać jego żoną, bo wtedy nie będą musieli walczyć o dziecko. Jednak Anne nie uważa tego za dobry pomysł -jej matka z rozsądku poślubiła jej ojca. Luca jednak ma nadzieję przekonać ją do zmiany zdania... Tylko jak to zrobić, skoro cały czas się kłócą, a w seksie dochodzą do porozumienia?

Anne jest drugą z sióstr Balfour, która bardzo mi się spodobała. Może to trochę dlatego, że przypomina mi siebie samą. Luca też polubiłam, podobnie jak Marca z "Rezydencji na Sycylii".

Najbardziej dotychczas podobały mi się "Rezydencja na Sycylii" i "Konferencja we Włoszech" i sądzę, że moja słabość do wszystkiego co włoskie ma w tym swój udział. Tak czy owak, polecam szybko się czyta.

Szósty tom o córkach Oscara Bafoura.

Anne jest uznawana za najrozsądniejszą z sióstr, ale to właśnie ona wywołała największy skandal - spędziła noc z obcym mężczyzną i zaszła w ciążę. Później nie spotkała swojego kochanka.

Na konferencji w Lake Garda, Anne poznaje Luca de Salvatore, który... okazuje się być ojcem jej dziecka! Na początku mężczyzna jej nie poznaje, ale...

"Lady Susan"
Główną bohaterką jest Lady Susan, która jest wdową i poszukuje swojej córce męża. Frederica jednak nie chce wychodzić za mąż i ucieka z pensji. Tymczasem w Susan zakochuje się brat żony Vernona. Siostrze nie podoba się, że Susan przekabaciła go na swoją stronę.

"Watsonowie"
Kto czytał "Emmę" ten wie, że tak nazywała się główna bohaterka. Mamy tutaj opis balu na którym była Emma i wizytę siostry Emmy. Poza tym mamy też opisywane relacje między siostrami, a Emma miała ich trzy.

"Sandition"
Patrick Parker trafia na wieś w wyniku wypadku. Tam poznaje rodzinę Charlotte, którą zaprasza do kurortu w Sandition. Z Parkerami jedzie Charlotte, gdzie poznaje wspólniczkę Parkera, jego rodzinę oraz sir Edwarda, który kocha się w innej dziewczynie.

Najbardziej podobała mi się "Lady Susan" i wiem, że jest film na podstawie tej książki. "Sandition" też mi się podobało i jestem ciekawa jak dalej rozwinęłaby się ta książka, gdyby Austen nie umarła. "Wastonowie" też mi się podobało, ale nie tak bardzo jak dwie wcześniej wymienione, ale to pewnie dlatego, że czytałam wcześniej "Emmę".

Książki Jane Austen są dobre i aktualne i później również będą aktualne.

"Lady Susan"
Główną bohaterką jest Lady Susan, która jest wdową i poszukuje swojej córce męża. Frederica jednak nie chce wychodzić za mąż i ucieka z pensji. Tymczasem w Susan zakochuje się brat żony Vernona. Siostrze nie podoba się, że Susan przekabaciła go na swoją stronę.

"Watsonowie"
Kto czytał "Emmę" ten wie, że tak nazywała się główna bohaterka. Mamy tutaj opis balu...

Piąty tom o Balfourach.

Bohaterką tej części jest Zoe, która dowiaduje się, że jej ojcem jest kochanek jej matki. Dziewczyna popada w depresję i traci sens życia a Oscar, którego uważała za ojca wysyła ją do Nowego Jorku.
Max dowiaduje się o swojej chorobie i wie, że stopniowo traci wzrok. Uznaje, że życie dla niego nie ma już sensu, ponadto zmaga się z wydarzeniami z przeszłości, które są traumatyczne i z którymi nigdy się nie pogodził.
Na wernisażu spotyka się z Zoe, która podobnie jak Max przechodzi w życiu ciężki okres. I choć Max i Zoe starają się izolować od cierpienia to jednak im to nie wychodzi. Oboje okazują się być dla siebie lekarstwem.

Dwójka bohaterów, poraniona przez życie w dość trudnym momencie swojego życia. Podobał mi się fakt, że oboje bali się zaryzykować i chcieli się uchronić przez zranieniem, ale jednak ich miłość wygrała.
Zarówno Max jak i Zoe mają za sobą niełatwą historię. Zoe, próbująca odnaleźć siebie, staje się dojrzałą kobietą i zaczyna rozumieć, że więzy krwi to nie wszystko, że liczy się coś więcej (Zoe rozumie, że pomimo iż Oscar nie dał jej życia to tak naprawdę ją wychował i dlatego zasługuje na miano jej ojca) natomiast Max uświadamia sobie, że kocha Zoe i nie może jej stracić i chce z nią stworzyć rodzinę.

