Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Samo zło. Koszmarne, nielogiczne, denne zło. Szkoda czasu, szkoda papieru, szkoda wzroku. Intryga wzorowana chyba na Christie (podejrzewam, ze przewraca się w grobie, aż furczy), jest wyspa, odcięta od świata i jest morderca. Reszta nie dość, że nie trzyma się - exceuse - moi - kupy, to także nie trzyma się logiki. Więcej nie napiszę, żeby nie spojlerować. Niemniej jednak nie polecam. Przeciwnie, omijać, omijać szerokim łukiem.

Samo zło. Koszmarne, nielogiczne, denne zło. Szkoda czasu, szkoda papieru, szkoda wzroku. Intryga wzorowana chyba na Christie (podejrzewam, ze przewraca się w grobie, aż furczy), jest wyspa, odcięta od świata i jest morderca. Reszta nie dość, że nie trzyma się - exceuse - moi - kupy, to także nie trzyma się logiki. Więcej nie napiszę, żeby nie spojlerować. Niemniej jednak...

Tragedii nie ma, choć gdzieś czytałam jakąś recenzję, że jest. Poprawny kryminał, sklejony ze wszystkiego, co pewnie gdzieś kiedyś już było, ale przecież właśnie na tym polega postmodernizm, czyż nie tak?
Akcja wartka, dość dobrze skomponowana, choć wątek poszukiwania prostytutki zdaje się zdecydowanie lepszy niż wątek seryjnego zabójcy, który gdzieś tam - detektywistycznie - rozwija się na końcu książki, choć z wcześniejszych zapowiedzi i tak wszystko (przynajmniej dla starych kryminalnych wyżeraczy) jest oczywiste.
Tło psychologiczne leży, choć widać, że autor miał aspiracje. To miło. Wyszło tak sobie. Zwłaszcza, jeśli chodzi o powrót do świata żywych wschodnich prostytutek... Tu nawet nie trzeba mieć dużej wiedzy psychologicznej, żeby wiedzieć, że życie tak nie działa... Niestety.

Zamykając - dwie rzeczy lubię w kryminałach:
a) jak jest normalny morderca, a nie system - i tu akurat to jest ok (choć spokojnie mogłoby być inaczej)
b) jak jest jakoś pokazana normalna, dedukcyjna praca.

Tu tej dedukcji niewiele. Akcją rządzi raczej przypadek. To tu to tam...

Ale, ja ją (tę książkę) przeczytałam w dwa dni, bo w sumie byłam jednak ciekawa jak to się skończy. Więc może jednak nie jest bardzo źle.

Tragedii nie ma, choć gdzieś czytałam jakąś recenzję, że jest. Poprawny kryminał, sklejony ze wszystkiego, co pewnie gdzieś kiedyś już było, ale przecież właśnie na tym polega postmodernizm, czyż nie tak?
Akcja wartka, dość dobrze skomponowana, choć wątek poszukiwania prostytutki zdaje się zdecydowanie lepszy niż wątek seryjnego zabójcy, który gdzieś tam -...

Dobre.
O ile coraz mniej cenię Krajewskiego, o tyle coraz bardziej "pasuje mi" Wroński... Fakt, jest nierówny, jak ktoś tu wyżej napisał,ale ten - tak kryminalnie - jest dobry. I to bardzo. I smutny. Coraz bardziej smutny ten Zyga Maciejewski. I Fałniewicz. Tylko Zielny jeszcze daje radę. Ale ten fatalizm u Wrońskiego nie ma nic z sadomasochistycznej obleśności Krajewskiego, która chyba wymknęła mu się spod kontroli. Wroński nie przesadza, temu pewnie jest realistyczniejszy. Sam zresztą w zakończeniu napisał, że miał być to bardziej kryminał niż powieść historyczna i to się widzi. Choć prawda historyczna tzw. i dbałość o detale ciągle jest. Mnie tylko interesuje jeszcze, jak Maciejewski poradzi sobie po 56'. Bo coraz bliżej do tego dnia... Może choć ciut optymistyczniej będzie. Źle za sanacji, źle za wojny, źle za Stalina (Co w dwóch ostatnich przypadkach, a nawet we wszystkich trzech - jak kto antysanacyjny - nie dziwi...). Moża Gomułka da nadzieję.
Choć osobiście wątpię.
I to bardzo...

Dobre.
O ile coraz mniej cenię Krajewskiego, o tyle coraz bardziej "pasuje mi" Wroński... Fakt, jest nierówny, jak ktoś tu wyżej napisał,ale ten - tak kryminalnie - jest dobry. I to bardzo. I smutny. Coraz bardziej smutny ten Zyga Maciejewski. I Fałniewicz. Tylko Zielny jeszcze daje radę. Ale ten fatalizm u Wrońskiego nie ma nic z sadomasochistycznej obleśności...