Zaskakująco dobra rzecz. Początkowo motyw kraju, który zabija własnych obywateli, wydał mi się idiotyczny, ale gdyby potraktować go nieco bardziej metaforycznie, da się ten pomysł jakoś przełknąć. Od tytułu odpychała mnie też epizodyczna forma narracji - "Ikigami" jest tym, co w serialach nazywamy "proceduralem" (czyli "jedna sprawa na odcinek") - ale podczas lektury kolejnych tomów szybko okazało się, że poszczególne historie są na tyle przemyślane i wiarygodne psychologicznie, że to właśnie one stanowią o sile tej serii. Bałem się, że taka proceduralna formuła szybko się wyczerpie i zacznie nudzić, ale na szczęście tak się nie stało - każdy przypadek okazywał się ciekawszy od poprzedniego, a historie z ostatnich tomów to już narracyjny majstersztyk (opowieści o chłopaku po operacji plastycznej i o wnukach weteranów wojennych zapewne na długo zostaną mi w pamięci). Oprócz całego mnóstwa wątków pobocznych, gdzieś tam z boku, powolutku, dojrzewa też wątek główny, by pod koniec, w ostatnim tomie, kompletnie zaszokować czytelnika. Świetna rzecz, nie tylko dla fanów mangi. // Ocena dla całej serii. Można dodać w myślach plusa, bo siedem to za mało, ale osiem jednak za dużo.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Zaskakująco dobra rzecz. Początkowo motyw kraju, który zabija własnych obywateli, wydał mi się idiotyczny, ale gdyby potraktować go nieco bardziej metaforycznie, da się ten pomysł jakoś przełknąć. Od tytułu odpychała mnie też epizodyczna forma narracji - "Ikigami" jest tym, co w serialach nazywamy "proceduralem" (czyli "jedna sprawa na odcinek") - ale podczas lektury...