Pozostaje mi przeczytać kolejne części.

Piąty tom o Balfourach.

Bohaterką tej części jest Zoe, która dowiaduje się, że jej ojcem jest kochanek jej matki. Dziewczyna popada w depresję i traci sens życia a Oscar, którego uważała za ojca wysyła ją do Nowego Jorku.
Max dowiaduje się o swojej chorobie i wie, że stopniowo traci wzrok. Uznaje, że życie dla niego nie ma już sensu, ponadto zmaga się z wydarzeniami z...

Czwarty tom o siostrach Balfour.

Sophie jak każde jej poprzednie siostry, musi nauczyć się radzić sobie w normalnym życiu i pracować. Dziewczyna dostaje pracę w firmie architektonicznej i dostaje zlecenie odrestaurowania posiadłości markiza we Włoszech.

Marco Speranza po nieudanym małżeństwie postanawia ograniczyć kontakty z kobietami do seksu. Kiedy jednak w swoim gabinecie, zastaje śpiącą, uroczą dziewczynę, nie podejrzewa jak odmieni się jego życie.

Sophie przypomina mi siebie sprzed lat, dlatego tak łatwo się z nią utożsamiłam. To jaką ona przeszła przemianę przy Marco i nabrała pewności siebie... Zresztą mamy tutaj dziewczynę, która nie jest płaska jak decha, tylko ma trochę kształtów co rzadko się zdarza w harlequinach.

Natomiast Marco wydaje się być typowym playboyem, jednak to jest maska, która się zasłania. Dopiero spotkanie Sophie, zwróci mu wiarę w to, że istnieją lepsze kobiety od jego byłej żony.

Sycylia, dwójka ludzi otaczająca się maskami i burząca swoje wzajemne mury - to są zdecydowane plusy tej książki. Polecam.

Czwarty tom o siostrach Balfour.

Sophie jak każde jej poprzednie siostry, musi nauczyć się radzić sobie w normalnym życiu i pracować. Dziewczyna dostaje pracę w firmie architektonicznej i dostaje zlecenie odrestaurowania posiadłości markiza we Włoszech.

Marco Speranza po nieudanym małżeństwie postanawia ograniczyć kontakty z kobietami do seksu. Kiedy jednak w swoim...

Tym razem książka opowiada o losach Emily, która po skandalu urządzonym przez ojca - odnalezienie siódmej córki i śmierci żony Oscara, Emily postanawia uciec z domu.

Emily odnajduje mężczyzna o którym chciałaby zapomnieć. Jest to sam książę z Santosy, który kiedyś skradł jej pocałunek. Teraz pojawia się w życiu Emily i proponuje jej wyjazd do jego królestwa,aby uczyć jego bratanicę baletu.

Bardzo przyjemnie i szybko czytało mi się te książkę. Mamy tutaj Emily, która nie umie
poradzić sobie po śmierci Oscara oraz żal do niego oraz Luisa, który nie chce zostać królem,ale nie ma wyboru.

Pozostaje mi przeczytać kolejne części.

Tym razem książka opowiada o losach Emily, która po skandalu urządzonym przez ojca - odnalezienie siódmej córki i śmierci żony Oscara, Emily postanawia uciec z domu.

Emily odnajduje mężczyzna o którym chciałaby zapomnieć. Jest to sam książę z Santosy, który kiedyś skradł jej pocałunek. Teraz pojawia się w życiu Emily i proponuje jej wyjazd do jego królestwa,aby uczyć jego...

Drugi tom Córek Oscara Balfoura.

Kat jest bohaterką tego tomu. Jest to dziewczyna, która ma za sobą trudną przeszłość, ale ukrywa ją pod bogatymi ciuchami i toną kosmetyków. Ojciec postanawia, że córka musi nauczyć się pracować.

Szefem Kat, ma być Hiszpan Carlos Guerrero, który spodobał się kiedyś Kat. Oboje nie są zadowoleni z tego faktu, że Carlos jest właścicielem jachtu, a Kat z tego, że będzie musiała pracować.

Zarówno Kat jak i Carlos mają za sobą trudną przeszłość, ona obwinia się o śmierć ojczyma, a on nienawidzi swojego ojca, bo źle go traktował i kazał mu być torreadorem. Właśnie te wspólne złe doświadczenia połączyły obojga i sprawiły, że oboje poznali uczucie jakim jest miłość.

Drugi tom Córek Oscara Balfoura.

