Akcja rozgrywa się w Rosji, a dokładniej w Petersburgu i tam właśnie opisana jest historia Raskolnikowa przed i po zbrodni. Moim zdaniem autor doskonale wgłębia nas w psychikę zabójcy. Ale nie zwykłego zbrodniarza, który ucieka się do najbardziej wyszukanych środków aby uciec przed więzieniem, ale człowieka z ideologiami, wyraźnymi poglądami i zasadami, bo przecież zabija on dla ZASADY ("zabiłem nie człowieka, lecz zasadę") , dla siebie, dla własnej potrzeby, z nienawiści do starej lichwiarki, która jak twierdzi Romanowicz jest zbędną wszą niepotrzebną społeczeństwu. Porównuje on swoją zbrodnię do wojny, bo czymże jest zabicie jednostki w porównaniu do zagłady większej ilości ludzi. Za swój autorytet miał Napoleona, który nie bał się "usunąć przeszkody". Myślę, że dobrze zrobił, że przyznał się do zbrodni, że próbował odpokutować on swój grzech. Raskolnikow jest bardzo inteligentny, ale nie żywię do niego dużej sympatii, ponieważ, mimo iż miał zasady, ideologie, marzenia, iż cierpiał z nędzy (co po części uzasadnia jego morderstwo) to jednak zabił, nie mając skruchy ani w czasie, ani po zbrodni. Jednakże książka jako całość jest wybitna, warto przeczytać.

Akcja rozgrywa się w Rosji, a dokładniej w Petersburgu i tam właśnie opisana jest historia Raskolnikowa przed i po zbrodni. Moim zdaniem autor doskonale wgłębia nas w psychikę zabójcy. Ale nie zwykłego zbrodniarza, który ucieka się do najbardziej wyszukanych środków aby uciec przed więzieniem, ale człowieka z ideologiami, wyraźnymi poglądami i zasadami, bo przecież zabija...