Neil McCormick

Aż trudno mi uwierzyć jak bardzo podobała mi się ta książka. A nie jestem wcale wielką fanką U2 (lubię, nie powiem, ale znam ludzi, którzy wielbią ich niczym bogów). Po prostu w historii Neila McCormicka jest coś niezwykłego, tak niesamowicie szczerego, że nie sposób go nie pokochać. Chciałabym mu kiedyś przybić piątkę. "Killing Bono" to opowieść chłopaka marzącego o wielkiej karierze muzycznej, który dorastał - czy może raczej dojrzewał - w cieniu U2. Choć nie udało mu się zrealizować swojego wielkiego pragnienia, Neil McCormick sam przyznaje, że gdyby nie Bono, The Edge, Adam i Larry byłby najsławniejszym absolwentem liceum, do którego razem uczęszczali. Jest tylko jedno, co jeszcze mógłby zrobić, żeby wejść na prawdziwy szczyt: zabić Bono! Problem w tym, że są naprawdę dobrymi kumplami. Chyba każdy młodziak myśli, że stworzony jest do wielkich rzeczy i czeka go świetlana przyszłość, a świat padnie mu do nóg. Dopiero później przychodzi życie, które odziera nas ze złudzeń. Neil McCormick przez kilkanaście lat walczył o swoje wielkie marzenie. Wraz z bratem zakładali różne zespoły, doskonalili się jako muzycy i kompozytorzy i usiłowali zdobyć upragniony kontrakt płytowy. Nie brakowało im talentu tylko szczęścia. Ich zmagania były tak wyczerpujące, że musiałam odłożyć książę na kilka dni, bo tak bardzo przeżywałam ich ból i rozczarowanie, gdy znów niefortunny zbieg okoliczności sprawiał, że wszystko szło w diabły. Podziwiam ich determinację. Ale chyba jeszcze bardziej podziwiam ich za to, że potrafili się zatrzymać. Nie porzucili muzyki, bo jej nie da się porzucić. Ona jest w tobie przez cały czas w każdej godzinie każdego dnia. Porzucili jedynie marzenie o sławie i pieniądzach. Czym jest sukces? Czy to szczęśliwa miłość i kochająca się rodzina? Ciesząca się uznaniem kariera zawodowa? A może sława i pieniądze? Neil McCormick zdecydowanie jest człowiekiem sukcesu, ale wciąż nawiedzają go myśli, że mógł osiągnąć więcej. Najbardziej rozbrajajace jest to, że sam doskonale zdaje sobie sprawę jakie to idiotyczne. Jednak nasze marzenia żyją własnym życiem i nawet rozsądek nie jest w stanie ich zagłuszyć.