Kat jest bohaterką tego tomu. Jest to dziewczyna, która ma za sobą trudną przeszłość, ale ukrywa ją pod bogatymi ciuchami i toną kosmetyków. Ojciec postanawia, że córka musi nauczyć się pracować.

Szefem Kat, ma być Hiszpan Carlos Guerrero, który spodobał się kiedyś Kat. Oboje nie są zadowoleni z tego faktu, że Carlos jest właścicielem...

Moja pierwsza styczność z Anne Bronte.

"Agnes Grey" jest powieścią autobiograficzną opowiadającą o losach autorki, która nie miała urody ani dużego statusu społecznego. Była tylko córką duchownego, jej matka pochodziła z bogatej rodziny, która się jej wyrzekła.

Czytając te książkę, odniosłam wrażenie, że styl pisania autorki przypomina mi Jane Austen, którą Charlotte Bronte krytykowała. Podobnie jak Austen jest dobrą obserwatorką, powoli buduje akcje powieści, skupia się na bohaterach i na ich motywacjach. Możliwe, że w książkach Austen było więcej akcji.

Minusem zdecydowanie jest postać bohaterki. Jest ona do bólu dobra, miła łagodna. Ja wiem, że była guwernantką, ale mimo wszystko nie powinna tak sobą dać pomiatać. Jej uczucie do duchownego było przewidywalne dość spokojne (czyli nudne!) choć to zależy od punktu widzenia. Możliwe, że autorka specjalnie wykreowała taką postać. Wszystko to jest jasno określone - Ci są źli, Ci są dobrzy, to jest źle, to jest dobre... Mogłabym tak jeszcze wymieniać.

Zamierzam przeczytać drugą książkę tej autorki i wtedy dopiero opowiem ostatecznie o swoich odczuciach.

Moja pierwsza styczność z Anne Bronte.

"Agnes Grey" jest powieścią autobiograficzną opowiadającą o losach autorki, która nie miała urody ani dużego statusu społecznego. Była tylko córką duchownego, jej matka pochodziła z bogatej rodziny, która się jej wyrzekła.

Czytając te książkę, odniosłam wrażenie, że styl pisania autorki przypomina mi Jane Austen, którą Charlotte...

Rodzina Balfourów jest znana ze skandali. Jednym z nich jest nieślubna córka Oscara, Mia, która przyjeżdża do Londynu. Tam poznaje Nikosa, który przyjaźni się z jej ojcem i jest biznesmenem u którego ma pracować.

Relacja Nikosa i Mii odzwierciedla przysłowie "Kto się czubi, ten się lubi", oboje mają za sobą trudną przeszłość i brak rodziny. Choć próbują ignorować swoje uczucia to im się to nie udaje.

Jest to pierwsza część tego cyklu. Polecam, szybko się czyta.

Rodzina Balfourów jest znana ze skandali. Jednym z nich jest nieślubna córka Oscara, Mia, która przyjeżdża do Londynu. Tam poznaje Nikosa, który przyjaźni się z jej ojcem i jest biznesmenem u którego ma pracować.

Relacja Nikosa i Mii odzwierciedla przysłowie "Kto się czubi, ten się lubi", oboje mają za sobą trudną przeszłość i brak rodziny. Choć próbują ignorować swoje...

Uwielbiam klimaty magii od czasów "Harry'ego Pottera" a jako, że jest tu przywołana ta książka, postanowiłam przekonać się ile jest w tym prawdy. Książkę przeczytałam szybko, była ciekawa - szczególnie główny wątek tej książki. Autor zdecydowanie inspirował się słynnym czarodziejem i Hogwartem, tyle, że w drugą stronę!

Milena dowiaduje się, że jest magiem. Jest podekscytowana faktem, że pójdzie do nowej szkoły. Ma swoje wyobrażenia jak będą wyglądać lekcje - spodziewa się tam tego co widzi na filmach. Rzeczywistość wygląda jednak inaczej!

W szkole magia jest uczona w teorii, jeden nauczyciel na paru naprawdę czegoś uczy przydatnego, praktyki magicznej nie ma, więc uczniowie sami się jej uczą. Jednak najciekawszym wątkiem jest tu podział na czarodziejów z magicznych rodzin i niemagicznych rodzin - w Potterze byli to Czystokrwiści i Mugolacy mający magiczne moce.

Drugim wątkiem jest torturowanie słabszych przez silniejszych. Mordechaj to taki James Potter i Syriusz Black tylko tyle, że w jednym ze swoją bandą. A inni są ich ofiarami, a Patryk no cóż zdecydowanie jest kreowany na Severusa Snape'a! Co do Mileny to możemy ją porównać do Lily Evans, a jej związek z Andrzejem to porównanie do związku Lily Evans i Jamesa Pottera! Aż same te fakty mogą uszczęśliwić fanów Harry'ego Pottera!

