Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Joanna Jax to jedna z tych autorek, które uwielbiam już od dawna, ale jakoś w ostatnim czasie niezbyt często sięgam po jej twórczość. Jak tylko zobaczyłam tę okładkę i przeczytałam opis, to wiedziałam, że to jest właściwy moment, żeby wrócić do tych historii. I tak oto zapraszam cię dzisiaj na ciekawą podróż wraz z książką Najlepsza przyjaciółka.

Pogrzeb najbliższej przyjaciółki to zawsze jest ciężkie wydarzenie. Relacje Beaty z Agnieszką nigdy nie należały do najłatwiejszych, ale aż do śmierci tej drugiej, zawsze miały ze sobą bliski kontakt. Nieoczekiwanie, Beata zostaje wyproszona ze stypy przez Piotra - męża Agnieszki, ale na odchodne wręcza jej stos listów, których Agnieszka nigdy nie wysłała. Podczas lektury okazuje się, że przyjaciółka kryła przed nią ogromne tajemnice. Świat Beaty wywróci się do góry nogami.

Kiedy słyszę: Joanna Jax, to mam przed oczami długie, wielopokoleniowe sagi rodzinne, bo właśnie od takich zaczynała i takie ja zaczęłam czytać. Tym razem jednak mamy tutaj do czynienia z jednotomową historią i zastanawiałam się, jak to wypadnie, jednak muszę przyznać, że otrzymałam świetny warsztat autorki, skondensowany w jednej książce. Nie narzekała bym jednak gdyby się okazało, że będzie jakaś kontynuacja.

Pomysł na książkę jest ciekawy, może nie jakoś bardzo odkrywczy, ale fantastycznie zbudowany. Poznajemy wydarzenia z obecnej perspektywy Beaty, ze wspomnień z przeszłości, a także z listów Agnieszki. Kawałek po kawałku zostają czytelnikowi pokazane wydarzenia i to, co doprowadziło do obecnej sytuacji. Świetnie się to czytało. Zakończenie bardzo mi się spodobało, ponieważ od pewnego czasu spodziewałam się, jak mogą się rozwiązać pewne wątki, jednak i tak udało się Autorce mnie zaskoczyć pod pewnym względem.

Nie mogło być innej możliwości jak tylko taka, że wciągnęłam się w czytanie już od pierwszej strony. Poza tym, że uwielbiam styl pisania Joanny Jax, historia Beaty i Agnieszki od samego początku, była intrygująca. Do tego Autorka buduje świetnie swoich bohaterów. Stopniowo przedstawia wydarzenia, które ukształtowały i które wpłynęły na losy i charakter postaci. Najlepsza przyjaciółka jest doskonałym przykładem na to, że w niespełna czterystu stronach, można zamknąć wspaniałą historią, dobrze napisane postacie i cały wachlarz emocji zarówno bohaterów, jak i czytelnika.

No i nie mogłabym nie wspomnieć o tle historycznym, które jest dodatkowym bohaterem potęgującym klimat i napięcie. Tutaj mamy II Wojnę Światową, która nie dominuje, ale jest fundamentem i motorem wielu wydarzeń i decyzji. Ciężko mi oddać słowami, o co chodzi, dlatego koniecznie musisz sam przeczytać, żeby wiedzieć, o co chodzi i jakie to jest świetne.

Teraz mam nadzieję częściej sięgać po książki Jax, a także że uda mi się nadrobić trochę jej twórczości, może i jakieś powtórne czytanie znajdzie na mojej liście, kto wie. Najlepsza przyjaciółka to idealna historia, aby zakochać się w twórczości autorki i rozpocząć przygodę z tymi wspaniałymi sagami.

Joanna Jax to jedna z tych autorek, które uwielbiam już od dawna, ale jakoś w ostatnim czasie niezbyt często sięgam po jej twórczość. Jak tylko zobaczyłam tę okładkę i przeczytałam opis, to wiedziałam, że to jest właściwy moment, żeby wrócić do tych historii. I tak oto zapraszam cię dzisiaj na ciekawą podróż wraz z książką Najlepsza przyjaciółka.

Pogrzeb najbliższej...

