Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Saga zmierzch to bestsellerowa powieść Stephenie Meyer która niedawno poruszyła serca większości nastolatek. Tuż po obejrzeniu filmu sięgnęłam po książkę i nie wyczuwałam w niej żadnego niedosytu. Książka była napisana precyzyjnie, nie sztucznie, w pewnych momentach znośnie. Pierwszą część uważam zdecydowanie za najlepszą.

Bohaterką jest 17-letnia, jest bardzo tajemnicza, skryta w sobie, ale dla wygody mamy która miała podróżować wraz z swoim nowym facetem sportowcem wyprowadziła się do ojca, do zimnego, wilgotnego małego miasteczka Forks z ciepłej słonecznej Phoenix. Z powodu swojej tajemniczości ma problemy z dogadaniem się z ojcem. Niedługo po przyjeździe idzie do szkoły, gdzie w tempie natychmiastowym zostaje zaakceptowana przez pewną grupę.

Jak to w większości filmów i książek pojawia się sala biologiczna, w której poznaję Edwarda któremu nie może się oprzeć. Jest podobnie tajemniczym jak ona, niezwykle przystojnym chłopcem w którym zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Chłopak jednak nie umie się przed nią otworzyć z taką łatwością jak ona przy nim. Usiłuje poznać jego sekrety, nie zdając sobie sprawy gdy sama naraża się na niebezpieczeństwo.

Gdy wszystko zaczyna się układać, a rodzina Edwarda powoli przyzwyczaja się do jego wybranki pojawia się Laurent, Victoria i James który nie może się oprzeć smakowi Belli.

Saga zmierzch to bestsellerowa powieść Stephenie Meyer która niedawno poruszyła serca większości nastolatek. Tuż po obejrzeniu filmu sięgnęłam po książkę i nie wyczuwałam w niej żadnego niedosytu. Książka była napisana precyzyjnie, nie sztucznie, w pewnych momentach znośnie. Pierwszą część uważam zdecydowanie za najlepszą.

Bohaterką jest 17-letnia, jest bardzo tajemnicza,...

,,Magiczne Miasto" Drew Lermana nie zawsze była dla mnie taką sensacją. Wiele razy podchodziłam do tej książki, aż w końcu okazałam jej odrobinę zrozumienia i wreszcie ją skończyłam. Moje przypuszczenia nie okazały się trafne, książka okazała się świetną i z przyjemnością do niej wracam.

Narratorem jest 16-letni Henry, po uszy zakochany w Rebece, ciemnowłosej, ciemno ubierającej się z pięknymi, czerwonymi ustami dziewczynie z którą uwielbia spędzać czas. Gdy podczas wyjazdu obu rodziców przeżywa traumatyczne przeżycia dzięki którym popada w depresję i musi brać proszki zaczyna zwierzać się Rachel, a potem zostawia ją aż nie ma komu opowiadać o swoich problemach jego relacje z Becą psują się.

Gdy Beca z nim zrywa, próbuje odbudować dawne relacje, poznać nowych ludzi, a przede wszystkim odzyskać ją. Ma więcej czasu dla swojego przyjaciela od dziecka Billa, monotematycznej Rachel i Charliego, nowego, niezależnego kumpla z którym przebywa najczęściej.

Książka wymaga czasu, zrozumienia, skupienia i czytelnika który łatwo się nie nudzi. Ma w sobie niezwykle dużo refleksji na różne tematy, wyjaśnienia i ukazuję jak czuja się ludzie z zespołem stresu pourazowego. Może i czasami wydaje się być przygnębiająca, ale pokazuje wszystko, z czym zmierzyć muszą się nastolatkowie i z czym pogodzić trzeba się w życiu. Bez wahania książkę zaliczam do ulubionych i polecam. ^^

,,Magiczne Miasto" Drew Lermana nie zawsze była dla mnie taką sensacją. Wiele razy podchodziłam do tej książki, aż w końcu okazałam jej odrobinę zrozumienia i wreszcie ją skończyłam. Moje przypuszczenia nie okazały się trafne, książka okazała się świetną i z przyjemnością do niej wracam.

Narratorem jest 16-letni Henry, po uszy zakochany w Rebece, ciemnowłosej, ciemno...

Ostatnia część jest trochę naciągana, pewne momenty nie są w ogóle potrzebne. To tak jakby kontynuacja czegoś na siłę. Mimo to fajnie się czytało.

Ostatnia część jest trochę naciągana, pewne momenty nie są w ogóle potrzebne. To tak jakby kontynuacja czegoś na siłę. Mimo to fajnie się czytało.

Część zdecydowanie najnudniejsza, nie podobał mi się brak opisywania jak bohaterka sobie z tym wszystkim radzi i jak się czuję. Według mnie było tego zdecydowanie za mało.

Część zdecydowanie najnudniejsza, nie podobał mi się brak opisywania jak bohaterka sobie z tym wszystkim radzi i jak się czuję. Według mnie było tego zdecydowanie za mało.