W "Liceum Ogólnomagicznym", autor ukazuje nam jak wygląda system edukacji w szkole bohaterów co w zasadzie wcale nie odbiega od naszego normalnego. A to, że ktoś jest gnębiony a nauczyciele nic z tym nie robią... A to, że ktoś ma wpływy... no cóż życie...

Zakończenie mnie zaskoczyło i chętnie jeszcze poczytałabym o Milenie i jej paczce. Może autor jeszcze o nich napisze.

Uwielbiam klimaty magii od czasów "Harry'ego Pottera" a jako, że jest tu przywołana ta książka, postanowiłam przekonać się ile jest w tym prawdy. Książkę przeczytałam szybko, była ciekawa - szczególnie główny wątek tej książki. Autor zdecydowanie inspirował się słynnym czarodziejem i Hogwartem, tyle, że w drugą stronę!

Milena dowiaduje się, że jest magiem. Jest...

Norwegia jest piękna i przyciąga imigrantów, jednak ma swój minus, którym jest Barnevet. Jest to organ, który odbiera rodzicom dzieci. Czy słusznie i czy interwencja Barnevetu jest uzasadniona? Odpowiedź znajdziecie poniżej.

Fakt faktem, Polacy mają inną mentalność niż Norwedzy. My jesteśmy zabiegani, cały czas się śpieszymy, mamy mało czasu na wszystko - Norwegowie wprost przeciwnie. W przeciwieństwie do Polaków są spokojni i nie przepracowują się. W tym reportażu mentalność i kultura będzie odgrywała ogromną rolę.

Kiedy dziewczynka została uderzona zabawką przez brata, powiedziała, że rodzice ją biją. Instytucja wzięła dzieci i trzymała je dość długo w rodzinie zastępczej. Dzieci wróciły do domu, bo okazało się, że do żadnego bicia nie doszło. Innym przykładem może być ostatnia historia. Ojciec wykorzystuje seksualnie córkę a Barnevet nic z tym nie robi. Przecież to nie jest normalne, że dziewczynka rysuje penisy! I mówią, że matka zwariowała a jej partner do niczego się nie przyznaje! Była też historia o dziewczynie, która sama zadzwoniła do Barnevetu, bo chciała mieć lepsze życie niż miała w domu - bez kar, żadnych zasad, na luzie. Nie wyszło to najlepiej, a matka cały czas za nią jeździła. Ponadto była uzależniona od narkotyków!

Norwedzy są spokojni i do niczego się nie śpieszą. W stosunku do dzieci nie podnoszą głosu, nie biją. Dla Polaka to jest niepojęte, bo przecież w Polsce głośne wołanie jest czymś normalnym! A kto nigdy nie oberwał pasem od taty czy mamy? U nas klapsy czy pas na tyłku to nie jest nic dziwnego! A tam jest to nie do pomyślenia! Jak oni radzą sobie z dziećmi? Zastanawia mnie to. Polacy mają inną mentalność i dlatego nie mogą zrozumieć Norwegów.

Jednak zabieranie dziecka od razu bez badania jest kompletnym absurdem! U nas się mówi "niewinny, dopóki mu się nie udowodni winy", a tam nawet dobrze nie przesłuchają rodziców, tylko od razu takie oskarżenia! Co też Ci rodzice czuli, mogę sobie tylko wyobrazić, ponieważ nie mam dzieci. Podniesiesz lekko głos i już sąsiadka dzwoni złożyć donos na Ciebie! A potem dziecko powie, że mama krzyczała!

Pojawia się w książce Rutkowski, znany detektyw, który pracował przy śledztwie Iwony Wieczorek czy innych zaginionych dziewcząt. Nazywany Rambo, zajmuje się zabieraniem dzieci do Polski wraz z rodzicami. I wcale tego nie ukrywa! A dla zdesperowanych rodziców to jedyne wyjście.

Bavernet powinien się zmienić. Nie powinien pochopnie oskarżać rodziców tylko dlatego, że się głośno zawołało dziecko. Skoro rodzice mają problem to powinien im pomóc i ograniczyć zabieranie dzieci. Zrozumieć, że ktoś ma inną mentalność niż oni.

Tym, którzy jadą tam z rodzinami, radzę się dobrze zastanowić i sięgnąć po reportaż a dopiero później podejmować decyzję.

Norwegia jest piękna i przyciąga imigrantów, jednak ma swój minus, którym jest Barnevet. Jest to organ, który odbiera rodzicom dzieci. Czy słusznie i czy interwencja Barnevetu jest uzasadniona? Odpowiedź znajdziecie poniżej.