Zaintrygował mnie opis tej książki i dlatego chciałam po nią sięgnąć. Muszę przyznać, że chyba spodziewałam się czegoś innego w środku, ale jestem pozytywnie zaskoczona. Także zapraszam cię, na kilka moich przemyśleń na temat Wyroku.

Justine wnosi o najwyższy wymiar kary - karę śmierci. Dowody są niezaprzeczalne, więc sąd przychyla się do jej wniosku i wyrok zostaje wykonany. Nowe przepisy zostawiają pewną furtkę - gdy po śmierci skazanego, okaże się, że był niewinny, prokurator wnoszący o karę śmierci odpowie za to własnym życiem. Z czasem okazuje się, że Justine nie może być taka pewna swego.

Autorka pokazuje nam historię z dwóch, a raczej trzech perspektyw, Justine oraz dziennika prowadzonego z celi śmierci, a do tego mamy jeszcze retrospekcje przeszłości Justine. Bardzo ciekawy zabieg, dzięki któremu, jako czytelnik, mogłam snuć własne domysły, co do tego, jak potoczył się ten feralny dzień zabójstwa, a także co kierowało Justine. Niesamowicie podobało mi się zakończenie. Nie mogę tutaj za dużo nic zdradzić, żeby nie popsuć ci lektury, ale to, w jaki sposób autorka rozwiązuje całość, idealnie podkreśla charakter i przekaz książki. Według mnie to zdecydowanie najmocniejszy punkt tej historii.

W sumie nie do końca potrafię się zdecydować, czy lubię główną bohaterkę, czy mnie denerwuje. Z jednej strony wiem i rozumem, dlaczego zachowuje się tak, a nie inaczej, a z drugiej nie potrafię zrozumieć, dlaczego tak szybko porzuciła swoje ideały. Autorka próbowała tutaj zbudować głębie jej postaci, ale jakoś tak nie do końca jej uwierzyłam i cały czas mam mieszane uczucia, więc z kolejnej znów strony to dobrze, bo wywoła u mnie pewien proces myślowy. Ciężko mi to określić słowami, w każdym razie tak naprawdę tylko Justine zasługuje tutaj na jakieś szersze wspomnienie.

Dalcher porusza w swojej książce bardzo ważny problem kary śmierci. Przedstawia świat, w którym, żeby prokurator mógł skazać kogoś na śmierć, musi postawić na szali swoje życie. Pokazuje także wszystkie za i przeciw karze śmierci poprzez szereg wydarzeń, które zmuszają czytelnika do myślenia, a także do wyrobienia sobie własnego zdania na ten temat.

Po pierwszych stronach nie spodziewałam się, że tak bardzo wciągnę się w lekturę. Miałam na początku mały miszmasz, bo trochę mi się sprawy mieszały ze sobą. Za kilka rozdziałów początkowych i już wszystko wróciło na właściwe tory, a ja mogłam rozkoszować się tą lekturą, bo ta historia porwała mnie i nie chciała wypuścić do samego końca, mimo tego, że nie ma tu jakiejś szaleńczej akcji.

Spodobał mi się styl autorki i mam nadzieję, że kiedyś będę miała okazję sięgnąć po jakąś książkę Dalcher, bo chciałabym zobaczyć jej spojrzenie na inne ważne tematy. Tobie oczywiście polecam zainteresowanie się tą pozycją, bo myślę, że jest godna twojej uwagi.

Zaintrygował mnie opis tej książki i dlatego chciałam po nią sięgnąć. Muszę przyznać, że chyba spodziewałam się czegoś innego w środku, ale jestem pozytywnie zaskoczona. Także zapraszam cię, na kilka moich przemyśleń na temat Wyroku.

Justine wnosi o najwyższy wymiar kary - karę śmierci. Dowody są niezaprzeczalne, więc sąd przychyla się do jej wniosku i wyrok zostaje...

Dużo słyszałam o książkach Daniela Silvy, ale jakoś nigdy wcześniej nie miałam okazji żadnej z nich przeczytać, więc pomyślałam sobie, że czemu by nie zacząć gdziekolwiek, czyli od najnowszej książki tegoż autora. Mowa tu o Kolekcjonerze, czyli o dwudziestym trzecim tomie serii, gdzie głównym bohaterem jest światowej sławy szpieg, Gabriel Allon.

