Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgnęłam po tę książkę, bo wybrałam się w biblitece na dział fantasy, oczekując jakiejś lżejszej literatury. Wybór padł na Grombelardzkie Legendy - jedyne, co o nich wiedziałam, zabierając się do lektury, to to, co powiedziała mi okładka.
Przyznaję, że na początku czytanie szło mi dość mozolnie. Pierwsze z paru opowiadań (gdyż moim zdaniem książka jest zbiorem opowiadań - wprawdzie łączy je główna bohaterka i ułożone są chronologicznie, ale podział jest bardzo wyraźny) w moim odczuciu nie było zbyt porywające, nawet dość toporne. Natomiast im dalej w lekturę, tym było lepiej. Nie umiem ocenić, czy sprawiło to ciekawsze prowadzenie fabułyoraz więcej zwrotów akcji, czy też ze strony na stronę polepszająca się kreacja bohaterki, ale fakt jest taki, że ostatnie 100 stron przeczytałam praktycznie nie odkładając książki.
Atmosfera gór, zimnych i okrutnych, lecz szczerych przenika kartki tej lektury, a podkreślanie roli honoru i wagi przysięgi podnosi na duchu. Opowiadanie mają swoje słabsze momenty - moim zdaniem głównie przez długie opisy wymieszane z długimi dialogami oraz miejscami średni język, ale ogółem to kawał dobrej fantastyki. Szczególnie teraz, gdy gatunek fantasy przeżywa (pożądany) rozkwit, warto sięgnąć po tę książkę i poczuć klimat.
Polecam fanom fantastyki - innych może zanudzić, przynajmniej na początku.

Sięgnęłam po tę książkę, bo wybrałam się w biblitece na dział fantasy, oczekując jakiejś lżejszej literatury. Wybór padł na Grombelardzkie Legendy - jedyne, co o nich wiedziałam, zabierając się do lektury, to to, co powiedziała mi okładka.
Przyznaję, że na początku czytanie szło mi dość mozolnie. Pierwsze z paru opowiadań (gdyż moim zdaniem książka jest zbiorem opowiadań -...

Lata 60-te, Kair, grupa przyjaciół z klasy średniej spotykając się co wieczór na barce. Czas zajmują im rozmowy i palenie haszyszu.
Książka ma senną atmosferę, podkreślaną rutyną codziennych wydarzeń, w które jednak wkradają się pewne nieregularności. Czy da się ludzi żyjących w oparach haszyszu wybudzić i zmusić do ustosunkowania się do tego, co kryje się poza ścianami barki?
Niby prosta historia, a jednak pozostawia po sobie wspomnienie, chwilę zastanowienia. Polecam miłośnikom Egiptu (do których się nie zaliczam) oraz spragnionym prostej historii, która wcale banalna nie jest.

Lata 60-te, Kair, grupa przyjaciół z klasy średniej spotykając się co wieczór na barce. Czas zajmują im rozmowy i palenie haszyszu.
Książka ma senną atmosferę, podkreślaną rutyną codziennych wydarzeń, w które jednak wkradają się pewne nieregularności. Czy da się ludzi żyjących w oparach haszyszu wybudzić i zmusić do ustosunkowania się do tego, co kryje się poza ścianami...