Fakt faktem, Polacy mają inną mentalność niż Norwedzy. My jesteśmy zabiegani, cały czas się śpieszymy, mamy mało czasu na wszystko - Norwegowie wprost...

Jakiś czas temu, oglądałam film pod tytułem "Dracula" i stwierdziłam ostatnio, że chętnie sięgnę po książkę. W końcu film był ekranizacją książki.

Wydawać by się mogło, że tego Draculi będzie więcej, ale tak naprawdę nie jest on głównym bohaterem. Ciekawy jest zabieg ukazywanie perspektyw bohaterów w postaci dzienników czy nagrywanie na kasety tego co się mówi. Dzięki temu można utożsamić się z bohaterami.

O czym jest "Dracula", nie muszę pisać, każdy zna tę historię. Ja, osobiście, lubię motyw wampirów czy to w książkach czy to w filmie. Chociaż chętnie bym poczytała o hipnozie wampirów, jak kontrolują człowieka itd.

Bohaterowie odkrywają, że mają do czynienia z wampirem. Wszystko zaczyna się od Johna i jego podróży do Transylwanii. Potem mamy Lucy, która zostaje przemieniona w wampirzycę, a następnie Van Helsing, łączy wszystkie tropy. Książkę czyta się długo, ale wciąga opisy są bardzo rozbudowane (w tym emocje bohaterów).

Jeśli macie ochotę na coś w stylu thrillera, albo chcecie przeczytać jakąś klasyczną książkę, to polecam tę.

Jakiś czas temu, oglądałam film pod tytułem "Dracula" i stwierdziłam ostatnio, że chętnie sięgnę po książkę. W końcu film był ekranizacją książki.

Wydawać by się mogło, że tego Draculi będzie więcej, ale tak naprawdę nie jest on głównym bohaterem. Ciekawy jest zabieg ukazywanie perspektyw bohaterów w postaci dzienników czy nagrywanie na kasety tego co się mówi. Dzięki...

Moje pierwsze pytanie, które mam odnośnie książki brzmi " Co to miało być?" Do tej chwili w której pisze recenzję nie znajduje odpowiedzi na to pytanie.

Tak zostały przedstawione religie świata, jaki wpływ miały one na człowieka i dalej mają ( każdy homo sapiens jest stworzony do wiary) oraz komunizm, nazizm i Harry Potter. Co prawda dalej nie mam pojęcia co te trzy słowa mają ze sobą wspólnego.

Miałam nadzieję, że autor jakoś to wyjaśni, ułoży w całość, ale niestety nie znalazłam w tej pozycji niczego takiego. Podobała mi się historia muzułmanki i sikha ( czy jakoś tak) była ona bardzo smutna.

Osoby takie jak Lenin, Stalin,Hitler, Bonaparte i śmiało możemy wcisnąć tu jeszcze Putina - uważają się nie za zwykłych ludzi, tylko nadludzi. Chcą być czczeni jak Bóg, sami wyznaczają w co mają wierzyć ich ludzie. Trochę to się kłóci z tym jak postępował Bóg, który pomagał ludziom i stawał w ich obronie. W końcu sam Putin powiedział, że " Kto nie pójdzie walczyć ten popełnia grzech", jasno określił czego chce.

O Harry'm Potterze trochę za mało było napisane, autor powołał się też na gry komputerowe i jak one działają na młodych ludzi, którzy traktują je jak wyznanie wiary. Tutaj autor mógł jeszcze trochę więcej napisać, bo to mnie zainteresowało, było taką odskocznią od całej reszty.

Gdyby autor skupił się na tym w co wierzyli ludzie dawniej i w co wierzą dziś, jak te wiary się zmieniały to mogłoby być to naprawdę ciekawe. A tak... to mam trochę mieszane uczucia co do tej pozycji. Jest krótka można ją przeczytać, ale oczekiwałam czegoś innego.

Moje pierwsze pytanie, które mam odnośnie książki brzmi " Co to miało być?" Do tej chwili w której pisze recenzję nie znajduje odpowiedzi na to pytanie.

Tak zostały przedstawione religie świata, jaki wpływ miały one na człowieka i dalej mają ( każdy homo sapiens jest stworzony do wiary) oraz komunizm, nazizm i Harry Potter. Co prawda dalej nie mam pojęcia co te trzy słowa...

Mój powrót do reportaży.

Mi Turcja kojarzy się z pięknymi widokami, wspaniałymi serialami z dużym budżetem i inną odmienną kulturą i mentalnością.