W skarbcu zamordowanego południowoafrykańskiego przedsiębiorcy odkryto coś, czego nikt się nie spodziewał. Pusta rama i jej wymiary, wskazują na to, że znajdował się w niej najcenniejszy z zaginionych obrazów na świecie. Dowódca Brygady Sztuki prosi o pomoc Gabriela Allona, światowej sławy szpiega i przy okazji konserwatora sztuki. Przy pomocy duńskiej złodziejki Gabriel będzie chciał odszukać zaginiony obraz, ale bardzo szybko okazuje się, że sprawa jest o wiele bardziej złożona, niż mogłoby się wydawać, a kiedy okazuje się, że światu grozi widmo kolejnej wojny, trzeba działać szybko, zanim zagrożone będzie życie milionów ludzi.

Bardzo dawno nie czytałam żadnego thrillera szpiegowskiego. Zapomniałam już, jak bardzo kiedyś lubiłam ten gatunek i że dosyć często się u mnie przewijał. Przed sięgnięciem po Kolekcjonera nie miałam żadnych większych oczekiwań, ale już od pierwszej strony byłam przekonana, że będę bardzo zadowolona z tej lektury i tak właśnie się stało. Chyba częściej będę czytała szpiegowskie książki.

Podoba mi się to, w jaki sposób prowadzona jest fabuła. Autor bardzo mocno osadza swoją historię w aktualnych czasach i nawiązuje do tego, co aktualnie się dzieje na świecie. Fajnym dodatkiem jest to, że postacie wymyślone mieszają się z tymi istniejącymi naprawdę, a także z odpowiednikami ważnych światowych nazwisk. Myślę, że to spory atut tej książki, tym bardziej że, postacie wymyślone są bardzo dobrze wykreowane i doskonale ze sobą współgrają na kartach książki.

Pomysł na fabułę jest ciekawy i bardzo wciągający. Jak zaczęłam czytać, to choć nie miałam zbyt wiele czasu, to ciężko mi się było odrywać od lektury. Silva kreuje szpiegowski świat, pełen intrygi i tajemnic w taki sposób, że nie sposób odgadnąć, co zaraz się wydarzy, więc na każdym kroku czekają na czytelnika spore zaskoczenia. To, że historia prowadzona jest z kilku perspektyw, dodaje sporo do atrakcyjności, ponieważ czytelnik sam może snuć własne domysły i szukać odpowiedzi.

Świadomie sięgnęłam po tak odległy tom, z lekką obawą, że mogę nie połapać się we wszystkim, ale muszę przyznać, że ta książka ma tak niski próg wejścia, że aż byłam zaskoczona. Jest tutaj kilka wspomnianych wcześniejszych akcji i bohaterów, jednak nie jest to w żaden sposób nachalne czy niemożliwe do przejścia. Pewnie sobie zaspojlrowałam kilka sytuacji, ale jestem przekonana, że zanim, o ile w ogóle, dotrę do tych książek, to już dawno zapomnę co i jak. Także, jeśli chcesz poznać twórczość Autora, ale nie wiesz, od czego zacząć, to śmiało zacznij od czegokolwiek, a jeśli to będzie Kolekcjoner to już w ogóle świetnie.

Bardzo bym chciała w przyszłości sięgnąć po inne książki autora, zwłaszcza po początek tej serii, bo jestem przekonana, że Gabriel dostarczy mi wiele szpiegowskich przygód na najwyższym poziomie. Tobie też bardzo polecam, choć wypowiadać się mogę jedynie o Kolekcjonerze, żeby zainteresować się twórczością Silvy, bo może i ty znajdziesz w jego historiach coś dla siebie.

Dużo słyszałam o książkach Daniela Silvy, ale jakoś nigdy wcześniej nie miałam okazji żadnej z nich przeczytać, więc pomyślałam sobie, że czemu by nie zacząć gdziekolwiek, czyli od najnowszej książki tegoż autora. Mowa tu o Kolekcjonerze, czyli o dwudziestym trzecim tomie serii, gdzie głównym bohaterem jest światowej sławy szpieg, Gabriel Allon.

W skarbcu zamordowanego...