Zacznę od tego, że uwielbiam paranormale wszelakiej maści, a urban fantasy ma to coś, co sprawia, że nie mogę się oderwać od czytanej książki, która jest z tego gatunku. Szczerze powiedziawszy nie umiem tego wytłumaczyć. Nie umiem stwierdzić dlaczego tak się dzieje, że te książki mnie po prostu wciągają. Z Dotykiem Ciemności tak właśnie było, bowiem zatraciłam się w niej totalnie.


Jakiś już czas nie czytałam książki o tematyce wampirzej dla starszych czytelników. Może dlatego, że wampiry były/są ostatnio na topie? Tak. To pewnie z tego powodu. Jakoś też szczególnie nie pałam do nich wielką sympatią, nie to, że ich nie lubię...Ale jakoś w ostatnim czasie nie przemawiają do mnie. Pewnie temu, że jest cała masa książek o krwiopijcach niczym się niewyróżniających. Wyjątków jest naprawdę mało. Nie lubię też zbyt przekoloryzowanych wampirzych postaci. Faktem jest, że wampiry w filmach jak i w książkach są bożyszczami bez jakiejkolwiek skazy. To akurat potrafię zrozumieć, ale i tak mnie to trochę drażni. Tutaj mamy ukazany świat w którym wampiry nie są ponad prawem, gdyż ich władza nie jest władzą totalną w ich świecie. Muszą się nią dzielić z magami, zmiennokształtnymi, elfami i innymi stworzeniami rodem z paranormalnej rzeczywistości. Tak więc jak widać, wampiry nie są jedynymi fantastycznymi postaciami z jakimi potencjalny czytelnik będzie miał styczność, jednak niewątpliwie przez większość książki właśnie one dominują. Główna bohaterka Cassandra Palmer nie należy ani do wampirów, ani do zmiennokształtnych. Jest (nie)zwykłą śmiertelniczką o zdolnościach jasnowidzących. Posiada jeszcze jedną (ciągle rozwijającą się) zdolność - porozumiewa się z duchami. Niewątpliwie postać Cassandry mnie urzekła. Jest to postać z tych, które sobie niezmiernie cenię - wyrazista, sprytna, twarda dziewczyna, emanująca nieprzeciętną siłą jak i bardzo pożądanymi zdolnościami. Na pewno należy ona do postaci nietuzinkowych.
Od małego dziecka wychowywała się wśród wampirów. Zna ich mocne i słabe strony. Pracuje dla jednego z najbardziej parszywych wampirów w okolicy. Jednak kiedy dowiaduje się kto stoi za tragiczną śmiercią jej rodziców postanawia uciec i wtedy to zaczyna się cała "zabawa".
Kreacja całej reszty postaci jak dla mnie nie ma sobie nic do zarzucenia. Moim skromnym zdaniem każda z postaci jest idealnie wykreowana i nie mogę doszukać się żadnych minusów. Natomiast strasznie zawiodłam się na jednym z wampirów, który był moim faworytem od początku, a który mnie strasznie rozczarował.


Wielkim zaskoczeniem dla mnie były przeskoki w czasie, gdzie to Cassandra bezwiednie przenosiła się do przeszłości i mogła nawet w nią ingerować. Nie ukrywam, że to zaskoczenie było dla mnie wielkim plusem. Co jeszcze zasługuje na pochwałę? Na pewno wartka akcja, która jest wprost nieustępliwa! Dzięki właśnie takiemu jej biegowi nie idzie się nudzić podczas czytania tejże książki. Styl jakim posługuje się pani Chance jest lekki i przyjemny. Opisy są barwne i dzięki nim ma się wrażenie uczestnictwa w samej fabule. Mimo iż akcja mknie w szybkim tempie nie idzie się pogubić w fabule - również za sprawą przyjemnego w odbiorze języka autorki.

Nie ukrywam również, że książkę przeczytałam w mgnieniu oka. Przysiadłam do niej z niecierpliwością, gdyż ochotę na nią miałam już długi czas. Nie mogłam się wprost od niej oderwać i za jednym "machnięciem" przeczytałam prawie całość, bo aż 300str. Niestety oczy wołały o odpoczynek i resztę zostawiłam na następny dzień (z bólem serca). Teraz pozostaje mi czekać na kontynuację.
Ocena: 8,5/10

Zacznę od tego, że uwielbiam paranormale wszelakiej maści, a urban fantasy ma to coś, co sprawia, że nie mogę się oderwać od czytanej książki, która jest z tego gatunku. Szczerze powiedziawszy nie umiem tego wytłumaczyć. Nie umiem stwierdzić dlaczego tak się dzieje, że te książki mnie po prostu wciągają. Z Dotykiem Ciemności tak właśnie było, bowiem zatraciłam się w niej...