Autorka opowiedziała nam o polityce, ludziach i ich mentalności oraz powiedziała co sami Turcy twierdzą o emigrantach.

Wszystkim Polkom, którym marzy się turecki mąż, powinny przeczytać tę część reportażu, aby dowiedzieć się, że Turcy są przystojni i interesujący, ale będą oni słuchać swojej mamusi a to jest coś czego żadna kobieta nie lubi.
Najciekawszą ciekawostką był fakt, że Hurrem pochodziła z naszych terenów! Kto oglądał "Wspaniałe Stulecie" ten wie o kim mówię. Nasz budżet na realizację seriali jest niski - wystarczy wspomnieć dwa pierwsze sezony "Korony Królów", jeśli ktoś nie oglądał to polecam obejrzeć parę odcinków a później obejrzeć parę odcinków "Wspaniałego Stulecia" i nie ma mowy, żeby nikt nie zauważył różnicy! Jest ona widoczna na pierwszy rzut oka!
Jeśli chodzi o politykę... nie wypowiem się o tym, bo to nie jest mój kraj, ale wydaje mi się, że przeważnie ludzie są zadowoleni (przynajmniej tak wynika z tego reportażu).

Owo "rozdarcie" to jest umiejscowienie samej Turcji, pomiędzy Azją a Europą, a pomiędzy staroświeckością dawnych czasów a nowoczesnością, czyli tym co jest tu i teraz. Ciekawy jest punkt widzenia na przybyszy z Afryki - Turcy chcą im pomagać, ale nie swoim kosztem - kobiety zachodzą w ciążę, nie zabezpieczają się, a potem trzeba robić im aborcję... Pogląd na emigrantów mają taki sam jak my i myślę, że inne kraje też tak sądzą, ale boją się głośno o tym powiedzieć.

Bardzo ciekawy reportaż i spojrzenie na Turcję i po przeczytaniu stwierdziłam, że obejrzę sobie jakiś turecki serial.

Mój powrót do reportaży.

Mi Turcja kojarzy się z pięknymi widokami, wspaniałymi serialami z dużym budżetem i inną odmienną kulturą i mentalnością.

Autorka opowiedziała nam o polityce, ludziach i ich mentalności oraz powiedziała co sami Turcy twierdzą o emigrantach.

Wszystkim Polkom, którym marzy się turecki mąż, powinny przeczytać tę część reportażu, aby dowiedzieć się,...

Moja pierwsza styczność z tą autorką.

Główną bohaterką jest dziewczyna, która pragnie uciec od życia w wyższych sferach. Ucieka na wieś, gdzie poznaje Dicka Greena, wiejskiego nauczyciela. Pomiędzy młodymi rodzi się uczucie.

Dowiadujemy się tutaj kim tak naprawdę jest Julia i kim jest autor książek, który wyraża się krytycznie o arystokracji. Ciekawe jest to, że związek między ludźmi z dwóch różnych sfer jest możliwy, ale i kontrowersyjny.

Julia i Dick są bohaterami, którzy pochodzą z dwóch różnych środowisk, przeszli swoje i odnaleźli się nawzajem. Poruszyła mnie śmierć Robina, a zaskoczyła przemiana Fieldinga i jego żony.

Nie wiem, czy druga część książki jest potrzebna, ale ją przeczytam, gdyż jest krótka.

Moja pierwsza styczność z tą autorką.

Główną bohaterką jest dziewczyna, która pragnie uciec od życia w wyższych sferach. Ucieka na wieś, gdzie poznaje Dicka Greena, wiejskiego nauczyciela. Pomiędzy młodymi rodzi się uczucie.

Dowiadujemy się tutaj kim tak naprawdę jest Julia i kim jest autor książek, który wyraża się krytycznie o arystokracji. Ciekawe jest to, że związek...

Ta książka czekała dość długo, żeby ją przeczytać. W swoich czasach książka była prowokacyjna i kontrowersyjna. Gdyby ta książka została wydana dzisiaj to pewnie, że byłoby poruszenie, ale skoro mamy Greya to dzisiaj nie byłoby to aż tak bardzo kontrowersyjne.

"Kochanek Lady Chatterley" jest to historia Constance, która poślubiła Clifforda, mężczyznę z wysokiej sfery. Mężczyzna podczas wojny został kaleką co zmieniło nie tylko jego życie, ale też i Connie.

Connie czuje, że jest jej źle, a jej siostra pomaga jej w poszukiwaniu pielęgniarki do opieki nad jej mężem. Życie Connie toczy się monotonnie i czuje, że jej życie nie ma sensu. Wtedy poznaje leśniczego, który nie wywiera na niej najlepszego wrażenia. Jednak młodzi mają się ku sobie...

