Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnio coraz częściej natykałam się na entuzjastyczne recenzje filmu, więc w końcu postanowiłam wybrać się do kina. Wywarł na mnie ogromne wrażenie, dlatego z chęcią sięgnęłam po książkę. I co? Moje pierwsze wrażenie było mylne - spodziewałam się czegoś w rodzaju opowieści, opisów przeżyć Jerzego VI i tak dalej. Tymczasem książka ta okazuje się być swoistą relacją terapeuty króla i ku mojemu zaskoczeniu nie mogłam oderwać się od lektury. Po obejrzeniu filmu wspaniały 'uzupełniający' dodatek. Miałam okazję poznać tło historyczne opowieści i dowiedzieć się, jak przebiegały relacje między królem a jego żoną, córkami, przyjaciółmi i wreszcie jego terapeutą. Książka pozwala uwierzyć w siłę niezwykłej przyjaźni. Uczy nadziei na to, że bez względu na ilość porażek możemy odnieść równie wielki sukces.

Ostatnio coraz częściej natykałam się na entuzjastyczne recenzje filmu, więc w końcu postanowiłam wybrać się do kina. Wywarł na mnie ogromne wrażenie, dlatego z chęcią sięgnęłam po książkę. I co? Moje pierwsze wrażenie było mylne - spodziewałam się czegoś w rodzaju opowieści, opisów przeżyć Jerzego VI i tak dalej. Tymczasem książka ta okazuje się być swoistą relacją...

Klasyka. 'Władcę Pierścieni' mogę czytać bez końca (oczywiście WYŁĄCZNIE w tłumaczeniu Marii Skibniewskiej). Część druga okazuje się tak samo porywająca i niezwykła jak pierwsza. Ogromny plus za przybliżenie postaci Golluma, jego przemiana, cierpienie i wreszcie zwycięstwo Golluma na Smeagolem. Rozwija się także wątek Aragorna, mojego faworyta od pierwszej części. Grzech nie przeczytać.

Klasyka. 'Władcę Pierścieni' mogę czytać bez końca (oczywiście WYŁĄCZNIE w tłumaczeniu Marii Skibniewskiej). Część druga okazuje się tak samo porywająca i niezwykła jak pierwsza. Ogromny plus za przybliżenie postaci Golluma, jego przemiana, cierpienie i wreszcie zwycięstwo Golluma na Smeagolem. Rozwija się także wątek Aragorna, mojego faworyta od pierwszej części. Grzech...

Książkę chciałam przeczytać już dawno, ale jakoś zawsze coś stawało mi na drodze. Wreszcie dostałam ją na urodziny od koleżanek. Podeszłam do lektury z zaciekawieniem i muszę powiedzieć, że książka mnie nie rozczarowała. Każda opowieść jest pouczająca, ale zabawna, czyta się lekko i przyjemnie (najbardziej wciągnęła mnie opowieść o Fontannie). I ogromny plus za komentarze profesora Dumbledore'a. :)

Książkę chciałam przeczytać już dawno, ale jakoś zawsze coś stawało mi na drodze. Wreszcie dostałam ją na urodziny od koleżanek. Podeszłam do lektury z zaciekawieniem i muszę powiedzieć, że książka mnie nie rozczarowała. Każda opowieść jest pouczająca, ale zabawna, czyta się lekko i przyjemnie (najbardziej wciągnęła mnie opowieść o Fontannie). I ogromny plus za komentarze...

Książka z klimatem. Jedna z takich, o których podświadomie wciąż się myśli i od których nie można się oderwać.

Książka z klimatem. Jedna z takich, o których podświadomie wciąż się myśli i od których nie można się oderwać.

Już od dawna wszędzie reklamowano "Eragona" i to w tak wymowny sposób, że postanowiłam sama przekonać się, czy cały ten medialny szum wokół Paoliniego nie jest tylko reakcją na jego młody wiek. I niestety - muszę stwierdzić, że poza postacią Broma nie ma tu czego szukać. Książka pełna oklepanych motywów, bez pomysłu, co autor próbował zrekompensować wtrącaniem mądrych wyrażeń. Z trudem dobrnęłam do końca (było mi ciężko już przed śmiercią Broma, a cóż dopiero po...). Nudnawa.

Już od dawna wszędzie reklamowano "Eragona" i to w tak wymowny sposób, że postanowiłam sama przekonać się, czy cały ten medialny szum wokół Paoliniego nie jest tylko reakcją na jego młody wiek. I niestety - muszę stwierdzić, że poza postacią Broma nie ma tu czego szukać. Książka pełna oklepanych motywów, bez pomysłu, co autor próbował zrekompensować wtrącaniem mądrych...

Zanim otworzysz "Nację" włącz myślenie. Bo jak pisze Pratchett "ta książka tego wymaga".

Zanim otworzysz "Nację" włącz myślenie. Bo jak pisze Pratchett "ta książka tego wymaga".

Jak wszystkie książki Pratchetta, "Kapelusz..." jest niesamowicie wciągającą opowieścią napisaną w zabawny, kpiący sposób. Książka bardzo klimatyczna, trzyma poziom. A Fik Mik Figle rozbawią każdego! :)

Jak wszystkie książki Pratchetta, "Kapelusz..." jest niesamowicie wciągającą opowieścią napisaną w zabawny, kpiący sposób. Książka bardzo klimatyczna, trzyma poziom. A Fik Mik Figle rozbawią każdego! :)

Świetna! Nie tylko prześmieszna, ale przede wszystkim podnosząca na duchu. Lekka, bardzo przyjemnie się czyta. Dla mnie, jako Trójkowego Maniaka książka pana Manna jest Arcydziełem. Dowodzi, że siła muzyki nie ma granic, nawet w czasach, kiedy sprzęt podczas koncertów trzeba było podłączać do prądu zapałkami. I co najważniejsze - ukazuje bezgraniczne oddanie się swojej pasji.

Świetna! Nie tylko prześmieszna, ale przede wszystkim podnosząca na duchu. Lekka, bardzo przyjemnie się czyta. Dla mnie, jako Trójkowego Maniaka książka pana Manna jest Arcydziełem. Dowodzi, że siła muzyki nie ma granic, nawet w czasach, kiedy sprzęt podczas koncertów trzeba było podłączać do prądu zapałkami. I co najważniejsze - ukazuje bezgraniczne oddanie się swojej pasji.

Może i jest to lekka, niezobowiązująca książka na piątkowy wieczór. Ale to wcale nie oznacza, że musi być głupawa i prosta. Mi osobiście miło się czytało.

Może i jest to lekka, niezobowiązująca książka na piątkowy wieczór. Ale to wcale nie oznacza, że musi być głupawa i prosta. Mi osobiście miło się czytało.

Rewelacyjna! Pewnie trudno przebrnąć przez początek - chociaż fanatycy tacy jak ja nie mają z tym problemu. Niesamowicie wciąga.

Rewelacyjna! Pewnie trudno przebrnąć przez początek - chociaż fanatycy tacy jak ja nie mają z tym problemu. Niesamowicie wciąga.