Książka porusza dość trudny temat - dylemat kobiety pomiędzy mężem a kochankiem, pomiędzy stabilnością a chęcią zmiany życia, by być szczęśliwą. Wtedy nikt nie rozwodził się nad tym, czy kobieta osiąga satysfakcję w pożyciu seksualnym. Jej obowiązkiem jako żony było dopuszczenie męża do siebie i danie mu dziedzica.

Najciekawszy jest fakt, że Clifford sam w sumie popchał Connie do Molleresa. Chciał mieć dziedzica, dał żonie przyzwolenie do zdrady co obróciło się przeciwko niemu. Okazało się, że Connie jest gotowa opuścić męża.

Jak dla mnie mało jest opisów seksu, więcej jest opisów uczuć i przemyśleń bohaterów, co może być męczące dla czytelnika. Jednak doceniam oryginalny pomysł jak na tamte czasy, żeby ukazać kobietę w innym świetle, żeby pokazać, że ona też chce czerpać przyjemność z pożycia - i myślę, że już to samo w sobie wywołało poruszenie w tamtejszym społeczeństwie.

Polecam książkę i film, który znajdziecie na Netflixie.

Ta książka czekała dość długo, żeby ją przeczytać. W swoich czasach książka była prowokacyjna i kontrowersyjna. Gdyby ta książka została wydana dzisiaj to pewnie, że byłoby poruszenie, ale skoro mamy Greya to dzisiaj nie byłoby to aż tak bardzo kontrowersyjne.

"Kochanek Lady Chatterley" jest to historia Constance, która poślubiła Clifforda, mężczyznę z wysokiej sfery....

Pierwszy tom cyklu o rodzeństwie Merrick.

Ashton, ma za zadanie uprowadzić Rhiannon - Szkotkę, której wodzem jest Mclairen. Rodzina Rhiannon zginęła w tragicznych okolicznościach, podobnie jak matka Asha.

Carr jest bezwzględny - uwolnił swojego pierworodnego syna z francuskiego więzienia, ale drugiego już nie. A Rhiannon ma zostać jego żoną. Jednak nie wszystko da się przewidzieć, bo los ma wobec nas inne plany...

Rhiannon i Ashton to ludzie, którzy chcą uciec przed przeszłością, ale muszą codziennie stawiać jej czoła. Ich porozumienie, próby ukrywania własnych uczuć... Po prostu bardzo mi się to podobało. Męski bohater - nieidealny, mierzący się z demonami, starający się wydostać brata z więzienia... Za to bohaterka - skromna, ładna, inteligentna, próbująca znaleźć swoje miejsce na ziemii...

To co podobało mi się najbardziej to opisywanie sytuacji z przeszłości. Te klany, zdrada Carra, przejęcie zamku na wyspie... Carra nie lubię, współczułam Ashowi takiego ojca... Wcześniej czytałam "Zakochanego mściciela" i również mi się podobała. Wątek kryminalny jak najbardziej na plus. Koniecznie muszę sobie odświeżyć "Ostatni bal", czyli drugi tom tej serii.

Polecam, jak lubicie romanse historyczne. Szybko się czyta.

Pierwszy tom cyklu o rodzeństwie Merrick.

Ashton, ma za zadanie uprowadzić Rhiannon - Szkotkę, której wodzem jest Mclairen. Rodzina Rhiannon zginęła w tragicznych okolicznościach, podobnie jak matka Asha.

Carr jest bezwzględny - uwolnił swojego pierworodnego syna z francuskiego więzienia, ale drugiego już nie. A Rhiannon ma zostać jego żoną. Jednak nie wszystko da się...

Reportaż, który wyjaśnia nam czym jest cały ten seks.

Autorki w książce ukazują jak wygląda życie seksualne Polaków. Mamy tu przykłady par i tego jak wygląda ich zwyczajne życie i seksualne.

Czym w zasadzie jest seks? I gdzie on się zaczyna? Na te pytania odpowiadają nam autorki. Ukazywane jest też jak brak seksu wpływa na życie zwyczajne, do czego prowadzi masturbacja i oglądanie pornosów. Co podoba się mężczyznom w kobietach, a co kobiety próbują ukryć pod masą kosmetyków, ponieważ nie podoba się im ich wygląd.

"To tylko seks?" Odpowiada nam na pytania, które zadajemy sobie do dnia dzisiejszego. Jest to pierwsza taka książka , którą czytałam o takiej tematyce i którą polecam, szybko się czyta i można wielu rzeczy się dowiedzieć.

Reportaż, który wyjaśnia nam czym jest cały ten seks.

Autorki w książce ukazują jak wygląda życie seksualne Polaków. Mamy tu przykłady par i tego jak wygląda ich zwyczajne życie i seksualne.

Czym w zasadzie jest seks? I gdzie on się zaczyna? Na te pytania odpowiadają nam autorki. Ukazywane jest też jak brak seksu wpływa na życie zwyczajne, do czego prowadzi masturbacja...

Polska biografia sióstr Bronte.

Żadnemu czytelnikowi nie trzeba przedstawiać "Wichrowych Wzgórz", "Dziwne losy Jane Eyre" czy "Agnes Grey" - są to tytuły, które przeważnie każdy czytelnik zna. Ich autorki są siostrami - tak różnymi osobowościami co widać w ich książkach. Ale jak wyglądało życie w Haworth sióstr Bronte? Tu przychodzi nam z odpowiedzią "Na Plebanii w Haworth".

Dzieje rodziny są zarysowane od samego początku - jak Patryk Bronte zostaje pastorem, przeprowadza się do Haworth, jak umierają jego żona i córki. Wśród tych pozostałych dzieci są: Charlotte, Emily, Anne i Patrick. I to na nich skupia się autorka.

Rodzeństwo na Plebanii się nudziło i wymyślało własny, lepszy świat. Był to świat, który tworzyli oni i w którym działo się to co oni chcieli. Nikt wtedy nie przypuszczał, że trzy z nich zostaną pisarkami.

Patrick był jedynym synem pastora, który zmarnował sobie życie. Są tacy co twierdzą, że "Wichrowe Wzgórza" to jego książka, ale podstawy te jak dla mnie są nikłe. Tylko dlatego, że Emily nie przyznała się do autorstwa książki oraz tego, że kobieta nie mogłaby stworzyć historii pełną namiętności i tragedii? Dla mnie to słaby argument, ale "Wichrowe Wzgórza" są tak pogmatwane, że nie zdziwiłabym się, gdyby okazało się, że Patrick je napisał pod wpływem alkoholu, ale zostawmy to.

Emily napisała "Wichrowe Wzgórza", które zostały niedocenione przez współczesnych jej ludzi. Za to powieść "Agnes Grey" zdobyła uznanie, podobnie jak "Dziwne losy Jane Eyre" (albo po prostu "Jane Eyre"). Anne napisała wspomnianą przeze mnie "Agnes Grey" i "Lokatorkę Wildfell Hall", Charlotte za to "Dziwne losy Jane Eyre", "Profesor", "Shirley" oraz "Villette".

Wiemy, że Patrick był zakochany w żonie swojego pracodawcy, Charlotte wyszła za mąż (co prawda krótko trwało jej małżeństwo) ale nie wiemy czy Emily i Anne nie miały jakichś ukrytych zauroczeń, bo to, że niczego takiego nie odnotowano o niczym nie świadczy . Dla mnie najciekawszą zagadką pozostaje list Emily z którego miałoby wynikać, że planuje napisać kolejną książkę, jednak ona zmarła i w tym temacie pozostają tylko własne interpretacje.

Najsmutniejsze w tym wszystkim jest to, że ojciec rodzeństwa, pochował swoją żonę i swoje dzieci a na końcu sam zmarł. Nie wiedziałam, że biografia Charlotte to jego pomysł. Też zamierzam ją przeczytać, napisaną przez Elizabeth Gaskell.

Podsumowując: "Na Plebanii w Haworth" jest dobrą biografią, przybliżającą nam życie sióstr Bronte. Oczywiście moim zarzutem jest spolszczenie imion - Emilia zamiast Emily, Anna zamiast Anne itd. Nie mogę pojąć tego zabiegu, imion i własnych nazw się nie tłumaczy a przynajmniej nie spolszcza. Innym nie podobają się opinie autorki, które są czasem wtrącane (mnie osobiście to nie przeszkadza specjalnie) książkę czyta się szybko, widać, że autorka się przyłożyła do pracy, opierała się na źródłach.

Mnie książka się podobała i chciałabym dowiedzieć się jeszcze więcej o Emily, Anne a także Patricku.

Polska biografia sióstr Bronte.

Żadnemu czytelnikowi nie trzeba przedstawiać "Wichrowych Wzgórz", "Dziwne losy Jane Eyre" czy "Agnes Grey" - są to tytuły, które przeważnie każdy czytelnik zna. Ich autorki są siostrami - tak różnymi osobowościami co widać w ich książkach. Ale jak wyglądało życie w Haworth sióstr Bronte? Tu przychodzi nam z odpowiedzią "Na Plebanii w...